Ośno Lubuskie
Ogólna charakterystyka gminy
Gmina Ośno Lubuskie leży w południowo-zachodniej części województwa gorzowskiego. Od północy graniczy z gminami Słońsk i Krzeszyce, od wschodu z gminą Sulęcin, od południa z gminą Torzym, od południowego-zachodu z gminą Rzepin, a od północnego-zachodu z gminą Górzyca. Jest ona położona na terenie Wzgórz Osieńsko-Sulechowskich, należących do Pojezierza Lubuskiego. Przez środkową część gminy przechodzi szeroka strefa moren czołowych oraz kilka rynien polodowcowych. Największa jest rynna Gronowsko-Rzepińsko-Torzymska (38,5 km), w niej znajdują się jeziora: Imielno, Bielawa, Odrzygoszcz, Mościenko, Grzybno, Czyste Małe i Czyste Wielkie. Główną rzeką gminy jest Łącza o długości 27,7 km. Jej największym dopływem jest Kanał Radachowski. Na terenie gminy znajduje się bardzo dużo małych rynnowych jeziorek polodowcowych, największe z nich to: Grzybno, Reczynek, Czyste Wielkie, Imielno, Czyste Małe. Powierzchnia gminy wynosi 19 797 ha. Dominującą formą użytkowania gruntów są lasy, zajmujące 9 815 ha (prawie 50% powierzchni gminy). Wśród użytków rolnych (8032 ha) dominują grunty orne (7418 ha), łąki i pastwiska zajmują łącznie zaledwie 610 ha. W Ośnie Lubuskim mieszka 3634 osób, a w pozostałych miejscowościach gminy 2577 osób. Daje to zaludnienie dwukrotnie niższe od średniej dla województwa - 31 osób/km2. Gmina dysponuje bazą turystyczną z miejscami noclegowymi, a warunki przyrodniczo-krajobrazowe gminy stwarzają możliwości rozwoju turystyki i wypoczynku.Prace inwentaryzacyjne przeprowadzone na terenie gminy
Przeprowadzono wstępną inwentaryzację przyrodniczą całego terenu gminy (wyszukiwanie obiektów nadających się do objęcia konserwatorską ochrona przyrody)Walory przyrodnicze gminy
Walory o randze lokalnejPropozycje ochrony przyrody
Dla zachowania walorów przyrodniczych gminy uważamy za niezbędne: Do realizacji przez Gminę * objęcie ochroną jako użytki ekologiczne i pomniki przyrody wszystkich zinwentaryzowanych obiektów, zgodnie z mapą i wcześniej przekazanymi materiałami inwentaryzacyjnymi, * kierowanie się w gminnej polityce gospodarowania zasobami przyrody - zarówno w stosunku do obiektów chronionych, jak i w stosunku do całego terenu gminy - zasadami ochrony przyrody sformułowanymi poniżej, * nakłonienie wszystkich zainteresowanych podmiotów do stosowania w praktyce zasad ochrony przyrody zestawionych niżej, dostępnymi środkami negocjacyjnymi, ekonomicznymi i administracyjnymi. Do realizacji przez Nadleśnictwo * kontynuację ekologizacji gospodarki leśnej, * przeprowadzenie pełnego rozpoznanie warunków glebowo-siedliskowych oraz roślinności potencjalnej siedlisk leśnych, zestawienie lokalnej relacji między typami siedliskowymi lasu a potencjalnymi zespołami leśnymi, * stopniowa przebudowa drzewostanów w kierunku ich unaturalnienia.Podstawowe zasady ochrony przyrody, mające zastosowanie na terenie gminy
DRZEWA POMNIKOWE -> Zabezpieczyć przed zniszczeniem i uszkodzeniem. -> Oznakować. -> Sprawić, by drzewo - i jego znaczenie - było znane w miejscowości, w której rośnie, w przypadku drzew o randze regionalnej lub wyższej - także w innych miejscowosciach gminy. WSZYSTKIE OBIEKTY CHRONIONE -> Strzec przed wykorzystaniem przestrzeni na inne cele. -> Strzec przed wypalaniem, zaśmiecaniem, masową penetracją ludzką. -> Oznakować. TORFOWISKA WCHODZĄCE W SKŁAD OBIEKTÓW CHRONIONYCH -> Zapewnić zachowanie stosunków wodnych. Nie odwadniać. Nie piętrzyć poziomu wod, za wyjątkiem ewentualnych, precyzyjnie zaplanowanych prac, majacych na celu restytucję torfowiska. Nie podejmowac w sąsiedztwie torfowisk działań mogących wpłynąć na stosunki wodne. W miarę mozliwości nie lokalizować w sąsiedztwie punktów poboru wody. W lasach przylegających do torfowisk nie stosowac rębni I niezależnie od siedliska. -> Nie eksploatować torfu. -> Wyjątkowo troskliwie strzec przed wypalaniem. ŁĄKI WCHODZĄCE W