[Opisy gatunków]
[Strona główna programu]
[Strona główna Lubuskiego Klubu Przyrodników]
Polypodium vulgare L. - Paprotka zwyczajna
Rodzina: Polypodiaceae - Paprotkowate
Niem.: Gemeiner Tupfelfarn, Engel suss
Morfologia: Trwała paproć wysokości 10-40 cm, z płożącymi, długimi kłączami. Liście ciemnozielone, pierzasto-wcinane, w zarysie podługowato-lancetowate, osadzone są na długich ogonkach liściowych. Listki lancetowate, całobrzegie, na szczycie zaokrąglone. Zarodniki ustawione w dwóch rzędach znajdują się na spodniej stronie liścia.
Biologia: Zarodniki dojrzewają od lipca do września. Ciemnozielone, zimotrwałe liście paprotki widoczne są przez cały rok.
Ekologia: Rośnie w cienistych, żyznych lasach liściastych - w buczynach, w grądach w dolinach rzecznych. Spotykana w lasach sosnowych i mieszanych, na pniach zwalonych drzew oraz na murach.
Preferuje siedliska cieniste i umiarkowanie cieniste, świeże, ubogie i umiarkowanie żyzne, na glebach piaszczysto-gliniastych, mineralno-próchniczne a także ubogie w humus, o odczynie kwaśnym. Spotykana na skałach i w szczelinach skalnych.
Rozmieszczenie: Gatunek o zasięgu okołobiegunowym, obejmującym Europę, Azję i Amerykę Północną. Występuje na całym obszarze Europy, obejmuje zasięgiem północną część Afryki i Kaukaz. W górach występuje do 2700 m n.p.m.
W Polsce występuje pospolicie na całym obszarze niżowym i w górach
Na terenie RDLP Zielona Góra spotykana dość często w lasach liściastych i mieszanych oraz w borach sosnowych na całym obszarze.
Uwagi: Podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Dawniej roślina lecznicza.
(c) Lubuski Klub Przyrodników. Tekst: Jolanta i Paweł Pawlaczyk, ryciny Kinga Gawrońska i Krzysztof Ziarnek.