Art. 77.

1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób ustalania wysokości opłaty melioracyjnej.
2. Rada Ministrów ustalając wysokość opłaty melioracyjnej będzie się kierować rodzajami urządzeń melioracji wodnych szczegółowych oraz przeciętnymi kosztami ich budowy, przy czym:

1. dla urządzeń odwadniających oraz nawadniających, z wyjątkiem nawodnień ciśnieniowych, stawki opłaty melioracyjnej zostaną określone w formie jednostkowych zryczałtowanych stawek wyrażonych w kg żyta przypadających na ha zmeliorowanych użytków rolnych; maksymalne stawki nie przekroczą 5000 kg/ha. Za cenę żyta będzie przyjmowana średnia cena skupu żyta za IV kwartał roku poprzedzającego rok, w którym zostanie wydana decyzja o opłacie melioracyjnej, ogłaszana przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym RP Monitor Polski,
2. dla urządzeń do nawodnień ciśnieniowych, ziemnych stawów rybnych, odbudowy oraz modernizacji pojedynczych urządzeń w systemach melioracyjnych stawka opłaty będzie nie niższa niż 30 % i nie wyższa niż 80 %. kosztów wykonania tych urządzeń.

1. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, warunki:

1. prowadzenia ewidencji urządzeń melioracji wodnych oraz zmeliorowanych gruntów,
2. ustalania obszaru, na który wywierają dodatni wpływ urządzenia melioracji wodnych szczegółowych.

4. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, ustalając warunki prowadzenia ewidencji urządzeń melioracji wodnych, uwzględni potrzebę stworzenia bazy informacyjnej do planowania odbudowy, modernizacji oraz utrzymania urządzeń, zawierającej dane dotyczące rodzajów, ilości, lokalizacji oraz parametrów technicznych urządzeń melioracji wodnych lub obszarów zmeliorowanychm, a także wskaże sposób jej prowadzenia.
5. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, określając warunki ustalania obszaru, na który wywierają dodatni wpływ urządzenia melioracji wodnych szczegółowych, będzie uwzględniał zasięg wpływu poszczególnych rodzajów urządzeń melioracji wodnych szczegółowych na poprawę zdolności produkcyjnej gleby.

Art. 78.

1. tworzenie oraz rozbudowę wszelkich rodzajów retencji wód, w szczególności budowę zbiorników retencyjnych, suchych zbiorników przeciwpowodziowych oraz polderów zalewowych,
2. racjonalne retencjonowanie wód oraz użytkowanie budowli przeciwpowodziowych, a także sterowanie przepływami wód,
3. funkcjonowanie systemu ostrzegania przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze oraz hydrosferze,
4. kształtowanie zagospodarowania przestrzennego dolin rzecznych lub terenów zalewowych, budowanie oraz utrzymywanie wałów przeciwpowodziowych, a także kanałów ulgi.

Art. 79.

1. Ochrona przed powodzią oraz suszą jest zadaniem organów administracji rządowej i samorządowej.
2. Użycie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w przeciwdziałaniu skutkom powodzi może nastąpić w sytuacji, gdy siły i środki będące w dyspozycji organów administracji rządowej i samorządowej zostały wykorzystane, a ich działania nie przyniosły rezultatów.
3. Ochronę przed powodzią oraz suszą prowadzi się zgodnie z planami i programami ochrony przeciwpowodziowej oraz przeciwdziałania skutkom suszy na obszarze państwa lub dorzeczy.

Art. 80.

1. Obszary narażone na niebezpieczeństwo powodzi obejmują:

1. obszary bezpośredniego zagrożenia powodzią, w szczególności tereny między wałem przeciwpowodziowym a linią brzegu oraz strefa wybrzeża morskiego,
2. obszary potencjalnego zagrożenia powodzią, obejmujące tereny narażone na zalanie w razie:

1. przelania się wód przez koronę wału przeciwpowodziowego,
2. zniszczenia lub uszkodzenia wałów przeciwpowodziowych,
3. zniszczenia lub uszkodzenia budowli piętrzących albo budowli ochronnych pasa technicznego.

2. Dla obszarów nieobwałowanych narażonych na niebezpieczeństwo powodzi, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej sporządza studium określające obszary bezpośredniego zagrożenia powodzią, uwzględniające ukształtowanie dolin rzecznych i tarasów zalewowych, strefę przepływu wezbrań powodziowych, tereny zagrożone osuwiskami skarp lub zboczy, tereny depresyjne oraz bezodpływowe.
3. Dla obszarów określonych w studium, o którym mowa w ust. 2, sporządza się miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego; dla terenów o szczególnym znaczeniu społecznym, gospodarczym lub kulturowym przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uwzględnia się poziom wód maksymalnych o prawdopodobieństwie występowania raz na sto lat.
4. Obszary, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może określić, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw: administracji publicznej, spraw wewnętrznych, gospodarki morskiej oraz rozwoju wsi, kierując się:

1. klasą obiektu piętrzącego lub klasą wału przeciwpowodziowego, określonych przepisami ustawy Prawo budowlane,
2. ukształtowaniem i budową geologiczną terenów poniżej obiektu piętrzącego lub w rejonie wału przeciwpowodziowego,
3. zagospodarowaniem terenu, a w szczególności wiążącym się z nim potencjalnym zagrożeniem życia ludzi oraz wielkością mogących powstać szkód i strat.

2. Postępowanie organów administracji publicznej i właścicieli budowli piętrzących oraz wałów przeciwpowodziowych na obszarach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, określają przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z 1995 r. Nr 90, poz. 446, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 , Nr 132, poz. 622, z 1997 r. Nr 46, poz. 296, Nr 96, poz. 592, Nr 121, poz. 770 i Nr 133, poz. 885, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 101, poz. 1178), dotyczące nadzwyczajnych zagrożeń środowiska.

1. Na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią zabrania się wykonywania robót oraz czynności, które mogą utrudnić ochronę przed powodzią, a w szczególności:

1. wykonywania urządzeń wodnych oraz wznoszenia innych obiektów budowlanych,
2. sadzenia drzew lub krzewów, z wyjątkiem plantacji wiklinowych na potrzeby regulacji wód oraz roślinności stanowiącej element zabudowy biologicznej dolin rzecznych lub służącej do wzmacniania brzegów, obwałowań lub odsypisk,
3. zmiany ukształtowania terenu, składowania materiałów oraz wykonywania innych robót; nie dotyczy robót związanych z regulacją lub utrzymaniem wód oraz brzegu morskiego.

1. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, może, w drodze decyzji, na obszarach, o których mowa w art. 80 ust.1 pkt 1 i ust. 3:

1. zwolnić od zakazów określonych w ust. 1,
2. wskazać sposób uprawy i zagospodarowania gruntów oraz rodzaje upraw wynikające z wymagań ochrony przed powodzią,
3. nakazać usunięcie drzew lub krzewów.

3. Na obszarze pasa technicznego decyzje, o których mowa w ust. 2, wydaje dyrektor właściwego urzędu morskiego.

Art. 82.

Art.83.

1. Dla zapewnienia szczelności i stabilności wałów przeciwpowodziowych zabrania się:

1. przejeżdżania przez wały oraz wzdłuż korony wałów pojazdami, konno lub przepędzania zwierząt, z wyjątkiem miejsc do tego przeznaczonych,
2. uprawy gruntu, sadzenia drzew lub krzewów na wałach oraz w odległości mniejszej niż 3 m od stopy wału,
3. rozkopywania wałów, wbijania słupów, ustawiania znaków przez nieupoważnione osoby,
4. wykonywania obiektów budowlanych, kopania studni, sadzawek, dołów oraz rowów w odległości mniejszej niż 50 m od stopy wału,
5. uszkadzania darniny lub innych umocnień.

2. Marszałek województwa może, w drodze decyzji, zwolnić od niektórych zakazów, określonych w ust. 1.
3. Zakazów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do robót związanych z utrzymywaniem wałów przeciwpowodziowych.
4. Starosta może, w drodze decyzji, nakazać usunięcie drzew lub krzewów z wałów przeciwpowodziowych oraz terenów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Art. 84.

1. W razie wykonania na wale przeciwpowodziowym lub w jego pobliżu, albo na obszarze bezpośredniego zagrożenia powodzią, robót lub innych czynności, które mogą utrudnić ochronę przed powodzią, a nie zostały objęte decyzją, o której mowa w art. 81 ust. 2 pkt 1 lub w art. 83 ust. 2, starosta może nakazać, w drodze decyzji, przywrócenie stanu poprzedniego na koszt tego, kto je wykonał.
2. Drogi, urządzenia do przepędzania zwierząt oraz przejazdy przez wały przeciwpowodziowe wykonuje na swój koszt inwestor budujący wał, a utrzymuje ten, na którym ciąży obowiązek utrzymania drogi, urządzenia lub przejazdu.
3. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów ustawy Prawo budowlane.

Art.85.

