ZARZĄDZANIE OBSZARAMI NATURA 2000

Postanowienia Artykułu 6 Dyrektywy "Siedliskowej" 92/43/EEC

Bioróżnorodność jest w coraz większym stopniu uznawana za nieoceniony element naszego wspólnego dziedzictwa. Badania Eurobarometru wykazują, że obywatele Europy w coraz większym stopniu interesują się ochroną rzadkich i zagrożonych gatunków oraz siedlisk. Taki właśnie jest cel ekologicznej sieci NATURA 2000 , utworzonej przez dyrektywę "Siedliskową" przyjętą w 1992 roku. Obejmując również ochroną tereny ustanowione przez dyrektywę "Ptasią", sieć ta pozwoli na silną ochronę najwspanialszych obszarów dzikiej natury w Europie.

Zagospodarowanie obiektów NATURA 2000 jest niezbędne dla ich ochrony. Jednakże aby osiągnąć sukces, w pierwszym rzędzie wymagany jest aktywny udział mieszkańców, których egzystencja jest uzależniona od tych obszarów. Instrumenty do zagospodarowania obiektów NATURA 2000 zostały ustalone przez Artykuł 6 Dyrektywy "Siedliskowej". Jednak w związku z tym, że jest to zwięzły tekst prawniczy, wiele z jego głównych koncepcji jest trudno zrozumiałych. Sądzę, że niezmiernie ważny jest fakt, iż główne postanowienia tej dyrektywy są przejrzyste, łatwo dostępne oraz czytelne, jako że dyrektywa ta ma być stosowana na jednakowych zasadach w całej Wspólnocie. Założeniem tego dokumentu jest ułatwianie interpretacji Artykułu 6 przez kompetentne władze. Mam nadzieję, że dokument ten ułatwi im jego wprowadzanie. Zachęcam również do rozwijania jego wytycznych na użytek innych zainteresowanych.
Ten niezmiernie ważny dokument, którego jednym z zadań jest łatwiejsze zrozumienie
wspólnotowego prawodawstwa przez obywateli, powinien być również odbierany jako część procesu przejrzystego oraz otwartego działania Komisji Europejskiej.

Margot Wallström
Komisarz ds. Ochrony Środowiska