Wystawa o polach irygacyjnych

Stowarzyszenie EKO-UNIA odwiedziło wernisaż Katarzyny Roj.

Pole Regeneracji to wystawa o Wrocławskich Polach Irygacyjnych – terenach o niezwykłym potencjale regeneracyjnym, powstałych na skutek działalności człowieka.

Na wystawie zaprezentowane zostały m.in. prace poplenerowe, realizowane od września 2020 do czerwca 2021 roku na Wrocławskich Polach Irygacyjnych.

Opis wystawy: Motywem przewodnim Pola Regeneracji będą trzy pojęcia: projektowania rezyliencji (odporności systemowej), kontinuum (Breslau-Wrocław) oraz rozwiązań opartych o przyrodę. Wystawa w galerii Dizajn BWA Wrocław przypomni metodę myślenia scenariuszowego oraz jej potencjału dla dyscyplin projektowych, a także rolę dźwięku w odtwarzaniu zagrożonych siedlisk. Wspólnie zastanowimy się nad tym, czy istnieje coś poza zrównoważonym rozwojem i czy możemy wyobrazić sobie odważniejsze scenariusze, w których działalność człowieka ma na otoczenie pozytywny wpływ.

Wrocławskie Pola Irygacyjne to największa w Polsce pozostałość po przedwojennym systemie oczyszczalni ścieków. Ich istnienie zapoczątkowały prawne regulacje, które zakończyć miały wylewanie nieczystości do rzek. W Breslau uruchomiono je w 1881 roku i przetrwały jako główna, wrocławska oczyszczalnia aż do 2015 roku. Przez 134 lata jej działania, dzięki stałej podaży wody, wytworzył się tu wodno-bagienny, żywy i odporny ekosystem – 1200 hektarów spontanicznej przyrody w obrębie miasta. Obecnie teren jest obiektem zainteresowania ekologów_żek nie tylko ze względu na postępujący zanik wód gruntownych i możliwą degradację unikalnego środowiska, a także przez istniejące tam rozległe ptasie legowiska oraz przylegające do nich drogi szybkiego ruchu, które tworzą unikalne miejsce nasłuchu zasięgu miejskiego smogu akustycznego.

Na przykładzie lokalnego ekosystemu nieczynnych pól irygacyjnych we Wrocławiu chcemy opowiedzieć o możliwych scenariuszach regeneracji terenów przeobrażonych przez człowieka, a także o problemie hałasu, który jest bardzo złożony i palący. Większość z nas mieszka w hałasie i nauczyła się go wypierać. Nie jest to jednak możliwe, gdy osiąga on chorobliwie wysokie rejestry. Świadomość mieszkańców_ek miast w tym zakresie wzrasta, ale nadal nie istnieją regulacje i polityka akustyczna, uwzględniająca specyfikę zarówno miast i wsi, jak i terenów pomiędzy.