[O sprawie >>]

Sz.P.
Konrad Tomaszewski
Dyrektor Generalny
Lasów Państwowych



18 września b.r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra w sprawie określenia rodzajów siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie. To nowe w polskim prawie rozwiązanie ma bardzo duże znaczenie dla zachowania pełni różnorodności polskiej przyrody. Skuteczność tej ochrony zależy jednak od praktyki zastosowania rozporządzenia, jaka ukształtuje się w najbliższym czasie.
Bardzo wiele ekosystemów uznanych za chronione znajduje się w zasobach Lasów Państwowych. Od postawy tej organizacji zależy powodzenie ich ochrony. Lasy Państwowe mają szansę powiększenia swego dorobku w zakresie ochrony przyrody leśnej i stania się pionierem implementacji nowego prawa do praktyki gospodarczej.
Apelujemy do Pana o inicjatywę, która zapewni określenie szczegółowych zasad zabezpieczenia chronionych siedlisk przyrodniczych w Lasach Państwowych. Proponujemy:

1. Określenie szczegółowych zasad ochrony płatów chronionych siedlisk przyrodniczych w gospodarce leśnej w formie Pańskiego zarządzenia. Propozycja treści takiego zarządzenia jest zawarta w Załączniku nr 1 do niniejszego listu.

2. Wprowadzenie idei ochrony siedlisk przyrodniczych do treści nowych Zasad Hodowli Lasu oraz Zasad Urządzania Lasu. Odpowiednie propozycje, uzupełniające nasze wcześniejsze opinie o projektach tych dokumentów, zawarte są w Załącznikach 2 i 3 do niniejszego listu.

Propozycje nasze sformułowaliśmy w sposób, który wydaje nam się racjonalnym i możliwym do przyjęcia kompromisem między potrzebą ochrony płatów wskazanych ekosystemów, a innymi celami gospodarki leśnej. Nie proponujemy i nie uważamy za sensowne wyłączanie z gospodarki wszystkich powierzchni "siedlisk chronionych", np. grądów lub kwaśnych buczyn. Cele ich ochrony mogą, naszym zdaniem, być osiągnięte przez umiejętne zastosowanie sztuki leśnej i zmodyfikowanie - w zaproponowany sposób - zasad ich zagospodarowania.



Załącznik nr 1.

ZARZĄDZENIE NR .... DYREKTORA GENERALNEGO LASÓW PANSTWOWYCH z dnia ........
PROJEKT


Na podstawie art. 33 ust. 1. ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101, poz. 44, z późn. zm.) oraz § 8, ust. 1. pkt 1. statutu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 50 Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 1 8 maja 1994 r., w sprawie nadania statutu Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy Państwowe, zarządzam co następuje:

1. Ekosystemy leśne i nieleśne wyszczególnione w ROZPORZĄDZENIU MINISTRA ŚRODOWISKA z dnia 14 sierpnia 2001 r. w sprawie określenia rodzajów siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie. (Dz. U 92 z 3.09.2001, poz. 1029) poddaje się ochronie w ramach gospodarki leśnej prowadzonej w Lasach Państwowych.

2.1. Podlegającymi ochronie ekosystemami nieleśnymi są w szczególności:
a) nadmorskie klify, wydmy, solniska, zarośla rokitnikowe, wrzosowiska bażynowe,
b) wydmy śródlądowe z murawami szczotlichowymi,
c) naturalne jeziora, w szczególności jeziora lobeliowe, jeziora ramienicowe, jeziorka dystroficzne,
d) starorzecza,
e) wrzosowiska wilgotne i suche,
f) piargi i gołoborza, ściany skalne i urwiska, ziołorośla i traworośla górskie,
g) murawy kserotermiczne i napiaskowe murawy strzęplicowe,
h) nizinne łąki: trzęślicowe, selernicowe, rajgrasowe, rdestowo-ostrożeniowe, pełnikowe, mieczykowe, łąki z ostrożeniem łąkowym, psiary bliźniczkowe
i) górskie i podgórskie łąki konietlicowe, mieczykowe, łąki pienińskie, psiary bliźniczkowych
j) torfowiska wysokie i przejściowe, pła mszarne, torfowisk nakredowe, torfowiska alkaliczne
k) źródliska
l) szuwary turzycowe: turzycy tunikowej, turzycy brzegowej, turzycy lisiej, turzycy Buxbauma, turzycy dwustronnej
m) łozowiska

