IDENTYFIKACJA I MONITORING
1.Ekosystemy i siedliska, które cechuje duża różnorodność, duża liczba gatunków specyficznych dla danego obszaru albo zagrożonych, lub też, które cechuje pierwotność przyrody; niezbędne dla gatunków migrujących; mające istotne znaczenie społeczne, ekonomiczne, kulturowe lub naukowe; reprezentatywne, unikalne lub kluczowe dla procesów ewolucyjnych lub biologicznych.
2. Gatunki, zespoły i zgrupowania, które zagrożone są: dzikimi krewnymi gatunków udomowionych lub hodowlanych; przedstawiają szczególną wartość dla medycyny, rolnictwa lub innych gałęzi gospodarki; mają znaczenie społeczne, naukowe, lub kulturowe; mają znaczenie dla nauki i badań związanych z ochroną różnorodności biologicznej i umiarkowanym użytkowaniem zasobów biologicznych, np. gatunki wskaźnikowe.
3.Opisane genomy i geny o znaczeniu naukowym, społecznym i gospodarczym.

CZĘŚĆ I. ARBITRAŻ
Artykuł 1
Strona zgłaszająca wniosek powiadamia sekretariat, że strony kierują spór do arbitrażu zgodnie z artykułem 27. Powiadomienie powinno zawierać przedmiot arbitrażu wraz z tymi artykułami konwencji lub protokołu, interpretacją i zastosowaniem, które dotyczą przedmiotu sporu. Jeżeli strony nie zgadzają się co do przedmiotu sporu, to zanim wyznaczony zostanie prezes trybunału, przedmiot sporu określi trybunał arbitrażowy. Sekretariat przekaże otrzymaną w ten sposób informację wszystkim stronom konwencji lub stosownego protokołu.

Artykuł 2
1.W razie sporu pomiędzy dwoma stronami trybunał arbitrażowy składał się będzie z trzech członków. Każda ze stron sporu powoła sędziego polubownego, dwóch sędziów powołanych w ten sposób wyznaczy za obopólnym porozumieniem trzeciego, który będzie pełnił funkcję prezesa trybunału. Nie może on być tej samej narodowości co strony sporu, stale zamieszkiwać na terytorium tych stron, być przez którąkolwiek z nich zatrudnionym lub kiedykolwiek wcześniej zajmować się daną sprawą pełniąc inną funkcję.
2. W razie sporów dotyczących więcej niż dwóch stron, strony działające w tym samym interesie powołują na drodze obopólnego porozumienia jednego sędziego polubownego.
3.Każde wolne stanowisko zajmowane będzie w sposób określony poprzednio dla powołania sędziego.

Artykuł 3
1.Jeżeli prezes trybunału arbitrażowego nie zostanie wyznaczony w ciągu dwóch miesięcy od powołania drugiego sędziego, Sekretarz Generalny ONZ, na prośbę strony, wyznaczy prezesa w ciągu kolejnych dwóch miesięcy.
2. Jeżeli jedna strona sporu nie powoła sędziego w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania prośby, druga ze stron może poinformować o tym fakcie Sekretarza Generalnego, który wyznaczy go w ciągu kolejnych dwóch miesięcy.

Artykuł 4
Trybunał arbitrażowy będzie podejmował decyzje zgodne z postanowieniami niniejszej konwencji i odpowiednich jej protokołów oraz zgodnie z prawem międzynarodowym.

Artykuł 5
Jeżeli strony sporu nie postanowią inaczej, trybunał arbitrażowy opracuje własne zasady postępowania.

Artykuł 6
Trybunał arbitrażowy może na prośbę jednej ze stron sporu zalecić tymczasowe działanie ochronne.

Artykuł 7
Strony sporu będą starały się ułatwiać pracę trybunału arbitrażowego, a zwłaszcza dołożą wszelkich starań, aby:
(a) dostarczyć mu wszelkich stosownych dokumentów, informacji i udzielać pomocy,
(b) w razie potrzeby umożliwić powołanie świadków lub ekspertów w celu zasięgnięcia ich opinii.

Artykuł 8

Strony i sędziowie zobowiązani są do utrzymania w tajemnicy wszelkich informacji, które otrzymują jako poufne podczas postępowania trybunału arbitrażowego.

Artykuł 9
Jeżeli ze względu na szczególne okoliczności sporu trybunał arbitrażowy nie postanowi inaczej, strony będą pokrywały koszty trybunału w równych częściach. Trybunał będzie prowadził rejestr swoich kosztów i przekaże stronom ostateczne ich zestawienie.