1. W razie ostrzeżenia o nadejściu fali powodziowej dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, w drodze decyzji, może nakazać zakładowi piętrzącemu wodę obniżenie piętrzenia wody lub opróżnienie zbiornika, bez odszkodowania; decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, wymaga uzgodnienia z właściwymi wojewodami; brak stanowiska w ciągu 12 godzin uznaje się za dokonanie uzgodnienia.

Art. 86.

1. W razie wprowadzenia stanu klęski powodzi lub suszy dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić czasowe ograniczenia w korzystaniu z wód, w szczególności w zakresie poboru wody lub wprowadzania ścieków do wód albo do ziemi oraz zmiany sposobu gospodarowania wodą w zbiornikach retencyjnych.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, zawiesza wykonywanie uprawnień wynikających z pozwoleń wodnoprawnych; zakładom nie przysługuje z tego tytułu odszkodowanie.

Art. 87

1. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, zwany dalej “Prezesem Krajowego Zarządu”, jest centralnym organem administracji rządowej w sprawach gospodarowania wodami, a w szczególności w sprawach zarządzania wodami oraz korzystania z wód.
2. Prezes Krajowego Zarządu jest powoływany oraz odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Gospodarki Wodnej.
3. Zastępcy Prezesa Krajowego Zarządu są powoływani oraz odwoływani przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu, po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Gospodarki Wodnej.
4. Nadzór ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej nad działalnością Prezesa Krajowego Zarządu polega w szczególności na:

1. zatwierdzaniu programów realizacji zadań związanych z utrzymywanie wód lub urządzeń wodnych oraz inwestycji w gospodarce wodnej,
2. zatwierdzaniu corocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 89,
3. zatwierdzaniu planu kontroli gospodarowania wodami wykonywanej przez Prezesa Krajowego Zarządu,
4. polecaniu przeprowadzenia kontroli nie ujętych w planie kontroli.

Art. 88.

1. Prezes Krajowego Zarządu wykonuje zadania określone ustawą, a w szczególności:

1. realizuje politykę państwa w sprawach gospodarowania wodami,
2. przygotowuje projekt planu poprawy stanu zasobów wodnych w państwie,
3. przygotowuje projekt planu ochrony przeciwpowodziowej na obszarze państwa,
4. zatwierdza projekt warunków korzystania z wód dorzecza lub jego części,
5. prowadzi kataster wodny dla obszaru kraju,
6. sprawuje nadzór nad dyrektorami regionalnych zarządów gospodarki wodnej, kontrolując ich działanie, zatwierdzając plany działalności oraz sprawozdania z ich wykonania, a także polecając przeprowadzenie doraźnej kontroli gospodarowania wodami na obszarze dorzecza,
7. sprawuje nadzór kontrolując funkcjonowanie państwowej służby hydrologiczno – meteorologicznej oraz państwowej służby hydrogeologicznej,
8. reprezentuje Skarb Państwa w stosunku do mienia związanego z gospodarką wodną, określonego ustawą, a w szczególności programuje, planuje i nadzoruje realizację zadań związanych z utrzymywaniem wód lub urządzeń wodnych oraz inwestycje w gospodarce wodnej.

2. Prezes Krajowego Zarządu wykonuje swoje zadania przy pomocy Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, zwanego dalej “Krajowym Zarządem”.
3. Politykę państwa w sprawach gospodarowania wodami morskich wód wewnętrznych i wodami morza terytorialnego Prezes Krajowego Zarządu realizuje we współpracy z właściwymi organami administracji morskiej.
4. Organizację Krajowego Zarządu określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej; w statucie określa się:

1. departamenty do realizacji zadań merytorycznych,
2. biura lub działy dla realizacji wyodrębnionych zadań w dorzeczu o znaczeniu ponadregionalnym,
3. wydziały jako komórki organizacyjne wewnątrz komórek, o których mowa w pkt 1,
4. wykaz jednostek podległych oraz nadzorowanych.

Art. 89.

Art. 90.

1. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, zwany dalej “dyrektorem regionalnego zarządu”, jest organem administracji rządowej niezespolonej dla obszaru dorzecza w sprawach zarządzania zasobami wodnymi, określonymi w ustawie.
2. Do zadań dyrektora regionalnego zarządu należy w szczególności:

1. realizacja polityki państwa w sprawach gospodarowania wodami na obszarach dorzecza,
2. opracowywanie analiz stanu dorzecza,
3. opracowywanie projektów planów gospodarowania zasobami wodnymi w dorzeczu,
4. opracowywanie projektów planów ochrony przeciwpowodziowej na obszarze dorzecza,
5. opracowywanie harmonogramów realizacji planów, o których mowa w pkt 3 i 4,
6. ustalanie wód powierzchniowych przeznaczonych do bytowania ryb lub innych organizmów w warunkach naturalnych oraz migracji ryb,
7. ustalanie wód powierzchniowych wrażliwych na zanieczyszczenie, szczególnie wód eutroficznych lub podatnych na eutrofizację oraz wód wrażliwych na zanieczyszczenie związkami azotu ze źródeł rolniczych,
8. koordynowanie działań związanych z ochroną przed powodzią oraz suszą na obszarze dorzecza, w szczególności prowadzenie ośrodków koordynacyjno – informacyjnych ochrony przeciwpowodziowej,
9. prowadzenie katastru wodnego dla obszaru dorzecza,
10. występowanie na prawach strony w postępowaniach administracyjnych, prowadzonych na podstawie przepisów ustawy,
11. uzgadnianie projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,
12. uzgadnianie projektów decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w odniesieniu do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, w rozumieniu ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym,
13. wykonywanie kontroli gospodarowania wodnej,
14. planowanie przedsięwzięć związanych z odbudową ekosystemów zdegradowanych przez niewłaściwą eksploatację zasobów wodnych.

3. W ramach gospodarowania mieniem Skarbu Państwa, związanym z gospodarką wodną, dyrektor regionalnego zarządu realizuje zadania związane z utrzymywaniem wód lub urządzeń wodnych oraz realizuje inwestycje w zakresie gospodarki wodnej.
4. Dyrektor regionalnego zarządu wykonuje swoje zadania przy pomocy regionalnego zarządu gospodarki wodnej, zwanego dalej “regionalnym zarządem”.

5. Dyrektor regionalnego zarządu, dla realizacji zadań, o których mowa w ust. 3, może tworzyć jednostki organizacyjne, w trybie przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 49, poz. 485, Nr 38, poz. 360 oraz Nr 70, poz. 778), ustalając szczegółowy zakres zadań, siedzibę, obszar i czas działania.
6. Siedziby i terytorialny zasięg działania regionalnych zarządów określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, kierując się podziałem hydrograficznym kraju na obszary dorzeczy.
7. Organizację regionalnego zarządu określa statut nadany przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu; w statucie określa się:

1. komórki organizacyjne do realizacji zadań merytorycznych,
2. biura lub działy dla realizacji wyodrębnionych zadań w dorzeczu lub jego części,
3. ośrodki koordynacyjno – informacyjne ochrony przeciwpowodziowej,
4. wykaz jednostek, o których mowa w ust. 5

Art. 91.

1. Dyrektora regionalnego zarządu powołuje oraz odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu, po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Gospodarki Wodnej.
2. Zastępców dyrektora regionalnego zarządu powołuje oraz odwołuje Prezes Krajowego Zarządu na wniosek dyrektora regionalnego zarządu, po zasięgnięciu opinii rady gospodarki wodnej dorzecza.

Art. 92.

Art. 93.

1. Pracownicy regionalnych zarządów oraz podległych jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 90 ust. 5, obowiązani są w trakcie wykonywania obowiązków służbowych do noszenia munduru.
2. Koszty umundurowania ponosi pracodawca.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk, na których pracownicy obowiązani są do noszenia munduru, elementy składowe i wzory mundurów oraz czas ich używania, uwzględniając rodzaj stanowisk i celowość umundurowania pracowników zatrudnionych na tych stanowiskach, a także potrzebę odróżnienia tego umundurowania od noszonego przez inne służby.

Art. 94.

1. Tworzy się Państwową Radę Gospodarki Wodnej, zwaną dalej “Państwową Radą”, jako organ opiniodawczo - doradczy ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.
2. Do zakresu działania Państwowej Rady należy:

1. wyrażanie opinii w sprawach gospodarowania wodami, ochrony przed powodzią oraz ochrony przed skutkami suszy,
2. przedstawianie propozycji oraz wniosków zmierzających do tworzenia warunków poprawy stanu zasobów wodnych oraz ochrony przeciwpowodziowej w państwie,
3. opiniowanie projektów planów dotyczących gospodarowania wodami, o których mowa w art. 111 ust.1,
4. opiniowanie programów inwestycyjnych w zakresie gospodarowania wodami,
5. opiniowanie projektów normatywnych aktów prawnych regulujących sprawy gospodarowania wodami.

Art. 95.