2.2. Ekosystemy ujęte w punkcie 2.1. inwentaryzuje się i kataloguje.
2.3. Zobowiązuje się Komisje Programów ochrony Przyrody do wymagania od wykonawców Programów sporządzenia katalogu ekosystemów wymienionych w punkcie 2.1.
2.4. Jeżeli katalog, o którym mowa wyżej nie został sporządzony w ramach Programu Ochrony Przyrody, zobowiązuje się Nadleśniczych do sporządzenia inwentaryzacji płatów ekosystemów chronionych występujących na terenie Nadleśnictwa.
2.5. W stosunku do płatów ekosystemów chronionych wymienionych w punkcie 2.1. wnioskuje się do odpowiednich organów o ich uznanie za użytki ekologiczne.
2.6. Wydzierżawianie gruntów, na których występują ekosystemy chronione wymienione w punkcie 2.1. może następować tylko wtedy, gdy działalność dzierżawcy będzie sprzyjać zachowaniu chronionego ekosystemu (np. ekstensywne koszenie łąk z zagwarantowanym zachowaniem odpowiedniego terminu koszenia). Odpowiednie zapisy należy wprowadzać do umów dzierżawy.
2.7. W stosunku do ekosystemów wymienionych w punkcie 2.1. podpunkty h) oraz i) należy podjąć działania w celu utrzymania tradycyjnego sposobu gospodarowania, tj. kontynuacji koszenia łąk w tradycyjnym rytmie i tradycyjnymi metodami.
2.8. W stosunku do ekosystemów wymienionych w punkcie 2.1. podpunkty b), e), g), a jeżeli istnieje taka potrzeba - także innych - należy rozważyć i w miarę konieczności podjąć zabiegi ochrony czynnej zapewniające zachowanie nieleśnego charakteru ekosystemu, np. usuwanie nalotów drzew i krzewów.
2.9. W stosunku do ekosystemów wymienionych w punkcie 2.1. podpunkty c), d), j), k), l), m) należy rozważyć i w miarę konieczności podjąć działania na rzecz zapobiegania zniekształceniu stosunków wodnych. Niedopuszczalne jest odwadnianie płatów tych ekosystemów. W drzewostanach w promieniu 50m od granicy tych ekosystemów należy stosować sposoby zagospodarowania nie zmieniające stosunków wodnych, a więc rębnie przerębowe i stopniowe, a nie zupełne i częściowe.
2.10. Płaty ekosystemów wymienionych w punkcie 2.1. nie mogą być zalesiane.

3. Podlegającymi ochronie ekosystemami leśnymi są w szczególności:
a) lasy mieszane na wydmach nadmorskich, nadmorskie bory bażynowe
b) kwaśne buczyny górskie i niżowe
c) żyzne buczyny górskie
d) ciepłolubne buczyny storczykowe
e) ciepłolubne i acidofilne dąbrowy
f) grądy
g) lasy łęgowe (łęgi olszowo-jesionowe, jesionowe, wiązowo-jesionowe, topolowo-wierzbowe, przypotokowe olszyny olszy szarej)
h) olsy i łozowiska
i) lasy zboczowe: jaworzyny ziołoroślowe, jaworzyny z miesiącznica i języcznikiem, zboczowe grądy klonowo-lipowe
j) bory bagienne i brzeziny bagienne; borealne świerczyny na torfie
k) bory chrobotkowe
l) wyżynne i dolnoreglowe bory jodłowe, górnoreglowe bory świerkowe

