Krótka charakterystyka GNIEWOSZA PLAMISTEGO:

Głowa gniewosza Głowa gniewosza

1) Przeciętna długość wyrośniętych osobników 45-65 cm, maksymalnie do około 75 cm, w zupełnie wyjątkowych przypadkach jeszcze nieco większe. Młode po urodzeniu mierzą od około 15 cm do około 22 cm.
2) Ubarwienie zmienne, samic szare, stalowe, szarobrunatne z dodatkowymi nieregularnymi plamkami, wzorkami. Ubarwienie samców brązowe, brązowo-pomarańczowe, miedziane, również z dodatkowymi nakrapianiami. Niekiedy układ plam u poszczególnych osobników tworzy deseń upodabniający je do zygzaka żmii. Brzuszna powierzchnia ciała u samic ciemno-szara, nakrapiana czarnymi kropkami i plamkami, u samców pomarańczowa, ceglasto-czerwona również z ciemnymi nakrapianiami. Ubarwienie młodych osobników: górna i boczne części ciała szare w różnych odcieniach, brzuszna powierzchnia jaskrawo czerwona lub ciemno ceglasta ze słabo widocznym nakrapianiem.
3) Okrągła źrenica, przez którą przechodzi (od szczytu głowy przez oko na początkowy odcinek tułowia) ciemna linia (jakby opaska na oczach).
4) Zamieszkuje przede wszystkim suche, otwarte, dobrze nasłonecznione, trawiaste i zakrzaczone tereny. Na ogół nigdy nie wygrzewa się bezpośrednio w promieniach słońca, a jedynie w ukryciu (wśród roślinności, pod powalonymi drzewami, kamieniami i wszelkimi innymi przedmiotami leżącymi na ziemi. Chętnie wnika do środowiska synantropijnego (pobliże zabudowań, sterty kamieni polnych, kamieniołomy, składy drewna, hałdy, zarastające linie kolejowe, a nawet wiejskie wysypiska śmieci, dzikie śmietniska itp.
5) Jest gatunkiem bezbronnym, w spotkaniu z potencjalnym wrogiem zwija się i próbuje atakować wyrzucając przedni odcinek tułowia, chętnie gryzie. Jest nerwowy, "gniewny", stąd jego nazwa gniewosz.

[W serii "Monografie Przyrodnicze" wydaliśmy monografię o gniewoszu. Można ją kupić w naszej internetowej księgarni].