Porost islandzki, czyli płucnica Islandzka należy do plechowców, czyli do roœlin niższych, których ciało nie jest zróżnicowane na wyspecjalizowane organy, typowe dla roœlin wyższych. Ta piękna roœlina zielarska należy do gromady Lichenophyta (Lichenes) i roœnie stosunkowo często w suchych borach iglastych w górach i na niżu. Porasta ziemię, pnie drzew, skały i głazy. Bardzo pospolicie występuje w krajach północy. W Polsce jest pod częœciowš ochronš. Porosty sš to złożone symbiotyczne organizmy. Plecha porostów składa się z dwóch organizmów: grzyba i glonu, które ze sobš współżyjš pod względem fizjologicznym (grzyb dostarcza glonom wody z solami mineralnymi i stanowi zewnętrznš ochronnš otoczkę, a glon przeprowadza proces fotosyntezy w wyniku, której powstajš głównie cukry i tłuszczowce). Często do plechy porostów dołšczajš się bakterie azotowe wišżšce wolny azot z powietrza, dzięki czemu roœlina wytwarza substancje azotowe białkowe i niebiałkowe. Porosty rozmnażajš się wegetatywnie przy pomocy soredium (soredia = urwistki) i isydium (izydia). Oba odłamki plechy zawierajš obydwa organizmy. Interesujšca nas płucnica islandzka ma plechę brunatnš lub brunatnozielonš (zależenie od wilgo-tnoœci panujšcej w œrodowisku życia roœliny), silnie rozgałęzionš, dichotomicznie powycinanš, spłaszczonš, liœclokształtnš, brzegiem nierównomiernie zšbkowanš i o brzegach podwiniętych do wewnštrz, œrodkowa częœć plechy przytwierdza się do podłoża dolnš powierzchniš, specjalnymi nitkami grzyba - chwytnikami (ryzoidy). Ciało płucnicy jest poplamione na czerwonawo i biało. Jako ciekawostkę podaję, że porosty majš zdolnoœć wytwarzania zarodników w apothekiach czyli w miseczkach (produkuje je częœć grzybowa).