[Opisy gatunków]
[Strona główna programu]
[Strona główna Lubuskiego Klubu Przyrodników]
Driakwie (Scabiosa spp.)
(1) Scabiosa canescens W. et K. - Drakiew wonna i
(2) Scabiosa columbaria L.- Drakiew gołębia
Rodzina: Dipsacaceae - Szczeciowate
Synonimy: (1) Scabiosa suaveolens DC.
Niem.: (1) Graue Skabiose, Graues Grindkraut; (2) Tauben Skabiose, Tauben Grindkraut
Morfologia: Wieloletnie rośliny zielne osiągające od 15 do 60 cm wysokości, o liściach dolnych, płonnych zebranych w różyczkę.
Drakiew wonna ma łodygę wzniesioną, rozgałęzioną i krótko owłosioną - omszoną. Liście płonne i dolne liście łodygowe lancetowate, całobrzegie. Liście łodygowe pierzastosieczne, o równowąskich, całobrzegich odcinkach. Kwiatostany główkowate, o średnicy do 2,5 cm, osadzone na długich, krótko omszonych szypułkach. Kwiaty bladoróżowe lub jasnofioletowe, pachnące. Ostki kielicha żółtawobiałe lub żółtozielone, krótkie.
Drakiew gołębia ma łodygę wzniesioną, rozgałęzioną i słabo owłosioną, prawie nagą. Liście płonne i dolne liście łodygowe owłosione, na obrzeżu piłkowane, lirowato-pierzastodzielne, o dużej, okrągławej i karbowanej łatce górnej i małych, wąskich łatkach bocznych. Liście górne, łodygowe podwójnie pierzastosieczne, o równowąskich odcinkach. Kwiatostany główkowate, większe niż u poprzedniego gatunku, o średnicy do 3,5 cm, osadzone są na długich, owłosionych szypułkach. Kwiaty niebieskoliliowate lub niebieskofioletowe, bez woni (nie pachnące). Ostki kielicha czarniawe, długie.
Biologia: Kwitną od początku lipca do września. W zapylaniu kwiatów uczestniczą owady.
Ekologia: Oba gatunki rosną w murawach kserotermicznych, w słonecznych zaroślach i na suchych łąkach. Spotykane w widnych lasach sosnowych, w ciepłolubnych zbiorowiskach okrajkowych na obrzeżach lasów oraz na piaszczystych, nasłonecznionych skarpach i zboczach. Preferują siedliska widne, nasłonecznione, suche, umiarkowanie żyzne, na glebach piaszczystych, piaszczysto-gliniastych i gliniastych, o odczynie zasadowym, zasobne w węglan wapnia.
Rozmieszczenie: Drakiew wonna jest gatunkiem o zasięgu dysjunkcyjnym - obejmującym środkową część Europy, od południowej Skandynawii przez północną i zachodnią część Polski, południowe Niemcy po Austrię i Węgry. W Polsce występuje rzadko, wyłącznie w zachodniej i południowej części kraju.
Drakiew gołębia jest gatunkiem o zasięgu obejmującym zachodnią, południową i częściowo środkową częśc Europy. Zasięg tego gatunku obejmuje Wielką Brytanię, Francję, Włochy, Bałkany, Austrię, południowo-zachodnią część Polski i Niemcy.
W Polsce występuje w południowo-zachodniej i południowej części kraju.
Drakiew gołębia jest gatunkiem rzadziej spotykanym od poprzedniego.
Na terenie RDLP Zielona Góra były notowane obydwa gatunki - rzadko i na rozproszonych stanowiskach.
Uwagi: Nieco podobne do bardzo pospolitej świerzbnicy (Knautia arvensis)
(c) Lubuski Klub Przyrodników. Tekst: Jolanta i Paweł Pawlaczyk, ryciny Kinga Gawrońska i Krzysztof Ziarnek.