Przez wiele lat wznoszono budynki, nie specjalnie analizując wpływ geometrii budynku na jego energochłonność. O wyborze rozwiązań architektonicznych decydował głównie wygląd budynku, funkcje pomieszczeń oraz możliwości urbanistyczne. Bardzo często zdarzało się, że budynki były bardzo „rozrzeźbione”, tzn. miały dużą powierzchnię zewnętrznych przegród budowlanych (A), przez które dochodzi do strat ciepła, w stosunku do kubatury budynku (V). Stosunkowo duża wartość A/V skutkuje zwiększonym zużyciem energii. Najkorzystniejszym rozwiązaniem ze względu na zużycie energii jest budynek geometrycznie zwarty, co jest trochę w sprzeczności do oczekiwań estetycznych użytkowników i architektów. Projektant powinien poszukiwać kompromisu pomiędzy minimalną wartością A/Ve a estetyką budynku. Budynki zwarte mogą charakteryzować się obniżoną nawet o 8 do 12 % energochłonnością. Warto zatem poszukać kompromisu pomiędzy walorami estetycznymi budynku a jego energochłonnością.
Zobacz wykres: wpływ kształtu budynku wyrażona jako stosunek A do V na jego energochłonność Wyk. 13.1.