Ewa Gacka-Grześkiewicz, Zdzisław Cichocki 2001. Program ochrony dolin rzecznych w Polsce
Analiza dolin rzecznych w Polsce pod kątem wskazania tych ich fragmentów, które powinny być uznane za parki krajobrazowe (21 propozycji) bądź obszary chronionego krajobrazu (56 propozycji), tak by stały się spójnymi elementami systemu obszarów chronionych w Polsce. Poza krótkim wstępem i zakończeniem, książka stanowi katalog 77 fragmentów dolin; dla każdego z nich opisano zwięźle głowne cechy fizjografii i krajobrazu, walory przyrodnicze i zmiany antropogeniczne. Niestety, katalog ten jest klasycznym przykładem tego, "co w Warszawie wiedzą o zróżnicowaniu przyrody Polski". Obszar 53 - "Dolina Górnej Drawy" wg autorów cechuje się "bardzo małym stopniem przekształcenia środowiska, brakiem większych zmian antropogenicznych, obecnością pojedynczych, rozproszonych zabudowań". Tymczasem jest to sam środek olbrzymiego poligonu drawskiego... W obszarze 17 - "Dolina Odry, odcinek Słubicki" - autorzy widzą wilgotne łąki, nie dostrzegli jednak bardzo cennych lasów łęgowych. Nie dostrzezono w ogóle - i w konsekwencji pozostawiono poza siecią - jednego z cenniejszych płatów łęgów w zachodniej Polsce - lasów k. Nowej Soli. Tego typu przykłady, praktycznie dyskwalifikujące opracowanie pod względem merytorycznym, można by prawdopodobnie mnożyć, tu przytoczyliśmy tylko trzy pierwsze znalezione przykłady...
Cenny element ksiązki stanowią za to "Zasady zagospodarowania i ochrony dolin rzecznych" - zbiór zwięzłych, lecz konkretnych wytycznych planistycznych.