Przedstawicielem drożdży jest Saccharomycetes (Saccharomyces) cerevisiae, czyli drożdże piwne. Wykorzystuje się również drożdże winne Saccharomyces elipsoideus. Komórki drożdży są jednojądrowe, zazwyczaj tworzą kolonie, kształtu kulistego lub owalnego. Wyróżniają się zdolnością rozmnażania przez pączkowanie. Powstające na komórce wypustki przez dalszy wzrost przekształcają się w komórki podobne do macierzystych, a w końcu oddzielają się. Dzikie gatunki drożdży przezimowują w glebie i w ściółce, skąd latem i jesienią przedostają się na owoce, obornik i inna materię organiczną, bogatą w cukry. Rozmnażanie płciowe drożdży polega na kopulacji dwóch komórek, które ulegają fuzji i zlewają swoja zawartość w zygotę, przekształcając się w worek. Jądro zygoty dzieli się mejotycznie na 4 haploidalne (monoploidalne) jądra potomne i w obrębie worka powstają 4 zarodniki – askospory, które po rozerwaniu worka kiełkują w nowe komórki wegetatywne. Podczas wypiekania chleba, produkcji win i piwa następuje fermentacja alkoholowa. Poprzedza ja przejście cukru złożonego - skrobi w cukier prosty, dopiero ten ostatni drożdże rozkładają na etanol i dwutlenek węgla wg reakcji: C6H12O6 – glukoza + drożdże –zespół enzymów –zymaza -> fermentacja -> 2 CO2 + 2 C2H5OH-etanol + 25 kalorii energii Proces ten został odkryty w 1815 r. przez Gay-Lussaca, a dokładniej zbadany przez Eduarda Buchnera (1860-1917) w 1896 r., kiedy to wyizolował on zespół enzymów – zymazę, odpowiedzialny za fermentację (nagroda Nobla w 1907 r.). Eduard Buchner /1860-1917/ W czasie wypiekania chleba alkohol ulatnia się, CO2 natomiast spulchnia ciasto, wskutek czego chleb staje się porowaty i pulchny (komory powietrza tworzą się wskutek gromadzenia w nich gazu – dwutlenku węgla).