Artykuł 10
Każda ze stron mająca interes w legalnym rozwiązaniu spornej kwestii, który może zostać zagrożony przez podjęte decyzje, może za zgodą trybunału interweniować w trakcie postępowania.

Artykuł 11
Trybunał może wysłuchać i wziąć pod uwagę kontrroszczenia wynikające bezpośrednio z przedmiotu sporu.

Artykuł 12
Decyzje dotyczące zarówno postępowania, jak i istoty sprawy podejmowane będą przez trybunał większością głosów jego członków.

Artykuł 13
Jeżeli jedna ze stron sporu nie stawi się przed trybunałem arbitrażowym lub nie będzie w stanie przedstawić dowodów, druga strona może zwrócić się z prośbą do trybunału o kontynuowanie postępowania i rozstrzygnięcie go na jej korzyść. Nieobecność strony lub niemożliwość przedstawienia kontrdowodów nie będzie stanowiła przeszkody w kontynuowaniu postępowania. Przed wydaniem ostatecznej decyzji trybunał arbitrażowy musi upewnić się, że roszczenie jest oparte na prawdziwych faktach i ma uzasadnienie prawne.

Artykuł 14
Trybunał przedstawi swoją ostateczną decyzję w ciągu pięciu miesięcy od daty swojego całkowitego ukonstytuowania, jeżeli nie uzna za stosowne przedłużanie tego czasu o okres nie przekraczający następnych pięciu miesięcy.

Artykuł 15
Ostateczna decyzja trybunału arbitrażowego powinna być ograniczona do przedmiotu sporu i powinna podawać przesłanki, na których jest oparta. Powinna zawierać nazwiska członków biorących udział w jej podejmowaniu oraz datę jej podjęcia. Każdy członek trybunału może dołączyć do ostatecznej decyzji oddzielną opinię lub votum separatum do podjętej decyzji.

Artykuł 16
Decyzja będzie obowiązująca dla stron sporu. Nie będzie możliwe odwołanie się od niej, jeżeli strony nie uzgodniły wcześniej ewentualnej możliwości postępowania odwoławczego.

Artykuł 17
Każde nieporozumienie, które może pojawić się pomiędzy stronami sporu w związku z interpretacją lub sposobem realizacji ostatecznej decyzji, może zostać przedstawione do rozstrzygnięcia trybunałowi arbitrażowemu, który podjął tę ostateczną decyzję.

Artykuł 1
Komisja pojednawcza zostanie powołana na prośbę jednej ze stron sporów. Komisja ta będzie składała się, jeżeli strony nie podejmą innej decyzji, z pięciu członków, po dwóch powołanych przez każdą ze stron i przewodniczącego, wybranego wspólnie przez tych członków.

Artykuł 2
W przypadku sporu pomiędzy więcej niż dwiema stronami, strony reprezentujące te same interesy, na zasadzie obopólnej zgody wspólnie powołają członków komisji. Jeżeli dwie lub więcej stron reprezentują różne interesy lub nie mogą dojść do porozumienia czy reprezentują te same interesy, to powołają swoich członków komisji oddzielnie.

Artykuł 3
Jeżeli strony nie wyznaczą swoich członków w ciągu dwóch miesięcy od momentu otrzymania prośby powołania komisji pojednawczej, Sekretarz Generalny ONZ, jeżeli zostanie o to poproszony przez stronę, która wysunęła tę prośbę, wyznaczy tych członków w ciągu następnych dwóch miesięcy.

Artykuł 4
Jeżeli przewodniczący komisji pojednawczej nie zostanie wybrany w ciągu dwóch miesięcy od momentu wyznaczenia ostatniego jej członka to Sekretarz Generalny, na prośbę jednej ze stron, wyznaczy przewodniczącego komisji w ciągu kolejnych dwóch miesięcy.

Artykuł 5
Komisja pojednawcza będzie podejmowała decyzje większością głosów swoich członków. Jeżeli strony sporu nie zdecydują inaczej, opracuje ona własny tryb postępowania. Przedstawi także propozycję rozstrzygnięcia sporu, którą strony rozważą w jak najlepszej wierze.

Artykuł 6
Nieporozumienia dotyczące kwestii, czy komisja pojednawcza jest wystarczająco kompetentna, zostaną rozstrzygnięte przez samą komisję.