Berberys zwyczajny

Berberys zwyczajny Berberis vulgaris (L.)

				
			Berberys zwyczajny  krzew dorastający do około 2 m wys., ciernisty, o szarej korze; gałązki kanciaste; liście jajowate lub eliptyczne, brzegiem ząbkowane, owłosione, osadzone na króciutkich gałązkach; kwiaty żółte, w zwisających gronach, po dotknięciu pręciki wykonują ruch w stronę słupkowia; owoc - czerwona, wydłużona jagoda. Kwitnie od maja do czerwca. Krzew można spotkać przy polach uprawnych, w lasach, w zaroślach, na wzgórzach i polanach. Rozpowszechniony bardzo nierównomiernie w całej Polsce. Na niektórych terenach roślina wyjątkowo rzadka! (wbrew powszechnie panującemu mniemaniu).

 
					Surowiec Surowcem jest kora - Cortex Berberidis i korzeń - Radix Berberidis, które jednak można z nadwyżką zastąpić gałązkami (2-3-letnimi) - Frondes Berberidis. Ponadto wykorzystuje się liść i owoc berberysu - Folium et Fructus Berberidis. Liście należy zbierać przed lub w czasie kwitnienia rośliny.
 
					Sklad Chemiczny Owoce zawierają kwas jabłkowy (6,5%), kw. cytrynowy (ok. 5-6%), wit. C - ok. 70 mg/100 g, cukry - ok. 7%, flawonoidy, barwniki (antocyjany, ksantofile), sole mineralne, alkaloidy, gorycze, garbniki, pektyny, kwas winowy i in.
 
 Liście, gałązki, kora i korzenie zawierają garbniki, kwasy i alkaloidy: berberynę i barbaminę (berbaminę) - ok. 2-3% (przeciętnie -1-1,5%.

 
					Działanie silnie żółciopędne, rozkurczowe, antybiotyczne, ściągające (przeciwbiegunkowe), krwiotamujące.
 
 Owoce działają orzeźwiająco, wzmacniająco, wykrztuśnie, moczopędnie, odtruwające i przeciwgorączkowo.
 
Wskazania
					 (owoce): choroby przeziębieniowe, kaszel, gorączka, osłabienie, zatrucia, choroby skórne, zaburzenia przemiany materii.
  (liść, kora, korzeń, gałązki): upławy, nadmierne krwawienia miesiączkowe, stany zapalne narządów płciowych, żółtaczki, niewydolność wątroby, kamica żółciowa, zastoje żółci, po wycięciu pęcherzyka żółciowego, bóle wątroby, choroby trzustki i bańki wątrobowo-trzustkowej, nieżyt żołądka i jelit, zaburzenia przemiany materii, choroby dziąseł, nadciśnienie.

Preparaty

 
nazwa
 
uzycie

Napar (liście, owoce)

100-150 ml 3-4 razy dz.;

Odwar (kora, gałązki, owoce, korzeń)

100 ml 2 razy dz.; ponadto do płukania jamy ustnej i gardła oraz narządów płciowych przy stanach zapalnych i zakażeniowych; do okładów i przemywań. W chorobach dziąseł (krwawienia, odstawanie od zębów) stosować płukankę z odwaru owocowego i jednocześnie pić ten odwar 4 razy dz. po 150 ml z miodem.

Tinctura Berberidis

3-4 razy dz. po 5 ml; do pędzlowań i przemywań aft, liszajców, owrzodzeń, ran, oparzeń, ropni, pryszczy, opryszczek, mokrych wyprysków, zajadów itd.; jako płukanka - 1 łyżka nalewki na 100-150 ml wody; przyrządzą się ją ze wszystkich surowców;

Alkoholmel Berberidis (nalewka owocowa + miód)

3-4 razy dz. po 1 łyżce przy kaszlu, przeziębieniu, nieżytach układu oddechowego i osłabieniu;

Succus Berberidis (z owoców)

3-4 razy dz. po 100-150 ml;

Sirupus Berberidis (z owoców)

3-4 razy dz. lub częściej po 1 łyżce.