1. Państwowa Rada składa się z 30 członków zgłoszonych przez naczelne i centralne organy administracji rządowej, organy samorządu terytorialnego, organizacje społeczne, gospodarcze, pozarządowe oraz uczelnie i jednostki naukowo - badawcze związanych z gospodarką wodną, powoływanych na okres 4 lat, z zastrzeżeniem ust.3.
2. Członków Państwowej Rady powołuje oraz odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej spośród osób, o których mowa w ust.1.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może odwołać członka Państwowej Rady przed upływem jego kadencji, jeżeli członek przestał pełnić funkcję, w związku z którą był powołany.

Art. 96.

1. Państwowa Rada wybiera ze swego grona przewodniczącego, zastępcę i sekretarza, którzy tworzą prezydium Państwowej Rady.
2. Prezydium Państwowej Rady reprezentuje Państwową Radę na zewnątrz oraz organizuje jej prace.
5. Państwowa Rada może tworzyć stałe lub doraźne komisje albo zespoły; do pracy w komisjach albo zespołach mogą być zapraszane osoby spoza składu Państwowej Rady.
6. Uchwały Państwowej Rady podejmowane są w głosowaniu, zwykłą większością głosów, przy obecności co najmniej połowy liczby członków.
7. Tryb działania Państwowej Rady określa regulamin przez nią uchwalony.

Art. 97.

1. Wydatki związane z działalnością Państwowej Rady są pokrywane ze środków budżetu państwa będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.
2. Zapraszanym na posiedzenia Państwowej Rady członkom oraz innym zaproszonym osobom, zamieszkałym poza miejscowością, w której odbywają się posiedzenia Państwowej Rady, przysługuje zwrot należności na warunkach określonych w przepisach w sprawie należności przysługujących pracownikom w tytułu podróży służbowej.

Art. 98.

1. Tworzy się rady gospodarki wodnej dorzeczy, zwane dalej “radami dorzeczy”, jako organy opiniodawczo - doradcze dyrektorów regionalnych zarządów.
2. Do zakresu działania rad dorzeczy, o których mowa w ust. 1, należy opiniowanie:

1. projektów warunków korzystania z wód dorzecza,
2. projektów planów gospodarowania zasobami wodnymi w dorzeczach,
3. harmonogramów realizacji planów gospodarowania zasobami wodnymi w dorzeczach,
4. planowanych przedsięwzięć związanych z odbudową ekosystemów zdegradowanych przez niewłaściwą eksploatację zasobów wodnych,
5. inwestycji związanych z gospodarowaniem wodami na obszarze dorzecza,
6. programów, o których mowa w art. 45, oraz strategii rolniczego wykorzystania gruntów,
7. lokalnych oraz regionalnych planów gospodarki odpadami,
8. zadań na wodach granicznych.

3. Rada dorzecza składa się z 30 członków zgłoszonych przez organy administracji rządowej zespolonej i niezespolonej, organy samorządu terytorialnego, organizacje gospodarcze, rolnicze, rybackie, społeczne, pozarządowe oraz uczelnie i jednostki naukowo - badawcze związane z gospodarką wodną, a także przez zakłady korzystające z wód oraz właścicieli wód nie należących do Skarbu Państwa, powoływanych na okres 4 lat, z zastrzeżeniem ust. 5.
4. Członków rady dorzecza powołuje Prezes Krajowego Zarządu spośród osób, o których mowa w ust. 3.
5. Prezes Krajowego Zarządu może odwołać członka rady dorzecza przed upływem jego kadencji, jeżeli członek ten przestał pełnić funkcję, w związku z którą był powołany w skład rady dorzecza.
6. Do organizacji rad dorzeczy ma zastosowanie art. 96.

Art. 99.

1. Wydatki związane z działalnością rad dorzeczy, konieczne dla realizacji zadań, o których mowa w art. 98 ust. 2, są pokrywane ze środków regionalnego zarządu.
2. Obsługę biurową rad dorzeczy zapewnia regionalny zarząd.
3. Zapraszanym na posiedzenia rad dorzeczy członkom oraz innym zaproszonym osobom, zamieszkałym poza miejscowością, w której odbywa się posiedzenie rady dorzecza, przysługuje zwrot należności na warunkach określonych w przepisach w sprawie należności przysługujących pracownikom w tytułu podróży służbowej.

Art. 100.

1. Państwowa służba hydrologiczno – meteorologiczna wykonuje zadania państwa w zakresie osłony hydrologicznej i meteorologicznej społeczeństwa oraz gospodarki.
2. Państwowa służba hydrogeologiczna wykonuje zadania państwa w zakresie rozpoznawania, bilansowania i ochrony wód podziemnych w celu racjonalnego ich wykorzystania przez społeczeństwo oraz gospodarkę.
3. Państwową służbę hydrologiczno – meteorologiczną pełni Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

4. Państwową służbę hydrogeologiczną pełni Państwowy Instytut Geologiczny.
5. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny są jednostkami badawczo - rozwojowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo – rozwojowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 44, poz.194, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 43, poz. 163 i Nr 1, poz. 3, z 1996 r. Nr 41, poz. 175 i Nr 89, poz. 402, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 75, poz. 467, Nr 75, poz. 469, Nr 104, poz. .661, Nr 121, poz. 770, Nr 141, poz. 943, z 1998 r. Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1118, oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484).
6. Przepis ust. 2 nie narusza przepisów ustawy Prawo geologiczne i górnicze.

Art. 101.

1. wykonywanie pomiarów i obserwacji hydrologicznych oraz meteorologicznych,
2. gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie oraz udostępnianie informacji, a w szczególności dotyczących średnich stanów i przepływów wody z wielolecia,
3. wykonywanie bieżących analiz sytuacji hydrologicznej oraz meteorologicznej,
4. opracowywanie i przekazywanie prognoz meteorologicznych oraz hydrologicznych,
5. opracowywanie i przekazywanie organom administracji publicznej ostrzeżeń przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze i hydrosferze.

Art. 102.

1. Państwowa służba hydrologiczno - meteorologiczna jest obowiązana posiadać i utrzymywać podstawową i specjalną sieć obserwacyjno - pomiarową oraz biura prognoz meteorologicznych i komórki prognoz hydrologicznych.

2. Podstawową sieć obserwacyjno - pomiarową stanowią:

1. stacje hydrologiczno – meteorologiczne i stacje hydrologiczne,
2. standardowe posterunki pomiarowe hydrologiczno – meteorologiczne,
3. stacje pomiarów aerologicznych,
4. stacje radarów meteorologicznych.

2. Specjalnej sieć obserwacyjno - pomiarową stanowią:

1. stacje badań specjalnych,
2. lotniskowe biura meteorologiczne,
3. specjalne posterunki i sieci pomiarowe,
4. punkty pomiarowe dla Morza Bałtyckiego oraz strefy brzegowej.

4. Biura prognoz meteorologicznych oraz komórki prognoz hydrologicznych:

1. opracowują i udostępniają krótko- i średnioterminowe ogólne i specjalistyczne prognozy hydrologiczne i meteorologiczne,
2. udzielają informacji o aktualnych warunkach hydrologicznych i meteorologicznych,
3. opracowują i udostępniają ostrzeżenia przed żywiołowym działaniem sił przyrody oraz przed suszą,
4. prowadzą na bieżąco osłonę hydrologiczną i meteorologiczną społeczeństwa oraz gospodarki.

Art. 103.

1. wykonywanie pomiarów i obserwacji hydrogeologicznych,
2. gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie oraz udostępnianie zgromadzonych informacji, w szczególności dotyczących zasobów, stanów i jakości wód podziemnych,
3. wykonywanie bieżących analiz i ocen sytuacji hydrogeologicznej,
4. opracowywanie oraz przekazywanie prognoz zmian zasobów, jakości oraz zagrożeń wód podziemnych,
5. opracowywanie i przekazywanie organom administracji publicznej ostrzeżeń przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w strefach zasilania oraz poboru wód podziemnych.

Art. 104.

1. Państwowa służba hydrogeologiczna jest obowiązana posiadać i utrzymywać sieć stacjonarnych obserwacji wód podziemnych oraz zespoły do spraw ocen i prognoz hydrogeologicznych.
2. Sieć obserwacji wód podziemnych stanowią:

1. stacje hydrogeologiczne,
2. punkty obserwacyjne stanów wód podziemnych,
3. punkty monitoringu jakości wód podziemnych,
4. piezometry obserwacyjne,
5. obudowane źródła.

1. Państwowa służba hydrogeologiczna sprawuje nadzór nad funkcjonowaniem sieci krajowej monitoringu jakości wód podziemnych oraz sieci monitoringów regionalnych.

Art. 105.

1. Urządzenia pomiarowe służb państwowych podlegają ochronie na warunkach określonych w ustawie.
2. Zabrania się:

1. przemieszczania urządzeń pomiarowych służb państwowych,
2. wykonywania w pobliżu urządzeń pomiarowych służb państwowych, czynności powodujących ich zniszczenie, uszkodzenie, zakłócenie prawidłowego funkcjonowania lub zmianę warunków obserwacji.