3.2. Ekosystemy ujęte w punkcie 3.1. inwentaryzuje się i kataloguje.
3.3. Zobowiązuje się Komisje Programów Ochrony Przyrody do wymagania od wykonawców Programów sporządzenia katalogu ekosystemów wymienionych w punkcie 2.1.
3.4. Jeżeli katalog, o którym mowa wyżej nie został sporządzony w ramach Programu Ochrony Przyrody, zobowiązuje się Nadleśniczych do sporządzenia inwentaryzacji płatów ekosystemów chronionych występujących na terenie Nadleśnictwa.
3.5. Jeżeli ekosystemy ujęte w punkcie 3.1. nie są dotychczas uznane za lasy ochronne, należy wnioskować o ich uznanie za lasy ochronne stanowiące cenne fragmenty rodzimej przyrody.
3.6. W stosunku do najlepiej zachowanych dojrzałych płatów ekosystemów wymienionych w punkcie 3.1. należy rozważyć i ewentualnie wnioskować objęcie ich ochroną w formie rezerwatów przyrody. Należy przy tym uwzględniać potrzebę zabezpieczenia w formie rezerwatów reprezentatywnych przykładów każdego typu chronionego ekosystemu występującego w każdym mezoregionie regionalizacji przyrodniczo-leśnej.
3.6. Sposoby zagospodarowania lasów wymienionych w punkcie 3.1. podpunktach c) oraz j) powinny wynikać wyłącznie z potrzeb ochrony ekosystemów.
3.7. Sposoby zagospodarowania pozostałych lasów wymienionych w punkcie 6.1. powinny uwzględniać konieczność trwałego (nieprzerwanego) zachowania charakteru ekosystemu, a więc być oparte na przerębowych sposobach zagospodarowania (rębnia przerębowa, rębnia stopniowa udoskonalona), przy wykluczeniu sposobów zrębowych (rębnia zupełna) i minimalizacji zastosowania sposobów zrębowo-przerębowych okresowo silnie zniekształcających strukturę lasu (wielkopowierzchniowa rębnia częściowa).
3.8. Sposoby zagospodarowania lasów wymienionych w punkcie 3.1. muszą gwarantować trwałe zachowanie w stanie naturalnym ich siedlisk. Nie jest dopuszczalne w szczególności:
a) odwadnianie siedlisk bagiennych i wilgotnych
b) zabezpieczanie siedlisk lasów łęgowych przed zalewami
c) przygotowanie gleby w sposób trwale naruszający jej strukturę, np. wykonywanie rabatowałków

3.9. W stosunku do ekosystemów wymienionych w punkcie 3.1. podpunkty g), h), j) należy rozważyć i w miarę konieczności podjąć działania na rzecz zapobiegania zniekształceniu stosunków wodnych i ich ewentualnej renaturalizacji.





Załącznik nr 2.
Propozycja zmian w projekcie "Zasad hodowli i użytkowania lasu wielofunkcyjnego", wynikających z konieczności ochrony szczególnych rodzajów siedlisk przyrodniczych


1. Proponujemy zapisać, że:

Komisje Techniczno-Gospodarcze, podczas opracowywania projektów planów urządzenia lasu, mogą, uwzględniając warunki i doświadczenia miejscowe, modyfikować cele i zasady gospodarki leśnej, określone w Zasadach hodowli i użytkowania lasu - w zakresie: (...)
- ustalać dodatkowe typy gospodarcze drzewostanów z uwzględnieniem szczególnie cennych lokalnie gatunków i ras drzew np. sosny wdziarowej, sosny taborskiej, sosny limby, modrzewia sudeckiego, jaworu, lipy itp., z uwzględnieniem szczególnie cennych lokalnych typów naturalnych zbiorowisk leśnych" oraz z uwzględnieniem konieczności ochrony chronionych siedlisk przyrodniczych.
-
rodzajów i form rębni w kierunku zapewniającym zwiększenie udatności i jakości odnowienia lasu oraz w kierunku wynikającym z potrzeby ochrony chronionych siedlisk przyrodniczych;


2. Proponujemy dodać definicję: siedlisko przyrodnicze = ekosystem, biocenoza, "obszar lądowy lub wodny, naturalny lub półnaturalny, wyodrębniony w oparciu o cechy geograficzne, abiotyczne i biotyczne"


