Lista kontrolna stosowana przez organizację pozarządową - Klub Przyrodników do oceny zgodności rzeczywistych planów urządzania lasu z przyszłymi potrzebami ochrony obszarów sieci Natura 2000 w zachodniej Polsce.

A. Program Ochrony Przyrody

Siedliska przyrodnicze z Dyrektywy Siedliskowej (w praktyce najlepiej: siedliska chronione w Polsce plus żyzne buczyny niżowe) - tak leśne jak i nieleśne - są zinwentaryzowane, skatalogowane i naniesione na mapy. W zestawieniu oceniony jest stan każdego ich płatu oraz stan ich zasobów na terenie nadleśnictwa.

Występowanie gatunków roślin z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej jest zinwentaryzowane, skatalogowane i naniesione na mapy. Dla każdego istniejącego stanowiska oceniono jego stan i zagrożenia. Uwaga - w praktyce, jeżeli z terenu nadleśnictwa stanowiska tych roślin podawano dawniej, lub jeśli są ujęte w Standardowych Formularzach Danych Natura 2000, to konieczna jest specjalna próba ich odszukania; Program Ochrony Przyrody musi conajmniej ustosunkować się do faktu ich ewentualnego występowania.

Jeżeli potrzeba, dla poszczególnych stanowisk są zaplanowane odpowiednie działania ochrony czynnej.

Występowanie gatunków zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej i z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej jest rozpoznane i opisane, a w miarę możliwości skatalogowane i naniesione na mapy. Skatalogowane są miejsca kluczowe dla tych gatunków (np. zbiorniki wodne w których tokują kumaki i traszki, lęgowiska żółwi błotnych, mateczniki wilka).

Dla każdego w w/w gatunków zwierząt oceniono (np. w części opisowej), jakie cechy siedliska są kluczowe z punktu widzenia potrzeb tego gatunku.

Dla siedlisk przyrodniczych lub dla siedlisk gatunków będących przedmiotem ochrony są określone (np. w części opisowej) konkretne i szczegółowe cele ich ochrony w danym obszarze.

Dla lasów, jeżeli potrzeba, są zaplanowane i opisane potrzebne modyfikacje gospodarki leśnej, służące zachowaniu odpowiednich cech lasu.

Dla powierzchni nieleśnych, jeżeli potrzeba, zaplanowane (i ujęte w zestawieniu) są odpowiednie zabiegi czynnej ochrony (np. koszenie łąk).

Dla ekosystemów hydrogenicznych, jeżeli potrzeba, zaplanowane są odpowiednie zabiegi powstrzymujące pogarszanie stosunków wodnych (mogą być ujęte jako element koncepcji małej retencji dla nadleśnictwa).

B. Opracowanie glebowo-siedliskowe

Potencjalne występowanie siedlisk przyrodniczych z Dyrektywy Siedliskowej jest zidentyfikowane.

C. Pozostałe części planu urządzenia lasu

Zapisy Programu Ochrony Przyrody są uwzględnione w zasadniczej części planu urządzania lasu (nie ma sprzeczności między różnymi częściami planu urządzania lasu).

Priorytetowe siedliska przyrodnicze (bory bagienne, lasy łęgowe) oraz wyspowe płaty innych siedlisk przyrodniczych o znaczeniu europejskim (np. buczyn, grądów) są zaliczone do gospodarstwa specjalnego.

Naturalne składy gatunkowe ekosystemów leśnych stanowiących siedliska przyrodnicze o znaczeniu europejskim są (w pełnej swojej zmienności) dopuszczone wśród zalecanych składów gatunkowych drzewostanów.

Typy rębni przewidziane na odpowiednich typach siedliskowych lasu umożliwiają zachowanie się (odtwarzanie się) występujących na tych typach siedliskowych rodzajów siedlisk przyrodniczych o znaczeniu europejskim.
Przestrzenne rozmieszczenie planowanych zabiegów uwzględnia "ład przestrzenno-ekologiczny", wynikający ze szczegółowych celów ochrony siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków - np. konieczność zachowania udziału starych drzewostanów w przestrzeni leśnej i ich odpowiedniego rozmieszczenia, kształtowanie struktury krajobrazu odpowiedniej dla gatunków "naturowych".