1. Urządzenia pomiarowe służb państwowych, które uległy zniszczeniu w wyniku prac wykonywanych przy nich, powinny zostać odbudowane na koszt powodującego zniszczenie.
2. Właściciel gruntu jest obowiązany udostępnić miejsce dla potrzeb budowy oraz ustanowienia strefy ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych.
3. Strefy ochronne urządzeń pomiarowych służb państwowych stanowią obszary, na których obowiązują zakazy, nakazy, ograniczenia w zakresie użytkowania gruntów oraz korzystania z wód, w celu zapewnienia reprezentatywności dokonywanych pomiarów lub obserwacji.
4. Na obszarach stref ochronnych urządzeń pomiarowych służb państwowych może być zabronione wznoszenie obiektów budowlanych oraz wykonywanie robót lub czynności, które mogą spowodować czasowe lub trwałe zaburzenie reprezentatywności pomiarów i obserwacji, a w szczególności:

1. w odległości 30 metrów od urządzeń pomiarowych – wznoszenia wszelkich obiektów budowlanych, sadzenia drzew lub krzewów oraz sztucznego zraszania upraw,
2. w odległości od 30 do 500 metrów od urządzeń pomiarowych – wznoszenia zwartej zabudowy piętrowej oraz sadzenia drzew w zwartych zespołach.

1. Strefę ochronną urządzeń pomiarowych służb państwowych ustanawia, w drodze decyzji, starosta, na wniosek odpowiednio państwowej służby hydrologiczno – meteorologicznej lub na wniosek państwowej służby hydrogeologicznej, określając zakazy, nakazy, ograniczenia oraz obszary, na których obowiązują, stosownie do ustaleń ust. 6; wniosek powinien zawierać propozycje granic strefy wraz z planem sytuacyjnym oraz propozycje dotyczące zakazów lub nakazów w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania z wód.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 7, starosta może nakazać usunięcie drzew lub krzewów.
3. Za szkody, poniesione w związku z udostępnieniem gruntu dla potrzeb budowy urządzeń pomiarowych służb państwowych oraz w związku z wprowadzeniem w strefie ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych zakazów lub nakazów w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania z wód, właścicielowi nieruchomości położonej w tej strefie przysługuje odszkodowanie, odpowiednio od państwowej służby hydrologiczno – meteorologicznej lub państwowej służby hydrogeologicznej, na zasadach określonych w ustawie.

Art. 106.

1. Osoby wykonujące prace pomiarowe, kontrolne oraz związane z obsługą lub utrzymaniem urządzeń pomiarowych służb państwowych mają prawo:

1. wstępu na grunt, do obiektów budowlanych, na wody powierzchniowe oraz dokonywania niezbędnych czynności związanych z wykonywanymi pracami,
2. umieszczania na gruntach, obiektach budowlanych oraz w wodach powierzchniowych urządzeń pomiarowych służb państwowych,
3. usuwania drzew lub krzewów z obszaru strefy ochronnej oraz wykonywania niwelacji terenu.

2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, nie naruszają:

1. przepisów o ochronie zabytków, o drogach publicznych, o ochronie środowiska i Prawa budowlanego,
2. przywilejów i immunitetów przysługujących obcym przedstawicielom dyplomatycznym, misjom specjalnym i urzędom konsularnym, a także członkom ich personelu oraz innym osobom korzystającym z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych.

3. Na terenach zamkniętych, będących w zarządzie jednostek organizacyjnych podległych ministrom właściwym do spraw: obrony narodowej, spraw wewnętrznych oraz sprawiedliwości, jak również na terenach każdorazowo przez nich zastrzeżonych, prace hydrologiczno - meteorologiczne oraz hydrogeologiczne mogą być wykonywane tylko za zgodą i wiedzą właściwego ministra.
4. Właściciel nieruchomości jest obowiązany umożliwić wykonanie prac, o których mowa w ust. 1, przez osoby upoważnione przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną lub państwową służbę hydrogeologiczną.

Art. 107.

1. Państwowa służba hydrologiczno - meteorologiczna oraz państwowa służba hydrogeologiczna jest finansowana ze środków budżetu państwa.

2. Środki budżetowe w części dotyczącej gospodarki wodnej, będące w dyspozycji Prezesa Krajowego Zarządu, są przeznaczone na:

1. utrzymywanie bieżącej działalności państwowej służby hydrologiczno – meteorologicznej oraz państwowej służby hydrogeologicznej,
2. utrzymywanie i modernizację podstawowej sieci obserwacyjno – pomiarowej państwowej służby hydrologiczno – meteorologicznej,
3. utrzymywanie i modernizację hydrogeologicznych urządzeń pomiarowych państwowej służby hydrogeologicznej, z zastrzeżeniem ust. 3,
4. modernizację systemu gromadzenia i przetwarzania informacji,
5. utrzymywanie i rozwój komórek metodycznych,
6. opracowywanie danych hydrologiczno – meteorologicznych i danych hydrogeologicznych,
7. opracowywanie i publikowanie ostrzeżeń, prognoz oraz komunikatów hydrologicznych oraz meteorologicznych, a także roczników hydrologicznych, meteorologicznych i hydrogeologicznych.

2. Ze środków będących w dyspozycji innych, odpowiednich dysponentów części budżetu państwa, finansowana jest:

1. osłona meteorologiczna lotnictwa cywilnego,
2. osłona hydrologiczno – meteorologiczna żeglugi morskiej,
3. osłona hydrologiczno – meteorologiczna rolnictwa,
4. monitoring jakości wód podziemnych, wraz ze związanymi z nim hydrogeologicznymi urządzeniami pomiarowymi,
5. informacje przekazywane dla potrzeb obronności państwa,
6. utrzymywanie posterunków, sieci i stacji badań specjalnych,

Art. 108.

1. Właścicielem informacji zbieranych i przetwarzanych na podstawie standardowych procedur przez państwową służbę hydrologiczno - meteorologiczną oraz przez państwową służbę hydrogeologiczna jest Skarb Państwa.
2. W imieniu Skarbu Państwa informacją, o której mowa w ust. 1, rozporządza, odpowiednio – Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny.
4. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie informacje o stanie atmosfery i hydrosfery, przetwarzane na podstawie standardowych procedur, właścicielom wód lub działającym w ich imieniu zarządcom oraz organom administracji publicznej.
5. Państwowy Instytut Geologiczny jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie zebrane informacje o stanie zasobów wód podziemnych, przetwarzane na podstawie standardowych procedur, organom administracji publicznej.
6. Udostępnione informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, nie mogą być przekazywane.
6. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny mogą na podstawie umowy sprzedawać informacje, o których mowa w ust. 1, innym odbiorcom, niż określeni w ust. 3 i 4; wpływy z tego tytułu, pomniejszone o dodatkowe koszty poniesione przez Instytuty, stanowi dochód budżetu państwa.
8. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny mogą sprzedawać informacje przetworzone na podstawie procedur niestandardowych; wpływy z tego tytułu stanowią odpowiednio przychód tych Instytutów.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, procedury standardowe i niestandardowe przetwarzania informacji posiadanych przez państwową służbę hydrologiczno – meteorologiczną oraz państwową służbę hydrogeologiczną, uwzględniając w wykazie rodzaje i nazwy procedur właściwe dla każdej ze służb.

Art. 109.

1. Dane zebrane i przetworzone na podstawie standardowych procedur przez państwową służbę hydrologiczno - meteorologiczną oraz państwową służbę hydrogeologiczną publikuje się w komunikatach, biuletynach lub rocznikach.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, podmioty, którym państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna oraz państwowa służba hydrogeologiczna jest obowiązane przekazywać komunikaty, biuletyny oraz ostrzeżenia przed żywiołowym działaniem sił przyrody oraz przed suszą, świadczyć osłonę hydrologiczno - meteorologiczną, a także sposób i częstotliwość przekazywania tych informacji, kierując się względami bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa ludzi i mienia.

Art. 110.

1. poprawę stanu zasobów wodnych,
2. poprawę możliwości korzystania z wód,
3. zmniejszanie ilości zanieczyszczeń wprowadzanych do wód lub do ziemi,
4. poprawę ochrony przeciwpowodziowej.

Art. 111.

1. Planowanie w gospodarowaniu wodami tworzą:

1. plan poprawy stanu zasobów wodnych w państwie,
2. plany gospodarowania zasobami wodnymi w dorzeczach,
3. plany i programy ochrony przeciwpowodziowej oraz przeciwdziałania skutkom suszy na obszarze państwa lub dorzeczy.

2. Plany, o których mowa w ust. 1, weryfikuje się co 6 lat.

Art. 112.

