Dachy odgrywają w budynkach bardzo ważną rolę: chronią budynek przed deszczem, izolują akustycznie i termicznie, spełniają też ważne funkcje przeciwpożarowe. Należy je więc tak projektować, by spełniały wszystkie wymagania, w tym miały odpowiednią izolacyjność termiczną. Dobrze zaizolowany dach oznacza bowiem mniejsze straty ciepła w budynku zimą, lepszy klimat w pomieszczeniach ostatniej kondygnacji latem.
Udział strat ciepła przez dachy w bilansie ogólnych strat ciepła w budynku może wynosić od 8% do 15%. Straty te zależą od rodzaju dachu, powierzchni, konstrukcji oraz zastosowanej izolacji termicznej.
Zobacz: wykres Wyk. 17.1. - Straty ciepła [GJ] w typowym domu jednorodzinnym spełniającym aktualne wymagania prawne: ściany, dach – U = 0,3 W/(m2·K), okna – U = 1,7 W/(m2·K), wentylacja za pomocą nawiewników ręcznie sterowanych
Zobacz wykres Wyk. 17.2. Procentowe straty ciepła w typowym domu jednorodzinnym spełniającym aktualne wymagania prawne.
Wymagania dotyczące izolacyjności termicznej dachów określone zostały w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1] – w rozdziale X. Zgodnie z nimi budynek powinien być tak zaprojektowany i wykonany, by ilość energii cieplnej potrzebnej do jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem można było utrzymać na racjonalnie niskim poziomie.
Zobacz tabelę Tab. 17.1. Zamiany wymogów prawnych w zakresie izolacyjności cieplnej dachów w okresie po II wojnie światowej
Aktualnie dachy powinny charakteryzować się współczynnikiem przenikania ciepła U≤ 0,25 W/m2K. Jednak wprowadzone w lipcu zmiany prawne narzucają zwiększenie izolacyjności termicznej dachu. Od stycznia 2014 wartość U dla dachu nie powinna być większa niż 0,2 W/m2K, co narzucać będzie zmianę konstrukcji dachu i zwiększenie izolacji.