SKŁAD OBIEKTÓW CHRONIONYCH -> Kontynuować tradycyjny sposob użytkowania. Nie zamieniać na pola orne. Nie zalesiać. Kosić z tradycyjną częstotliwością i w tradycyjnych terminach. -> Nie nawozić. -> Nie podsiewać mieszanek traw ani innych roślin łąkowych. KORYTA MAŁYCH CIEKÓW WODNYCH -> Nie regulować. Pozwolić na spontaniczne kształtowanie się koryta. -> Nie wycinać drzew, krzewów nadbrzeżnych, ani innej roślinności. -> Nie piętrzyć cieków na terenie chronionym ani bezpośrednio poniżej niego. -> Nie usuwać drzew zwalonych w nurt cieku. KRAJOBRAZ ROLNICZY -> Pod żadnym pozorem nie niszczyć istniejących miedz, krzewów i drzew śródpolnych, zarośli ani zadrzewień. -> Upowszechniać regułę stosowania nawozów sztucznych wyłacznie w przypadkach uzasadnionych potrzebami gleby. -> Upowszechniać regułę stosowania herbicydów najwyżej na 95% powierzchni każdego pola. -> Strzec przestrzegania zakazu wypalania resztek roślinności. -> W odległości mniejszej niz 100 m od brzegów wszytskich wód powierzchniowych (rowów, cieków, zbiorników wodnych) preferować zróżnicowaniem stawek podatku rolnego użytki zielone przed uprawami polnymi. ZADRZEWIENIA -> Zachować wszystkie istniejące zadrzewienia, usuwane z nich drzewa zastępować nowymi. Zezwolenia na wycinkę drzew nie związaną z inwestycjami i zmianą przeznaczenia terenu wydawać wyłącznie w formie warunkowej - pod warunkiem wprowadzenia nowych nasadzeń. -> Wprowadzać nie tylo zadrzewienia ale i zarośla krzewów, nawiązujace składem do spontanicznych zbiorowisk zaroślowych (tarnina, róże i głogi na siedliskch świeżych w krajobrazie rolniczym, leszczyna i trzmielina w kontakcie z zyznymi lasami, dereń świdwa i trzmielina na siedliskach wilgotnych). -> Wprowadzić zadrzewienia i zakrzewienia (zob. wyżej) wzdłuż wszystkich ciągów komunikacyjnych.. -> Nie stosować gatunków obcych geograficznie i wykazujacych tendencję do dziczenia - dotyczy przede wszystkim robinii. -> Inne gatunki geograficznie obce stosować wyłącznie w osiedlach ludzkich. -> Kultywować specyfikę lokalną w doborze składów gatunkowych zadrzewień. LASY -> Dążyć stopniowo do wprowadzenia zasad gospodarki leśnej jak w Leśnych Kompleksach Promocyjnych. -> Uznać za ochronne wszystkie lasy na torfowiskach i przylegajace do torfowisk, wykluczyc w nich rębnię I. -> Planując skład gatunkowy drzewostanów uwzględnić skład gatunkowy drzewostanu zbiorowiska roslinego stanowiącego potencjalną roslinność naturalną na odpowiednich siedliskach. -> Nie wprowadzać gatunków obcych geograficznie - dotyczy szczegolnie czeremchy późnej, świdośliwy, robinii, dęba czerwonego i świerka. Aktywnie tępić robinię. -> Zachować pełną róznorodność rodzimie wystepujacych gatunków, szanując jednak ich naturalne związki siedliskowe i fitosocjologiczne. -> Dbać o obecność martwego drewna, w tym rozkładającej się grubizny, w lesie. -> Zrealizować w pełni zalecenia Instrukcji Urządzania Lasu dotyczące użytków ekologicznych. -> Maksymalnie ograniczyć zastosowanie rębni I i sztucznego odnowienia lasu. -> Maksymalnie ograniczyć stosowanie środków chemicznych w gospodarce leśnej i w ochronie lasu. PARKI -> Dążyć do odtworzenia dawnej kompozycji parku. -> Ewentualnie wprowadzić nowe nasadzenia drzew, krzewów i roślin zielnych, stosownie do pierwotnych założeń kompozycyjnych. -> Nie usuwać starych, próchniejących ani martwych drzew. -> Nie leczyć próchniejących drzew, za wyjątkiem okazów o szczególnym znaczeniu kulturowym. -> Nie usuwać podszytów z całej powierzchni dawniej zaniedbanych parków: pozostawić przynajmniej 1/4 jego powierzchni jako "matecznik dzikości". ZBIORNIKI WODNE Z PRODUKCJĄ RYBACKĄ -> Nie wykaszać trzcinowisk i oczeretów w okresie lęgów ptaków, od połowy marca do końca lipca. -> Na kilku ekstensywnie użytkowanych stawach pozostawić rozleglejsze fragmenty niewykaszanej roślinności. -> Aktywnie chronić stanowiska gatunków rzadkich i silnie zagrożonych.