3. Proponujemy zmodyfikować obecny § 36 w sposób następujący (autopoprawka do naszej poprzedniej propozycji:

§ 36

Lasy o szczególnym znaczeniu przyrodniczo-naukowym obejmują lasy:
ˇ na stałych powierzchniach badawczych i doświadczalnych, w tym na glebowych powierzchniach wzorcowych oraz na powierzchniach założonych dla obserwacji zmian ilościowych i jakościowych zachodzących w środowisku leśnym bez ingerencji człowieka i pod wpływem różnego rodzaju czynności hodowlanych
ˇ w parkach krajobrazowych, zespołach przyrodniczo-krajobrazowych, otulinach parków narodowych i rezerwatów przyrody
ˇ stanowiące siedliska przyrodnicze podlegające ochronie w sensie obowiązujących przepisów o ochronie przyrody
ˇ stanowiące cenne fragmenty rodzimej przyrody, np. wyjątkowo dobrze wykształcone płaty naturalnych zbiorowisk leśnych
ˇ stanowiące pamiątkę kultury leśnej, np. ukształtowane przy użyciu dawnych, unikatowych metod hodowlanych
- jeżeli zostały z tego tytułu formalnie uznane za ochronne. Zasady zagospodarowania tych lasów wynikają z decyzji o ich uznaniu za ochrone, z planów ochrony ustanowionych na podstawie przepisów o ochronie przyrody lub z potrzeb zachowania przyrodniczo-naukowych wartości tych lasów.

§ 36A

Lasy o szczególnym znaczeniu dla obronności i bezpieczeństwa państwa ...


4. W § 75 pkt. 6 proponujemy zapisać:

W drzewostanach znajdujących się w ekstremalnych warunkach wzrostu tj. w strefie górnej granicy lasu oraz na siedliskach boru bagiennego, a także w niektórych lasach stanowiących chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody, można zaniechać stosowania rębni ze względu na ochronny charakter tych drzewostanów.



5. W 79 pkt 6 proponujemy zapisanie:

Nie stosuje się zrębów zupełnych zlokalizowanych wzdłuż głównych szlaków komunikacyjnych (drogi krajowe, wojewódzkie i powiatowe w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych), jak też bezpośrednio przy zbiornikach wodnych (rzeki, jeziora, stałe oczka wodne, bagna, torfowiska, mszary, trzęsawiska), a także w otulinach rezerwatów i parków narodowych w oddziałach bezpośrednio do nich przylegających. Nie stosuje się także zrębów zupełnych w lasach stanowiących siedliska przyrodnicze podlegające ochronie w sensie przepisów o ochronie przyrody, oraz w bezposrednim sasiedztwie nieleśnych ekosystemów hydrogenicznych zaliczonych do siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie. W takich sytuacjach odnowienie lasu musi być prowadzone przy zastosowaniu rębni złożonych minimum w pasie drzewostanu o szerokości ok. 40 m przyległym bezpośrednio do chronionych obiektów - z jednoczesnym kształtowaniem ekotonów.


6. W § 85 proponujemy zapisanie:

Rębnię przerębową, nazywaną również ciągłą (V), zaleca się stosować przede wszystkim w litych drzewostanach jodłowych, a ponadto w drzewostanach mieszanych gatunków cienioznośnych o budowie wielopiętrowej (złożonych z jodły, buka i świerka) z dużą przewagą jodły. Rębnię tę zaleca się stosować również w drzewostanach świerkowych w strefie górnej granicy lasu (na siedliskach boru wysokogórskiego), a także w lasach stanowiących chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody - dla ciągłego zachowania charakteru ich ekosystemów.


