[Opisy gatunków] [Strona główna programu] [Strona główna Lubuskiego Klubu Przyrodników]


Drobne kokoryczne (Corydalis intermedia, Corydalis pumila)

(1) Corydalis intermedia (L.) Merat - Kokorycz wątła
(2) Corydalis pumila (Hochst.) Rchb.- Kokorycz drobna, kokorycz skąpokwiatowa

Rodzina: Fumariaceae - Dymnicowate
Synonimy: (1) Corydalis fabacea (Retz) Pers., Fumaria bulbosa L. var.intermedia L., Fumaria intermedia Ehrh., Fumaria fabacea Retz.;
Niem.: (1) Mittlerer Lerchensporn; (2) Zwerg Lerchensporn

Kokorycz wątła kokorycz drobna

Morfologia: Kokorycz wątła jest wieloletnią, drobną rośliną zielną dorastającą do 20 cm wysokości. Tworzy podziemne pełne bulwy, z włóknistymi korzeniami na dole. Łodyga z jednym łuskowatym liściem w dole, z którego wyrasta boczny pęd kwiatostanowy. Liście łodygowe 2-3, o podługowatych odcinkach. Kwiatostan 1-9 kwiatowe, zwisły. Kwiaty purpurowe, lilapurpurowe lub rzadziej białe, umieszczone na krótkich szypułkach. Przysadki podkwiatostanowe całobrzegie, jajowate i zaostrzone. Owocem jest wielonasienna torebka , 3-5 razy dłuższa od trzonka
Kokorycz drobna jest wieloletnią, drobną rośliną zielną o wysokości 10-20 cm. Tworzy podziemne, pełne bulwy, z włóknistymi korzeniami. Kwiatostan zwisły, skąpo 1-6 kwiatowy. Kwiaty jasno lub purpurowofioletowe. Przysadki głęboko, dłoniasto wcinane. Owocem jest wielonasienna torebka, wielokrotnie dłuższa od trzonka.

Biologia: Kokorycz wątła i kokorycz drobna kwitną od końca marca do początków maja. Obydwa gatunki mają bardzo krótki zaledwie dwumiesięczny okres wegetacji.W zapyleniu uczestniczą owady. Nasiona kokoryczy drobnej zaopatrzone są w ciałka mrówcze - elajosomy, dzięki czemu jest rozsiewana przez mrówki. Bulwa kokoryczy drobnej odnawia się każdego roku.

Ekologia: Kokorycz wątła rośnie w żyznych, cienistych i wilgotnych lasach liściastych - w lasach łęgowych i grądach. Kokorycz drobna rośnie w żyznych, wilgotnych lasach liściastych i mieszanych - w grądach niskich. Dość często spotykana w miejscach związanych z dawną działalnością człowieka. Obia gatunki preferują gleby żyzne, próchniczne, z próchnicą typu mull, bogate w węglan wapnia

Rozmieszczenie: Kokorycz wątła jest gatunkiem o zasięgu środkowoeuropejskim. Zachodnia granica występowania przebiega w dolinie Renu, północna w środkowej Skandynawii, od Norwegii do południowej Finlandii. Południowa granica zasięgu przebiega od południowej Francji, przez środkowe Włochy do północnej części półwyspu Bałkańskiego. W Polsce występuje głównie w niżowej części kraju, jej zasięg rozciąga się od południowo-zachodniej do północno-wschodniej części kraju.
Kokorycz drobna jest gatunkiem subatlantyckim. Zasięg tego gatunku rozciąga się od południowej Skandynawii, przez Europę Środkową po środkową część Półwyspu Bałkańskiego i Korsykę. W Polsce znajduje się wschodnia granica zasięgu gatunku.
Kokorycz drobna występuje w Polsce bardzo rzadko, na rozproszonych stanowiskach w zachodniej części kraju, nie przekraczając na wschodzie linii Wisły.
Na terenie RDLP Zielona Góra kokorycz wątła była notowana rzadko, w rejonie Łagowa, Nowej Soli, Szprotawy i Żagania. Kokorycz drobna występuje bardzo rzadko, w rejonie Lubska i Sławy.

Uwagi: Kokorycz wątła należy do gatunków ginących, szybko tracących stanowiska.

[Zobacz także o tych gatunkach w dziale "Poszukiwany/Poszukiwana" Lubuskiej kartoteki Przyrodniczej >>]

Kokorycz pośrednia. Fot. Paweł Pawlaczyk Kokorycz pośrednia. Fot. Paweł Pawlaczyk


(c) Lubuski Klub Przyrodników. Tekst: Jolanta i Paweł Pawlaczyk, ryciny Kinga Gawrońska i Krzysztof Ziarnek.