1. Plan poprawy stanu zasobów wodnych w państwie uwzględnia w szczególności:

1. cele i zadania w zakresie gospodarki wodnej, umożliwiające powiększenie zasobów wodnych oraz uzyskanie i utrzymanie ich dobrego stanu ekologicznego,
2. sposoby osiągnięcia celów, o których mowa w pkt 1,
3. nakłady niezbędne dla osiągnięcia celów, o których mowa w pkt 1,
4. sposoby i źródła finansowania ustalonych zadań.

2. Plan, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia podział hydrograficzny kraju na obszary dorzeczy i stanowi podstawę do opracowywania planów gospodarowania zasobami wodnymi w dorzeczach.

Art. 113.

Art. 114.

1. Warunki korzystania z wód dorzecza lub jego części, określają cele i zadania w zakresie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, uwzględniające potrzeby ludności, przemysłu, rolnictwa, rybactwa oraz umożliwiające osiągnięcie oraz utrzymanie dobrego stanu ekologicznego.
2. Warunki, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać:

1. analizę stanu dorzecza,
2. wykaz wód powierzchniowych i podziemnych, które są lub mogą być w przyszłości wykorzystywane do zaopatrzenia ludności w wodę do picia,
3. wykaz wód powierzchniowych wykorzystywanych do celów rekreacyjnych, a w szczególności do kąpieli,
4. wykaz wód powierzchniowych przeznaczonych do bytowania ryb lub innych organizmów w warunkach naturalnych oraz do migracji ryb,
5. wykaz wód wrażliwych na zanieczyszczenie, szczególnie wód eutroficznych lub podatnych na eutrofizację oraz wód wrażliwych na zanieczyszczenie związkami azotu ze źródeł rolniczych,
6. wykaz zbiorników wód śródlądowych, dla których zasadna jest ochrona, o której mowa w art. 57,
7. programy ochrony wód dorzecza.

3. Wykazy, o których mowa w ust. 2 pkt 2 – 6, podlegają weryfikacji co najmniej raz na 4 lata.

Art. 115.

1. Analiza stanu dorzecza, o której mowa w art. 114 ust. 2 pkt 1, powinna zawierać w szczególności:

1. geograficzną i geologiczną charakterystykę obszaru dorzecza,
2. hydrograficzne charakterystyki obszaru dorzecza,
3. charakterystykę demograficzną dorzecza,
4. charakterystykę wykorzystania powierzchni ziemi oraz działalności gospodarczej na obszarze dorzecza,
5. przegląd wpływu działalności człowieka na środowisko na obszarze dorzecza,
6. wskazanie obszarów chronionych, ustanowionych na podstawie ustawy oraz przepisów o ochronie przyrody.

1. Program ochrony wód dorzecza, o którym mowa w art. 114 ust. 2 pkt 7, powinien określać działania zmierzające do powiększenia zasobów wodnych dorzecza oraz osiągnięcia dobrego stanu ekologicznego, a w szczególności:

1. ograniczenia w korzystaniu z wód na obszarze dorzecza lub jego części,
2. przedsięwzięcia służące ochronie zasobów wodnych, ujęte w szczegółowe programy dotyczące zasobów wodnych wykorzystywanych do zaopatrzenia ludności w wodą do picia i urządzania kąpielisk oraz przeznaczonych do bytowania ryb i ich migracji,
3. przedsięwzięcia służące osiągnięciu celów środowiskowych zapewniających zapobieganie zanieczyszczaniu zasobów wodnych oraz odnowę tych zasobów,
4. plan inwestycji gospodarki wodnej w dorzeczu,
5. zakres i harmonogram wdrażania działań, o których mowa w pkt 1 – 4,
6. zakres i harmonogram realizacji prac badawczo-rozwojowych związanych z gospodarką wodną i ochroną zasobów wodnych,
7. koszty realizacji programów szczegółowych oraz źródła ich finansowania,
8. wnioski dotyczące dalszego programowania rozwoju gospodarczego i planowania przestrzennego wynikające z potrzeby uzyskania dobrego stanu ekologicznego.

Art. 116.

1. aktualny stan ilościowy i jakościowy zasobów wód powierzchniowych i podziemnych dorzecza oraz aktualny stan ekosystemów wodnych i od wody zależnych, wynikający z dotychczasowego użytkowania zasobów wodnych i gospodarki przestrzennej,
2. perspektywiczny stan ilościowy i jakościowy zasobów wód powierzchniowych i podziemnych oraz perspektywiczny stan ekosystemów wodnych i od wody zależnych na obszarze dorzecza, wynikający z planów, o których mowa w art. 111 ust. 1,
3. wymagania dotyczące jakości wody, wynikające z ustawy,
4. istniejący i perspektywiczny stan zagrożenia powodziowego na obszarze dorzecza,
5. ustalenia planów zagospodarowania przestrzennego,
6. ustalenia zawarte w dokumentacji hydrogeologicznej, szczególnie dotyczącej określenia zasobów wód podziemnych oraz wyznaczenia głównych zbiorników wód podziemnych,
7. obowiązujące pozwolenia wodnoprawne.

Art. 117.

1. powiększenie dyspozycyjnych zasobów wodnych oraz rezerw pojemności powodziowej,
2. poprawę gospodarowania rezerwami pojemności retencyjnej oraz powodziowej,
3. kształtowanie dolin rzecznych oraz wykorzystanie naturalnej retencji,
4. budowę nowych oraz rozbudowę lub przebudowę istniejących urządzeń wodnych.

Art. 118.

Art. 119.

1. Plany, o których mowa w art. 111 ust. 1, zatwierdza minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, a ich projekty opracowuje Prezes Krajowego Zarządu.
2. Warunki korzystania z wód dorzecza lub jego części ustala, w drodze rozporządzenia dyrektor regionalnego zarządu, po ich zatwierdzeniu przez Prezesa Krajowego Zarządu.

Art. 120.

1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozwolenie wodnoprawne jest wymagane na:

1. szczególne korzystanie z wód,
2. regulację wód,
3. wykonanie urządzeń wodnych, jeśli ustawa nie stanowi inaczej,
4. rolnicze wykorzystanie ścieków, w zakresie nie objętym zwykłym korzystaniem z wód,
5. długotrwałe obniżenie poziomu zwierciadła wody podziemnej,
6. piętrzenie wody podziemnej,
7. gromadzenie ścieków oraz odpadów w obrębie obszarów górniczych utworzonych dla wód leczniczych,
8. odwodnienie obiektów lub wykopów budowlanych oraz zakładów górniczych,
9. wprowadzanie do wód powierzchniowych substancji chemicznych hamujących rozwój glonów.

2. Pozwolenie wodnoprawne jest wymagane również na:

1. gromadzenie ścieków, składowanie, wykorzystywania odpadów oraz innych materiałów,
2. wznoszenie obiektów budowlanych oraz wykonywanie innych robót,
3. wydobywanie żwiru, piasku, innych materiałów oraz ich składowanie

2. Pozwolenie wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód jest jednocześnie pozwoleniem na wykonanie urządzeń wodnych służących do tego korzystania.
3. Uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego nie zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, koncesji, zezwolenia lub zgody innych organów, jeżeli są one wymagane przez odrębne przepisy.

Art. 121.

1. Jeżeli o wydanie pozwolenia wodnoprawnego ubiega się kilka zakładów, których działalność wzajemnie się wyklucza z powodu stanu zasobów wodnych, pierwszeństwo w uzyskaniu pozwolenia mają zakłady zaopatrujące w wodę ludność, następnie - zakłady, których korzystanie z wód przyczyni się do zwiększenia naturalnej lub sztucznej retencji wód lub poprawy stosunków biologicznych w środowisku wodnym, a w dalszej kolejności - pozostałe zakłady zgodnie z datą złożenia przez wniosku.
2. Jeżeli o wydanie pozwolenia wodnoprawnego ubiega się kilka zakładów o takiej samej działalności, pierwszeństwo mają zakłady istniejące, a następnie zakłady, których działalność związana jest z terenem, którego ma dotyczyć pozwolenie.
3. Pozwolenie wodnoprawne nie stanowi podstawy roszczenia praw do nieruchomości i urządzeń wodnych koniecznych do realizacji pozwolenia oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich; informację tej treści zamieszcza się w pozwoleniu wodnoprawnym.
4. Wnioskodawcy, który nie posiada prawa do terenu, nie przysługuje roszczenie o zwrot nakładów poniesionych w związku z otrzymanym pozwoleniem wodnoprawnym.

Art. 122.

1. uprawianie żeglugi,
2. holowanie oraz spław drewna,
3. wydobywanie żwiru, piasku, innych materiałów oraz wycinanie roślin w związku z utrzymywaniem wód, torów żeglugowych oraz remontem urządzeń wodnych,
4. wykonanie pilnych prac zabezpieczających w okresie powodzi,
5. wykonanie studni o głębokości do 30 m dla potrzeb zwykłego korzystania z wód,
5. odwadnianie obiektów lub wykopów budowlanych, jeśli zasięg leja depresji nie wykracza poza granice terenu, którego zakład jest właścicielem.