7. Podtrzymujemy i uzupełniamy wcześniej zgłoszoną naszą propozycję:

Rębnia IVd (dotychczas IIId) to najelastyczniejszy ze znanych sposobów zagospodarowania lasu, umożliwiający pełne wykorzystanie zmienności mikrosiedliskowej i lokalnych warunków. Choć jest trudna w wykonaniu i wymaga najwyższych kwalifikacji służby leśnej, nadaje się do wykorzystania we WSZYSTKICH lasach w których zależy nam na złożonej i urozmaiconej strukturze przestrzennej i pionowej. Ta rębnia nadaje się doskonale np. do odnawiania wielogatunkowych lasów grądowych, do elastycznej przebudowy drzewostanów sosnowych na bogatszych siedliskch, do zagospodarowania żyznych buczyn z możliwością wprowadzenia do nich domieszek. Proponujemy, by w opisie tej rębni podkreślić jej szczególne znaczenie i możliwości jej zastosowania do zagospodarowania wszystkich lasów o wysokim reżimie ochronnym, także na nizinach i w zróżnicowanych warunkach siedliskowych, a także do elastycznej przebudowy drzewostanów w warunkach wysokiego reżimu ochrony (np. parki krajobrazowe, otuliny parków narodowych). Rębnia ta może i powinna być, wespół z rębnią ciągłą, podstawowym sposobem zagospodarowania lasów stanowiących chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody. Odpowiednich zmian trzeba by dokonać zarówno w tekście, jak i w tab 4.



8. W § 93 pkt. 4 proponujemy zapisać:

Intensywnej uprawy gleby nie wykonuje się na Glebowych Powierzchniach Wzorcowych ani w lasach stanowiących chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody.



9. W § 108 proponujemy zapisanie:

Przed przystąpieniem do zalesiania gruntów porolnych wszystkie powierzchnie przeznaczone do zalesienia należy objąć przeglądem w celu wydzielenia powierzchni do:
  • zalesienia sztucznego,
  • poddania naturalnej sukcesji roślinności leśnej,
  • pozostawienia w formie naturalnej jako: bagna, łąki, torfowiska, zakrzewienia, remizy, zadrzewienia, polany z ewentualnym złożeniem wniosków o uznanie ich za użytki ekologiczne,
  • trwałego zachowania w formie nieleśnej, ze względu na ich wartości przyrodnicze
  • założenia plantacji leśnych gatunków drzew szybko rosnących
W przeglądzie tym należy w szczególności zinwentaryzować i zaplanować do ochrony płaty ekosystemów nieleśnych stanowiących chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody


10. W § 130 proponujemy dodanie zdania:

Nie wprowadza się podszytów w naturalnie ubogich w gatunki lasach stanowiących chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody, np. w acidofilnych dąbrowach, borach chrobotkowych i bażynowych, kwaśnych buczynach


11. Podtrzymujemy i uzupełniamy naszą wcześniejszą uwagę i propozycję:

Rozdział "Kształtowanie retencji wodnej i gospodarka wodą w lasach" jest najsłabszym elementem projektowanych Zasad i powinien zostać gruntownie przepracowany, jego obecna treść zawiera bowiem wiele elementów techniczno-melioracyjnego podejścia kontrastującego z proekologicznymi zapisami w pozostałej części Zasad. W szczególności proponujemy:
ˇ Zakaz odwadniania siedlisk Bb, BMb, Bw i BMw i w ogóle wszystkich siedlisk na glebach torfowych. Siedliska te nie mają praktycznego znaczenia dla produkcji leśnej, zwłaszcza, gdy uwzględnić koszty ich udostępnienia. Pełnią natomiast niezwykle ważną rolę ekologiczną. Obniżenie poziomu wody w torfowisku na głębokość 40-50 cm (jak proponuje się w projekcie dla borów bagiennych !) czy nawet 20-30 cm (LMb i Ol) nieuchronnie wiąże się z uruchomieniem procesu murszenia i zaniku powierzchniowych warstw torfu i degeneracją torfowiska. Tymczasem wszystkie torfowiska są sprawnymi zbiornikami retencyjnymi wody - torfowisko gromadzi praktycznie tyle samo wody, co jezioro o takiej samej powierzchni. Murszenie i zanik wierzchnich warstw torfu to znaczne ograniczenie tej zdolności retencyjnej, znacznie większe niż może być zrekompensowane budowa jakichkolwiek urządzeń małej retencji. Proponujemy skreślenie całego § 150 i zastąpienie go zapisem zakazującym odwadniania siedlisk torfowych oraz ekosystemów hydrogenicznych stanowiących chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody. Proponujemy także by w ogóle nie doprowadzać do sytuacji opisanych w § 152 pkt 4g, w związku z czym punkt ten stałby się zbędny.
ˇ Zmianę treści § 146 na następującą:

§ 146

Zwiększanie retencji wodnej i poprawę jakości wody umożliwiają:
1. Stałe utrzymywanie istniejącej szaty leśnej w stanie rozbudowanym gatunkowo i strukturalnie, a to wymaga zaniechania lub znacznego ograniczenia stosowania zrębów zupełnych;
2. Zachowanie w stanie naturalnym śródleśnych cieków wodnych oraz odtwarzanie naturalnego charakteru cieków, które w przeszłości zostały uregulowane
3. Zachowanie wszystkich torfowisk, które działają jak naturalne zbiorniki retencyjne oraz jak naturalne filtry oczyszczające wodę; a także odtwarzanie i renaturalizację torfowisk, które w przeszłości zostały odwodnione i przesuszone
4. Ograniczanie zanieczyszczenia środowiska, bowiem zanieczyszczenia przenoszą się (w części) wraz z wodą na tereny niżej położone; w tym także ograniczanie stosowania w lasach nawozów mineralnych i chemicznych środków ochrony lasu tylko do przypadków zagrażających istnieniu lasu;
5. Zwiększanie lesistości i zadrzewień - szczególnie w górnych częściach zlewni i na obrzeżach cieków i zbiorników wód otwartych oraz na obszarach występowania zbiorników wód podziemnych, a także na terenach objętych erozją wodną i wietrzną gleb w celu ochrony gleby oraz zbiorników i urządzeń melioracyjnych przed zamuleniem i eutrofizacją;
6. Groma
dzenie wody we wszelkiego rodzaju naturalnych i sztucznych zbiornikach retencyjnych.
ˇ Proponujemy, by programy zwiększania retencji wodnej (§ 153 pkt. 1) zawierały również, i to w pierwszym rzędzie inwentaryzację torfowisk z identyfikacją ich typów ekologicznych i zdolności retencyjnej
ˇ Proponujemy, by w § 153 pkt 3 Programy, o których mowa wyżej uwzględniały również:
- Potrzeby zachowania i ochrony, a także w miarę potrzeb renaturalizacji stosunków wodnych w ekosystemach hydrogenicznych stanowiących chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody
- Możliwości odtwarzania i renaturalizacji zniszczonych i przesuszonych torfowisk, możliwości unaturalnienia uregulowanych w przeszłości cieków wodnych, a także możliwości odtworzenia zniszczonych zbiorników wodnych
ˇ Proponujemy by w § 153 wprowadzić punkt 4 o następującym brzmieniu:
Prace polegające na wykonywaniu urządzeń małej retencji powinny być poprzedzone ekspertyzą przyrodniczą, dla zabezpieczenia przed przypadkowym zniszczeniem cennych przyrodniczo ekosystemów mokradłowych. Nie należy budować zbiorników wodnych kosztem istniejących bagien i torfowisk. Przy budowie obiektów małej retencji należy preferować niewielkie obiekty z wykorzystaniem materiałów naturalnych.



12. W Tabeli 4 proponujemy zapisać przy rębni IVd (dotychczas IIId) i rębni V (dotychczas IV), w rubryce "główne zastosowanie":

... oraz lasy stanowiące chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody



13. W Tabeli I proponujemy conajmniej następujące zmiany:

- BMb we wszystkich krainach przyrodniczo-leśnych (brzeziny bagienne lub słabe torfowcowe olsy): zalecić rębnię IV/V
- OlJ we wszystkich krainach przyrodniczo-leśnych (łęgi olszowo-jesionowe lub jesionowe): zalecić rębnię IV/V
- Ol we wszystkich krainach przyrodniczo-leśnych (olsy): zalecić rębnię V
- Bs we wszystkich krainach przyrodniczo-leśnych (bory chrobotkowe): zalecić rębnię V
- W Krainie I , III i V dopuścić na LMśw i Lśw typ gospodarczy Bk (kwaśne buczyny niżowe) z zalecaną rębnią IV/V
- W Krainie I i II dopuścić na BMśw typy gospodarcze: Dbb-So, Dbb (naturalny drzewostan kwaśnych dąbrów mezotroficznych) z zalecaną rębnią II/IV/V
- W Krainie I dopuścić na BMw typ gospodarczy Dbs-Brz (naturalny drzewostan wilgotnych dąbrów subatlantyckich w strefie przymorskiej) z zalecaną rębnią II/IV/V
- W Krainach I, II, III, IV, V i VI dopuścić na Lśw i Lw typy gospodarcze Db-Gb, Lp-Gb i Gb (grądy) z zalecaną rębnią IV/V
- W Krainie VII dopuścić na LG typ drzewostanu Bk (kwaśne i żyzne buczyny sudeckie), tak jak dopuszczony w krainie VIII. W obu przypadkach zalecić rębnię IV/V



Załącznik nr 3.
Propozycja zmian w projekcie "Zasad sporządzania planu urządzania lasu dla nadleśnictwa", wynikających z konieczności ochrony szczególnych rodzajów siedlisk przyrodniczych



1. W § 14 pkt 8 proponujemy uzupełnić definicję:

[grunty] objęte szczególną ochroną (przy czym istotna jest tu faktyczna funkcja i rola w ekosystemie, a nie formalne objęcie ochroną prawną), do których zalicza się chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody, a mogą być zaliczone śródleśne oczka wodne, torfowiska, mszary, naturalne zbiorniki wodne, bagna, płaty roślinności chronionej (np. w strefie górnej granicy lasu), jak również takie fragmenty gruntów leśnych nie zalesionych, których odnowienie może wpłynąć bardzo niekorzystnie na warunki bytowania występujących tam zwierząt chronionych,


2. W § 26 proponujemy wyróżnienie nowej cechy drzewostanu: "25) chronione siedlisko przyrodnicze" z wyjaśnieniem w pkt. 5a: za chronione siedliska przyrodnicze należy przyjmować drzewostany ekosystemów wymienionych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie określenia rodzajów siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie.


3. W § 45 proponujemy uzupełnienie:

Opisy taksacyjne gruntów nieleśnych oraz gruntów leśnych związanych z gospodarką leśną sporządza się na tych samych formularzach jakie obowiązują dla lasów, podając:
  • dane adresowe, wielkość powierzchni i kategorię użytku,
  • klasę jakości gruntu rolnego,
  • opis zadrzewień, plantacji, zakrzewień itp.,
  • ewentualne wskazania gospodarcze dla "gruntów związanych z gospodarką leśną",
  • ewentualne kępy oraz osobliwości przyrodnicze
  • ewentualną informację, czy wydzielenie stanowi chronione siedlisko przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody.


4.
W § 83 proponujemy uzupełnienie:

Program ochrony przyrody obejmuje:
1) kompleksowy opis stanu przyrody w nadleśnictwie, wraz z analizą znaczenia lasów i gruntów nadleśnictwa dla zachowania różnorodności biologicznej regionu i kraju, w tym zachowania reprezentacji chronionych siedlisk przyrodniczych wraz z ich geograficznym zróżnicowaniem


5.
W § 83 proponujemy uzupełnienie:

Dotychczasowe programy ochrony przyrody dla nadleśnictw podlegają stosownemu rozwinięciu i aktualizacji, w tym:
1) w zakresie syntetycznego opisu: (...)
- chronionych siedlisk przyrodniczych w sensie przepisów o ochronie przyrody


6. W § 84 proponujemy uzupełnienie:

Na mapie przeglądowej funkcji lasu, ochrony przyrody oraz obiektów kultury i pamięci narodowej w nadleśnictwie, należy oznaczyć: (...)
- chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody


7. W § 89 proponujemy wprowadzenie zapisu:

Do gospodarstwa specjalnego zalicza się : (...)
- drzewostany stanowiące chronione siedliska przyrodnicze w sensie przepisów o ochronie przyrody

[O sprawie >>]