1. Ze Słońska do rezerwatu Słońsk (4,5 km)

Rezerwat Słońsk najlepiej zwiedzać z tzw. betonki - drogi z płyt betonowych biegnącej wzdłuż Postomi i wchodzącej kilka kilometrów w głąb Kostrzyńskiego Zbiornika Retencyjnego. Aby dotrzeć do niej należy ze Słońska kierować się którąś z kilku dróg na północ, w kierunku Przyborowa, następnie przejść przez cały Przyborów, przy końcu wsi skręcając w lewo, a po kilkudziesięciu metrach w prawo. Po dalszych kilkudziesięciu metrach docieramy do krawędzi Zbiornika wchodząc na pierwsze betonowe płyty. Jeśli Zbiornik jest zalany, betonka również leży pod wodą i naszą podróż musimy tu zakończyć. Załóżmy jednak, że wody właśnie opadły... Idziemy dalej. Po prawej stronie mamy płynącą równolegle z drogą Postomię, a przed sobą i po lewej rozległy widok na rezerwat Słońsk, aż po majaczące na horyzoncie kominy Kostrzyna. Po przejściu około 500 m dochodzimy do, prowadzącego do nikąd, mostu na Postomi, będącego pozostałością rozpoczętych niegdyś rozległych prac melioracyjnych. Jesteśmy przy granicy rezerwatu; dotąd można też dojechać samochodem. Z mostu warto się rozejrzeć, szczególnie jeśli dysponujemy dobrym sprzętem optycznym. Widać stąd prawie cały rezerwat. Jeśli spojrzymy w kierunku północnym, w odległości kilku km dojrzymy, ciągnący się wzdłuż płynącej tam Warty, pas łęgów i zakrzewień wierzbowych. Daleko na południowym-zachodzie majaczy charakterystyczny, regularny pas drzew wzdłuż stanowiącej granicę rezerwatu szosy Słońsk - Kostrzyn. Gdziekolwiek nie spojrzymy, zobaczymy ptaki ...
Dalej idziemy betonką wzdłuż płynącej obok wolno Postomi. Zarówno za rzeką, jak i po drugiej, południowej stronie drogi prawie nigdy nie zabraknie nam ornitologicznych atrakcji. Jeśli będziemy tu w okresie lęgów, przez całą drogę towarzyszyć nam będą krzyki śmieszek, czajek, rycyków, krwawodziobów. Na zwalonych pniach i krzakach wierzb wzdłuż Postomi siedzą na gniazdach mewy pospolite, na rzece łatwo dostrzec zausznika, krakwę czy płaskonosa. Nad głowy co chwila nadlatują zaniepokojone rybitwy czarne i zwyczajne, a jeśli będziemy mieli szczęście to, zobaczymy także rybitwy białoczelne, białowąse czy białoskrzydłe.
Jeśli trafimy tu jesienią, nieodłącznym widokiem będą stada koczujących gęsi. Warto przyjrzeć im się uważniej nietrudno tu o berniklę białolicą czy kanadyjską. Każdego roku, o każdej porze, zbiornik wygląda inaczej, inne są również ptaki. Dlatego nie warto silić się tu na szczegółowe opisy i wymienianie gatunków trzeba zobaczyć to samemu.
Betonką, po około 3 km, dochodzimy do następnego mostu na Postomi. Tu najlepiej zakończyć spacer. Przy moście zbudowano specjalną czatownię, z której, przy odrobinie cierpliwości, nie płosząc ptaków, można je oglądać nawet z odległości kilku metrów. Najlepiej robić to jednak wcześnie rano, kiedy nie kręcą się tu jeszcze ludzie.

Ta strona jest fragmentem przewodnika turystycznego po Parku Krajobrazowym Ujście Warty [Ujście Warty - przewodnik turystyczny; strona główna] [Ujście Warty - strona główna serwisu] [Lubuski Klub Przyrodników - strona główna]