Art. 123.

1. ustaleń warunków korzystania z wód dorzecza lub jego części,
2. ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
3. wymagań ochrony środowiska, zdrowia ludzi, przyrody oraz dóbr kultury wpisanych do rejestru zabytków, wynikających z odrębnych przepisów.

Art. 124.

1. wnioskodawca nie przedłożył wymaganych ustawą dokumentów,
2. projektowany sposób korzystania z wody narusza wymagania, o których mowa w art. 123,
3. projektowany sposób korzystania z wody dla celów energetyki wodnej nie zapewni wykorzystania potencjału hydroenergetycznego w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony.

Art. 125.

1. Pozwolenie wodnoprawne wydaje się, w drodze decyzji, na czas określony.
2. Pozwolenie wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód wydaje się na okres nie krótszy niż 10 lat, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, chyba, że zakład ubiegający się o pozwolenie wnosi inaczej.
3. Pozwolenie wodnoprawne dotyczące wprowadzania do wód lub do ziemi ścieków zawierających substancje niebezpieczne, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1, wydaje się na okres nie dłuższy niż 4 lata.
3. Pozwolenie na wycinanie roślin oraz wydobywanie żwiru, piasku oraz innych materiałów z wód lub z obszarów bezpośredniego zagrożenia powodzią wydaje się na okres nie dłuższy niż 5 lat.
4. Pozwolenie wodnoprawne na wykonanie urządzenia wodnego wydaje się na czas technologicznie niezbędny do wykonania tego urządzenia.
4. W pozwoleniu wodnoprawnym ustala się sposób, rozmiar, cel i warunki uprawnienia oraz obowiązki niezbędne ze względu na ochronę wód, środowiska, interesów ludności i gospodarki, a w szczególności:

1. ilość pobieranej wody,
2. ograniczenia wynikające z konieczności zachowania przepływu nienaruszalnego,
3. sposób gospodarowania wodą,
4. ilość, stan i skład ścieków wykorzystywanych rolniczo oraz wprowadzanych do wód lub do ziemi, a w przypadku ścieków przemysłowych, jeżeli jest to uzasadnione, dopuszczalne ilości zanieczyszczeń, zwłaszcza ilości substancji niebezpiecznych, wyrażone w jednostkach masy przypadających na jednostkę surowca lub produktu,
5. terminy pobierania i odprowadzania wody oraz wprowadzania ścieków, dla zakładów, których działalność cechuje się sezonową zmiennością,
6. usytuowanie, warunki wykonania urządzenia wodnego oraz charakterystyczne rzędne piętrzenia oraz przepływy,
7. obowiązki wobec innych zakładów posiadających pozwolenie wodnoprawne, rybackich użytkowników wód oraz osób narażonych na szkody,
8. niezbędne przedsięwzięcia ograniczające szkodliwe oddziaływanie na środowisko,
9. sposób i zakres prowadzenia pomiarów ilości i jakości pobieranej wody, ścieków wykorzystywanych rolniczo oraz wprowadzanych do wód lub do ziemi, a także sposób postępowania w przypadku uszkodzenia urządzeń pomiarowych,
10. prowadzenie okresowych pomiarów wydajności i poziomu zwierciadła wody w studni,
11. sposób postępowania w przypadku rozruchu, zatrzymania działalności bądź awarii urządzeń istotnych dla realizacji pozwolenia, oraz rozmiar i warunki korzystania z wód oraz urządzeń wodnych w tych sytuacjach wraz z maksymalnym, dopuszczalnym czasem trwania tych warunków.

7. Integralną część pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie z wód powierzchniowych za pomocą urządzeń do jej piętrzenia lub na zależne od siebie korzystanie z wód przez kilka zakładów, stanowi instrukcja gospodarowania wodą, zatwierdzona w tym pozwoleniu lub odrębnej decyzji, przez organ wydający pozwolenie.
8. Integralną część pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie urządzeń melioracji wodnych stanowi instrukcja utrzymywania systemu tych urządzeń, zatwierdzona w tym pozwoleniu lub odrębnej decyzji, przez organ wydający pozwolenie.
9. Informację o wszczęciu postępowania w sprawie wydania pozwolenia wodnoprawnego organ właściwy podaje do wiadomości w sposób przyjęty przez ten organ.

Art. 126.

1. W pozwoleniu wodnoprawnym, w razie potrzeby, ustala się obowiązek:

1. prowadzenia pomiarów jakości wód podziemnych oraz wód płynących poniżej i powyżej miejsca zrzutu ścieków, z określeniem częstotliwości i metod tych pomiarów oraz sposób interpretacji wyników,
2. prowadzenia systematycznych badań ścieków przeznaczonych do rolniczego wykorzystania, a w uzasadnionych przypadkach także badań zawartości metali ciężkich w glebie na obszarach, na których rolniczo wykorzystuje się ścieki,
3. wykonania robót lub uczestniczenia w kosztach utrzymania urządzeń wodnych stosownie do odnoszonych korzyści,
4. wykonania robót lub uczestniczenia w kosztach utrzymania wód stosownie do zwiększenia tych kosztów w wyniku realizacji tego pozwolenia,
5. odtworzenia retencji przez budowę służących do tego celu urządzeń wodnych lub realizację innych przedsięwzięć, jeżeli w wyniku realizacji pozwolenia wodnoprawnego nastąpi zmniejszenie naturalnej lub sztucznej retencji wód śródlądowych,
6. uczestniczenia w kosztach lub wykonania przedsięwzięć służących zarybianiu wód powierzchniowych, jeżeli w wyniku realizacji pozwolenia wodnoprawnego nastąpi zmniejszenie populacji ryb lub utrudnienie ich migracji.

1. W pozwoleniu wodnoprawnym można także podać odległości, w jakich zabronione jest wykonywanie robót oraz czynności, o których mowa w art. 64.

Art. 127.

Art. 128.

1. Na wspólne korzystania z wód przez kilka zakładów może być wydane jedno pozwolenie wodnoprawne.
2. Zakłady, o których mowa w ust. 1, występują z wnioskiem o pozwolenie wodnoprawne wskazując jeden z tych zakładów, jako zakład główny.
3. Urządzenia wodne służące do wspólnego korzystania z wód utrzymuje zakład główny.
4. Zakład główny ponosi opłaty za szczególne korzystanie z wód za pomocą wspólnych urządzeń wodnych.
5. Administracyjne kary pieniężne za przekroczenie warunków korzystania z wód wymierza się zakładowi głównemu.
6. Rozliczenia finansowe zakładu głównego z pozostałymi zakładami, posiadającymi wspólne pozwolenie wodnoprawne, w sprawie opłat oraz kar, o których mowa w ust. 4 i 5, następuje na drodze postępowania cywilnoprawnego.

Art. 129.

1. Pozwolenie wodnoprawne wydaje się na wniosek.
2. Do wniosku dołącza się:

1. operat wodnoprawny, zwany dalej "operatem",

3. opis prowadzenia zamierzonej działalności sporządzony w języku nietechnicznym.

3. Pozwolenie wodnoprawne na wykonanie urządzeń wodnych może być wydane na podstawie projektu tych urządzeń, jeżeli projekt ten odpowiada wymaganiom operatu, o których mowa w art. 130.

Art. 130.

1. Operat sporządza się w formie opisowej i graficznej.
3. Część opisowa operatu powinna zawierać:

1. oznaczenie zakładu ubiegającego się o wydanie pozwolenia, jego siedzibę i adres,
2. wyszczególnienie:

1. celu i zakresu zamierzonego korzystania z wód,
2. rodzaju urządzeń pomiarowych oraz znaków żeglugowych,
3. stanu prawnego nieruchomości usytuowanych w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych,
4. obowiązków ubiegającego się o wydanie pozwolenia w stosunku do osób trzecich,

1. charakterystykę wód objętych pozwoleniem wodnoprawnym,
2. ustalenia wynikające z warunków korzystania z wód dorzecza,
3. określenie wpływu gospodarki wodnej zakładu na wody powierzchniowe oraz podziemne,
4. sposób postępowania w razie rozruchu, zatrzymania działalności bądź wystąpienia awarii jak również rozmiar i warunki korzystania z wód oraz urządzeń wodnych w tych przypadkach.

3. Część graficzna operatu powinna zawierać:

1. plan urządzeń wodnych, naniesiony na mapę sytuacyjno-wysokościową terenu z zaznaczonymi nieruchomościami, usytuowanymi w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych, z oznaczeniem powierzchni nieruchomości oraz podaniem właścicieli, ich siedzib i adresów,
2. zasadnicze przekroje podłużne i poprzeczne koryta wody płynącej oraz urządzeń wodnych, usytuowane w zasięgu oddziaływania urządzeń,
3. schemat rozmieszczenia urządzeń pomiarowych, znaków żeglugowych,
4. schemat funkcjonalny lub technologiczny urządzeń wodnych.

