Mroki najdawniejszej historii

Nie wiadomo dokładnie, kiedy w regionie Ujścia Warty pojawili się pierwsi ludzie. Zastali oni tu naturalny krajobraz rzeczno-bagienny, obfitujący w ryby i zwierzynę. Pierwsze społeczności, które pozostawiły ślady materialne, datują się ze starszej epoki kamienia. Od tego czasu ślady archeologiczne dokumentują ciągłość zasiedlenia terenu, aż po dzień dzisiejszy. Koncentracje znalezisk archeologicznych dowodzą, że najliczniej zamieszkałe były tereny wysoczyznowe. Nie było natomiast stałego osadnictwa w samych dolinach rzek.

Około 1300 lat p.n.e. omawiany teren tętnił już ludzkim życiem. Zamieszkiwała go wówczas ludność tzw. kultury łużyckiej. Nie wiadomo dokładnie, kim byli przedstawiciele tej kultury i jakim językiem mówili. Ze świadectw archeologicznych wynika natomiast wiedza o ich życiu. Znano metalurgię brązu. Rozwinięte i postawione na wysokim poziomie było rolnictwo, technicznie i artystycznie rozwinęło się garncarstwo. Znano też hodowlę zwierząt i zaprzęg sprzężajny. Zmarłych chowano paląc ciała i zsypując prochy do urn popielnicowych. Ludzkie osady istniały - poza bagiennym wnętrzem dolin - niemal wszędzie tam, gdzie dzisiejsze; ich ślady odnotowano między innymi w Kostrzynie, Warnikach, Słońsku, Szumiłowie, Kamieniu Wielkim, Owczarach i Górzycy. Od tej ostatniej miejscowości cała odmiana geograficzna kultury łużyckiej zyskała nazwę grupy górzyckiej. Ślady tej przeszłości są dziś trudno czytelne dla turysty bez specjalistycznego przygotowania. Świadczą o niej głównie znaleziska fragmentów używanych wówczas przedmiotów, ukryte w szafach instytutów i muzeów archeologicznych.

Zobaczysz to na trasie rowerowej 1 i trasie pieszej 3.

Ta strona jest fragmentem przewodnika turystycznego po Parku Krajobrazowym Ujście Warty [Ujście Warty - przewodnik turystyczny; strona główna] [Ujście Warty - strona główna serwisu] [Lubuski Klub Przyrodników - strona główna]