Jedną z form uatrakcyjniania pobytu turystów w gospodarstwach agroturystycznych jest trzymanie w nich zwierząt. Są one magnesem, który przyciąga rodziny z dziećmi, ale także dorosłych mieszkańców miast - spragnionych bliskiego kontaktu ze zwierzętami. Gospodarstwa agroturystyczne, z definicji nie nastawione na wielką produkcję, nie chowają typowych zwierząt gospodarskich. Można wyróżnić kilka sposobów pokazywania w nich zwierząt. Najbardziej popularnym z nich jest trzymanie zwierząt na ich użytkowanie w niewielkiej skali, na potrzeby turystów, np. koni używanych do przejażdżek, powożenia, kuligów i kóz trzymanych z nastawieniem na produkcję mleka i serów odsprzedawanych turystom.

Zdarzają się także gospodarstwa, gdzie tworzy się tzw. mini-ZOO. W takich gospodarstwach zwierzęta przebywają na wygrodzonych wybiegach (często są to zwierzęta oswojone i łagodne, co umożliwia turystom przebywanie między nimi bądź w klatkach i na odgrodzonych od publiczności terenach. Pokazywane są tutaj zwierzęta nieoswojone lub dzikie, które w jakiś sposób trafiły w ręce człowieka, np. dziki, sarny, sowy, bociany. W wolierach - czyli dużych klatkach dla ptaków - przetrzymywany jest drób ozdobny, pawie, bażanty, itp.

Mini - ZOO może też być połączone np. ze skansenem starych maszyn rolniczych, pojazdów, itp. Takie atrakcje można oglądać np. w gospodarstwie rolnym w czeskiej miejscowości Sumperk, niedaleko przejścia granicznego w Boboszowie (Kotlina Kłodzka).

W Polsce obowiązuje ustawa z 21.08.1997 o Ochronie Zwierząt. Artykuł 20 Ustawy mówi, że zabronione jest utrzymywanie i hodowla poza ogrodami zoologicznymi i właściwymi placówkami naukowymi oraz cyrkami zwierząt drapieżnych i jadowitych, groźnych dla życia ludzi i zwierząt. Artykuł 22 Ustawy mówi też, że zabronione jest posiadanie zwierząt wolno żyjących (dzikich) bez zezwolenia Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

Zatem zwierzęta dzikie, np. z połamanymi kończynami, niesprawne, osierocone (np. dziki, sarny, bociany, sowy, itd.), które znalazły się z powyższych powodów w rękach człowieka, muszą zostać zgłoszone do najbliższego Nadleśnictwa i to ono decyduje o ich dalszych losach.

Część zwierząt podlega dodatkowo ochronie gatunkowej - np. wszystkie ptaki drapieżne, bociany, łabędzie - ich przetrzymywanie zależne jest od zgody Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody (ma zwykle siedzibę przy Urzędzie Wojewódzkim), który może wydać ewentualną zgodę na jego przetrzymywanie tylko wtedy, gdy dane zwierzę nie ma szans na powrót do natury (np. trwała kontuzja, brak kończyny itp.).

Osobnym przepisom podlega hodowla zwierzyny łownej - daniela, jelenia, sarny, muflona, dzika. Prawo łowieckie (Ustawa z dnia 13.10.1995) zabrania trzymania tych zwierząt przez hodowców nie posiadających zezwolenia Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.

W oparciu o wieloletnie spostrzeżenia poczynione w Ogrodzie Zoologicznym, jak również na podstawie doniesień od osób i instytucji, które nabyły od nas zwierzęta z przeznaczeniem do chowu amatorskiego, wybraliśmy kilka gatunków i ras zwierząt, które można polecić do gospodarstw agroturystycznych. Spełniają one kilka ważnych warunków: są niekłopotliwe w utrzymaniu, odporne na choroby, łatwo się oswajają, są bezpieczne dla początkujących hodowców i dla turystów, nie są wybredne w żywieniu i nie wymagają dużych nakładów finansowych na pomieszczenia i ogrodzenie. Nie podlegają też żadnym ustawom czy zarządzeniom o ochronie gatunkowej - poza ustawą wymagającą humanitarnego traktowania zwierząt.

Do zwierząt najbardziej podatnych na hodowlę w niedużych gospodarstwach należą głównie kozy, owce i świnie małych ras oraz kucyki, koniki polskie i osiołki. Popularny jest także wszelkiego rodzaju drób ozdobny. Przy zapewnieniu odpowiednich warunków można trzymać też lamy i jaki.

Poniżej kilka słów o każdej z tych grup zwierząt:

Kozy i owce różnych ras

Kucyki, koniki polskie osiołki

Świnie małych ras

Lamy i jaki

Żadnych zadaszeń nie wymagają natomiast jaki - przedstawiciele zwierząt krętorogich, takich jak krowy i żubry. Są one bardzo odporne na mróz i wręcz unikają ciepła. Ich rogi osiągają długość do 50 cm, a sierść z kłębu i boków zwiesza się długimi frędzlami. Mało kto wie , że pochodzą z Tybetu i są tak sprawne, iż potrafią galopować i wspinać się po górach. Jaki żyją do 25 lat i krzyżują się z bydłem domowym. Nie należy ich jednak trzymać z większymi zwierzętami, bo podczas rywalizacji przy karmieniu mogą rogami kaleczyć konkurentów. Wymienione zwierzęta mają tę zaletę, że w przypadku konieczności interwencji weterynaryjnej są podobne do typowych zwierząt gospodarskich. Wymagają dwukrotnego odrobaczania w ciągu roku i ewentualnie korekcji racic i kopyt.

Informacje o sprzedaży wyżej wymienionych zwierząt są zwykle zamieszczane w prasie (rolniczej, przyrodniczej, ekologicznej, codziennej). Możemy także je wykupować z ogrodów zoologicznych, które chętnie pozbywają się nadwyżek hodowlanych. Należy jednak pamiętać, że przyszły hodowca musi wykazać się minimalną wiedzą na temat zwierząt, które chce trzymać oraz musi mieć możliwość zagwarantowania im odpowiednich warunków.