3. Operat, na którego podstawie wydaje się pozwolenie wodnoprawne na pobór wód, oprócz odpowiednich danych, o których mowa w ust. 2 i 3, powinien zawierać:

1. określenie wielkości średniego dobowego poboru wody z podaniem bilansu zapotrzebowania wody na okres obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego,
2. opis techniczny urządzeń służących do poboru wody,
3. określenie rodzajów urządzeń służących do rejestracji oraz kontroli poboru wody,
4. określenie zakresu i częstotliwości wymaganych analiz ujmowanej wody.

3. Operat, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, oprócz odpowiednich danych, o których mowa w ust. 2 i 3, powinien zawierać:

1. określenie ilości, stanu i składu ścieków oraz przewidywanego sposobu i efektu ich oczyszczania,
2. opis urządzeń służących do gromadzenia, oczyszczania oraz odprowadzania ścieków,
3. określenie zakresu i częstotliwości wymaganych analiz odprowadzanych ścieków oraz wód podziemnych lub wód powierzchniowych powyżej i poniżej miejsca zrzutu ścieków,
4. opis urządzeń służących do kontroli oraz rejestracji ilości, stanu i składu odprowadzanych ścieków,
5. opis jakości wody w miejscu zamierzonego wprowadzania ścieków w odniesieniu do średniego niskiego przepływu z wielolecia (SNQ) lub przepływu gwarantowanego w danym przekroju wód płynących,
6. informację o sposobie zagospodarowania osadów ściekowych.

3. Operat, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na rolnicze wykorzystanie ścieków, oprócz odpowiednich danych, o których mowa w ust. 2 i 3, powinien zawierać:

1. określenie ilości, składu i rodzaju ścieków,
2. określenie jednostkowych dawek ścieków i okresów ich stosowania,
3. określenie powierzchni i charakterystyki gruntów przeznaczonych do rolniczego wykorzystania ścieków.

7. Operat, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na piętrzenie wód powierzchniowych lub na zależne od siebie korzystanie z wód przez kilka zakładów , oprócz odpowiednich danych, o których mowa w ust. 2 i 3, powinien zawierać projekt instrukcji gospodarowania wodą, a operat, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na wykonanie urządzeń melioracji wodnych – projekt instrukcji utrzymywania systemu tych urządzeń.
8. Do operatu, na podstawie którego wydaje się pozwolenie wodnoprawne na pobór wód podziemnych oraz na odwodnienie obiektu budowlanego lub zakładu górniczego za pomocą otworów wiertniczych, dołącza się dokumentację hydrogeologiczną.
9. Jeżeli zakład wykonuje obiekt zaliczony do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo zaliczony do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska, do operatu dołącza się ocenę oddziaływania na środowisko, wykonaną dla potrzeb wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
10. Organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego może odstąpić od niektórych wymagań dotyczących operatu; odstąpienie nie może dotyczyć wymagań, o których mowa w ust. 8 i 9.

Art. 131.

1. W razie naruszenia interesów osób trzecich, zmiany sposobu użytkowania wód w dorzeczu lub zmiany uprawnień innego zakładu - mających wpływ na wykonywanie pozwolenia wodnoprawnego, organ wydający pozwolenie wodnoprawne może je zmienić, w szczególności nakładając na zakład obowiązki, o których mowa w art. 126 lub obowiązek:

1. wykonania ekspertyzy,
2. wykonania i utrzymywania urządzeń zapobiegających szkodom,
3. opracowania lub zaktualizowania instrukcji gospodarowania wodą albo instrukcji utrzymywania systemu urządzeń melioracji wodnych.

2. Zakład, który odnosi korzyści ze zmiany pozwolenia wodnoprawnego na podstawie ust. 1, uczestniczy w kosztach zmiany tego pozwolenia wodnoprawnego stosownie do uzyskanych korzyści.

Art. 132.

Art. 133.

1. upłynął okres, na który było wydane; przepis nie dotyczy pozwoleń wodnoprawnych na wykonanie urządzeń wodnych,
2. zakład zrzekł się uprawnień ustalonych w tym pozwoleniu,
3. zakład nie rozpoczął wykonywania urządzeń wodnych w terminie dwóch lat od dnia, w którym pozwolenie wodnoprawne na wykonanie tych urządzeń stało się ostateczne.

Art. 134.

1. Pozwolenie wodnoprawne można cofnąć lub ograniczyć bez odszkodowania, jeżeli:

1. zakład zmienia sposób, rozmiar lub cel uprawnień ustalonych w pozwoleniu,
2. urządzenia wodne wykonane zostały niezgodnie z warunkami ustalonymi w pozwoleniu wodnoprawnym lub nie są należycie utrzymywane,
3. zakład nie realizuje obowiązków wobec innych zakładów posiadających pozwolenie wodnoprawne, rybackich użytkowników wód oraz osób narażonych na szkody, albo nie realizuje przedsięwzięć ograniczających szkodliwe oddziaływanie na środowisko, ustalonych w pozwoleniu,
4. zasoby wód podziemnych uległy zmniejszeniu w sposób naturalny,
5. zakład nie rozpoczął w terminie korzystania z uprawnień wynikających z pozwolenia wodnoprawnego, z powodów innych, niż określone w art. 133 pkt 3, lub nie korzystał z tych uprawnień przez okres co najmniej dwóch lat.

1. Przeglądu ustaleń pozwoleń wodnoprawnych na pobór wody lub wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi i ich realizacji właściwy organ dokonuje co najmniej raz na 4 lata; w razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, właściwy organ z urzędu może cofnąć lub ograniczyć pozwolenie wodnoprawne bez odszkodowania.

Art. 135.

1. Pozwolenie wodnoprawne można cofnąć lub ograniczyć za odszkodowaniem, jeżeli jest to uzasadnione interesem ludności, ochroną środowiska albo ważnymi względami gospodarczymi.
2. O odszkodowaniu orzeka, w drodze decyzji, organ właściwy do cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia wodnoprawnego, na warunkach określonych w ustawie.
3. Odszkodowanie przysługuje od:

1. starosty, z budżetu powiatu - jeżeli cofnięcie lub ograniczenie pozwolenia jest uzasadnione interesem ludności,
2. marszałka województwa, z budżetu urzędu marszałkowskiego - jeżeli cofnięcie lub ograniczenie pozwolenia jest uzasadnione ochroną środowiska,
3. tego, który odniesie korzyści z cofnięcia lub ograniczenia pozwolenia wodnoprawnego – jeżeli cofnięcie lub ograniczenie pozwolenia wodnoprawnego jest uzasadnione ważnymi względami gospodarczymi.

Art. 136.

1. Stwierdzenie wygaśnięcia, cofnięcie lub ograniczenie pozwolenia wodnoprawnego następuje z urzędu lub na wniosek strony, w drodze decyzji.
2. Decyzją, o której mowa w ust. 1, można nałożyć obowiązek usunięcia negatywnych skutków w środowisku, powstałych w wyniku prowadzonej działalności oraz określić zakres i termin wykonania tego obowiązku.

Art. 137.

1. W decyzji stwierdzającej wygaśnięcie lub cofającej pozwolenie wodnoprawne, można określić obowiązki zakładu niezbędne do kształtowania zasobów wodnych, a w szczególności zobowiązać zakład do usunięcia urządzeń wodnych i innych obiektów, które zostały wykonane lub użytkowane na podstawie tego pozwolenia.
2. W razie wygaśnięcia lub cofnięcia pozwolenia wodnoprawnego urządzenia wodne lub ich części, których pozostawienie jest niezbędne do kształtowania zasobów wodnych, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą być przejęte bez odszkodowania na własność właściciela wody, chyba, że właściciel urządzenia wodnego, w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym decyzja o wygaśnięciu lub cofnięciu pozwolenia wodnoprawnego stała się ostateczna, rozporządzi prawem własności tego urządzenia.
3. Przepis ust. 2 nie dotyczy stawów oraz gruntów, na których znajdują się urządzenia wodne, o których mowa w ust. 2.
4. W decyzji stwierdzającej wygaśnięcie lub cofnięcie pozwolenia wodnoprawnego orzeka się o niezbędności pozostawienia urządzenia wodnego.
5. Przejście prawa własności do urządzenia wodnego, o którym mowa w ust. 2, następuje w drodze decyzji, stanowiącej podstawę dokonania wpisu właściciela urządzenia wodnego w księdze wieczystej nieruchomości (zbiorze dokumentów).

1. Organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 2, jest starosta, wykonujący to zadanie jako zadanie z zakresu administracji rządowej.
2. Wojewoda wydaje pozwolenia wodnoprawne:

1. jeżeli szczególne korzystanie z wód lub wykonanie urządzeń wodnych wiąże się z działalnością, zaliczoną na podstawie przepisów ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, do inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi,
2. na wykonanie urządzeń wodnych zabezpieczających przed powodzią,
3. na przerzuty wody,
4. na wprowadzanie do wód powierzchniowych substancji chemicznych hamujących rozwój glonów,
5. o których mowa w art. 120 ust. 2.

