[Opisy gatunków] [Strona główna programu] [Strona główna Lubuskiego Klubu Przyrodników]

Rozmiar: 8044 bajtówLonicera periclymenum L. - Wiciokrzew pomorski
Rodzina: Caprifoliaceae - Przewiertniowate
Niem.: Deutsches Geissblatt

Morfologia: Okazałe pnącze dorastające do 6 m długości. Pędy nagie lub słabo owłosione. Liście naprzeciwległe, krótkoogonkowe, jajowate lub podługowate, całobrzegie, od spodniej strony niebieskozielone, z wierzchu ciemnozielone. Młode liście lekko owłosione. Kwiatostan - gęsty, wielokwiatowy, osadzony w szczytowej części pędu, główkokształtny, znacznie oddalony od najwyższych liści. Kwiaty duże, 4-5 cm długości, charakterystycznie dwuwargowe, żółtobiałe do żółtych, purpurowo nabiegłe, od zewnętrznej strony pokryte gruczołkami. Kwiaty silnie pachnące. Owoc to nibyjagoda, okrągława, soczysta o ciemnoczerwonej barwie.

Biologia: Kwitnie od maja do początków lipca. Kwiaty silnie, słodko pachnące - nocą. Zapylenia dokonuja owady - motyle nocne.

Ekologia: Rośnie w lasach i zaroślach łęgowych, kwaśnych lasach dębowo-bukowych i kwaśnych dąbrowach, w wilgotnych lasach dębowych z trzęślicą modrą. Spotykany także na obrzeżach widnych lasów sosnowych, lasów mieszanych i w zaroślach w północnej i zachodniej części kraju. Na Ziemi Lubuskiej i w Wielkopolsce często rośnie także wśród ruderalnej roślinności na miejscu dawnych osad ludzkich. Preferuje siedliska półcieniste, średnio wilgotne i świeże, gleby umiarkowanie żyzne, piaszczysto-gliniaste i piaszczyste, mineralno-próchniczne o kwaśnym odczynie.

Rozmieszczenie: Gatunek subatlantycki. Występuje w zachodniej Europie i południowej Skandynawii. Zwarty zasięg występowania obejmuje południową i zachodnią Skandynawię, Wielką Brytanię, po półwysep Iberyjski na zachodzie, na południu po północne Włochy. W Polsce osiąga wschodnią granicę występowania, nie przekraczając linii Wisły. Występuje głównie w pasie nadmorskim, poza tym w rozproszeniu w północnej i zachodniej części kraju.
Z terenu RDLP Zielona Góra w literaturze podawane są stanowiska z rejonu Gubina, Krosna Odrzańskiego, Kożuchowa, Lubska, Mużakowa, Zielonej Góry, Żar. Wiele stanowisk na tym obszarze ma prawdopodbnie antropogeniczny charakter.

Uwagi: Roślina trująca (głównie owoce). W północnej i zachodnie części kraju wiciokrzew często sadzony był przez leśników niemieckich przy osadach, wzdłuż dróg leśnych oraz dla osłony umocnień wojskowych m.in. Wału Pomorskiego i MRU. Podlega ścisłej ochronie gatunkowej.

(c) Lubuski Klub Przyrodników. Tekst: Jolanta i Paweł Pawlaczyk, ryciny Kinga Gawrońska i Krzysztof Ziarnek.