3. Organ właściwy do wydawania pozwolenia wodnoprawnego jest właściwy w sprawach stwierdzenia wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia tego pozwolenia, a także orzeczenia o przejęciu urządzenia wodnego na własność właściciela wody.

Art. 139.

Art. 140.

1. opłaty za szczególne korzystanie z wód,
2. administracyjne kary pieniężne,
3. należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych, stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych.

Art. 141.

1. Opłaty za szczególne korzystanie z wód, zwane dalej “opłatami”, uiszczane są za:

1. pobór wody,
2. wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi.

2. Administracyjne kary pieniężne za przekroczenie warunków korzystania z wód, zwane dalej “karami”, wymierzane są za przekroczenie, ustalonych w pozwoleniu wodnoprawnym:

1. ilości pobranej wody,
2. ilości, stanu lub składu ścieków.

1. żeglugę oraz przewóz ludzi lub towarów obiektami pływającymi,
2. holowanie lub spław drewna,
3. korzystanie ze śluz lub pochylni.

Art. 142.

1. wykorzystanej do celów, o których mowa w art. 31,
2. dokonywany dla potrzeb przerzutów wody,
2. dla potrzeb energetyki wodnej, pod warunkiem zwrotu takiej samej ilości wody o co najmniej nie gorszej jakości, w odległości do jednego km od miejsca jej poboru,
3. dla potrzeb funkcjonowania pomp cieplnych, wykorzystujących energię wody podziemnej, pod warunkiem zwrotu do wód podziemnych takiej samej ilości wody o co najmniej nie gorszej jakości,
4. dla potrzeb chowu lub hodowli ryb, pod warunkiem, że pobór ten oraz odprowadzanie wykorzystanej wody jest zgodne z pozwoleniem wodnoprawnym,
5. dla potrzeb nawadniania użytków rolnych,
6. pochodzącej z odwodnienia gruntów, obiektów lub wykopów budowlanych oraz zakładów górniczych.

Art. 143

1. do ziemi – ścieków w celu rolniczego wykorzystania, w przypadku posiadania pozwolenia wodnoprawnego na takie ich wykorzystanie,
2. do wód – zużytych wód chłodniczych oraz z obiegów chłodzących, jeżeli ich temperatura nie przekracza +26^oC, albo naturalnej temperatury wody gdy temperatura ta jest wyższa niż +26^oC,
3. do wód – wód zasolonych, jeżeli wartość sumy jonów chlorków i siarczanów w tych wodach nie przekracza 500 mg na litr.

Art. 144.

1. Zakłady obowiązane są do uiszczania opłat.
2. Zakłady uiszczają opłaty bez względu na to, czy posiadają pozwolenie wodnoprawne, przy czym zakłady, nie posiadające wymaganego przez przepisy pozwolenia wodnoprawnego ponoszą opłaty podwyższone o 100 %.
3. Opłaty za pobór wody uiszcza się w wysokości zależnej od ilości i jakości pobranej wody, a także od tego, czy pobrano wodę powierzchniową, czy podziemną.
4. Opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi uiszcza się w wysokości zależnej od ładunków zawartych w nich zanieczyszczeń, a za wody chłodnicze – od temperatury tych wód.
5. Opłaty za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. c) uiszcza się w postaci zryczałtowanej opłaty, w zależności od wielkości, rodzaju i sposobu zagospodarowania terenu, z którego ścieki są odprowadzane.
7. Ładunek zanieczyszczeń, o którym mowa w ust. 4, pomniejsza się o ładunek zawarty w pobranej wodzie.

Art. 145.

1. Z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, opłaty za ścieki, o których mowa w art. 144 ust. 4, uiszcza się za zanieczyszczenia wyrażone jako wskaźnik: pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT₅), chemicznego zapotrzebowania tlenu (ChZT), zawiesiny ogólnej, sumy jonów chlorków i siarczanów – za wskaźnik, który powoduje opłatę najwyższą.
2. Do opłaty ustalonej według ust. 1, dolicza się opłatę za inne zanieczyszczenia, objęte obowiązkiem uiszczania opłat.
3. Za wprowadzanie wód zasolonych opłatę uiszcza się za sumę jonów chlorków i siarczanów.
4. Za wprowadzanie wód chłodniczych opłatę uiszcza się w zależności od ich temperatury.

Art. 146.

1. Opłaty zakłady ustalają we własnym zakresie i wnoszą je bez wezwania na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego ze względu na miejsce poboru wody lub wprowadzania ścieków.
2. Opłaty ustala się, z zastrzeżeniem art. 147 ust. 1, według stawek obowiązujących w dniu poboru wody lub wprowadzania ścieków.
4. Opłaty zakład jest obowiązany wnieść do końca miesiąca następującego po upływie kwartału.
5. Zakład jest obowiązany do prowadzenia ewidencji o ilości i jakości pobranej wody, ilości, stanie i składzie ścieków oraz ładunkach zawartych w nich zanieczyszczeń.
7. Zakład jest obowiązany bez wezwania przedstawiać marszałkowi województwa, w terminie do końca miesiąca następującego po upływie kwartału, informację zawierającą dane, o których mowa w ust. 4, dotyczące poprzedniego kwartału.
8. Informacje, o których mowa w ust. 5, przechowywane są przez marszałka województwa w publicznie dostępnym rejestrze; na wniosek zakładu, uzasadniony szczególnymi potrzebami ochrony tajemnicy handlowej, marszałek województwa wyłącza dane, o których mowa w ust. 4 i 5, z publicznie dostępnego rejestru, umieszczając o tym adnotację w rejestrze .

Art. 147.

1. W razie niedopełnienia przez zakład obowiązku wniesienia opłaty lub złożenia informacji, o której mowa w art. 146 ust. 5, lub w razie złożenia informacji nasuwającej zastrzeżenia, marszałek województwa, na podstawie własnych ustaleń, wydaje decyzję, w której określa wysokość opłaty, stosując stawki obowiązujące w dniu wszczęcia postępowania.

3. Ustaleń, o których mowa w ust. 1, dokonuje się w szczególności na podstawie pomiarów ilości i jakości pobieranej wody lub wprowadzanych ścieków do wód lub do ziemi, albo maksymalnej wydajności użytkowanych urządzeń.

Art. 148.

1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1. wysokość stawki opłat za pobór m³ wody,
2. rodzaje zanieczyszczeń, za których wprowadzanie do wód lub do ziemi pobiera się opłaty oraz stawki tych opłat za kg ładunku lub za m³ ścieków, z zastrzeżeniem pkt 3,
3. wysokość stawki zryczałtowanej opłaty, o której mowa w art. 144 ust. 5, za m² powierzchni na jeden rok.

1. Rada Ministrów ustalając stawki opłat za pobór wody uzależni ich wysokość od tego, czy woda jest powierzchniowa, czy podziemna oraz od jej jakości, a także kierować się będzie wielkością zasobów wodnych możliwych do wykorzystania w poszczególnych dorzeczach oraz kosztem uzyskania wód z tych zasobów; Rada Ministrów może zróżnicować stawki opłat za pobór wody dla poszczególnych dorzeczy lub ich części; maksymalna stawka opłaty za pobór wody podziemnej nie może być wyższa niż 10 promili najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego na podstawie odrębnych przepisów dla roku poprzedniego, a za pobór wody powierzchniowej nie może być wyższa niż 5 promili tego wynagrodzenia.
2. Rada Ministrów wskazując rodzaje zanieczyszczeń i ustalając stawki opłat za ich wprowadzanie do wód lub do ziemi kierować się będzie szkodliwością tych zanieczyszczeń dla środowiska wodnego oraz potrzebą zapewnienia szczególnej ochrony zasobów wód podziemnych oraz wód jezior; maksymalna stawka opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi nie może być wyższa niż:

1. za 1 kg zanieczyszczeń zawartych w ściekach wprowadzanych do wód lub do ziemi – 10 %,
2. za 1 m³ wód chłodniczych – 2 %

Art. 149.

1. Obowiązek uiszczenia opłaty przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin do wniesienia opłaty.
4. Za termin uiszczenia opłaty uważa się ostatni dzień, w którym, zgodnie z art. 146 ust. 3, powinna nastąpić wpłata; w razie opłaty ustalonej decyzją, o której mowa w art. 147 ust. 1, termin płatności wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.
5. W razie nieterminowego uiszczenia opłaty pobiera się odsetki za zwłokę w wysokości odsetek pobieranych za nieterminowe regulowanie zobowiązań podatkowych.
6. Opłaty nie uiszczone w terminie, o którym mowa w ust. 2, podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
7. Nadpłacone kwoty opłat (nadpłaty) podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet zaległych opłat, a w razie braku takich obowiązków - zaliczeniu na poczet przyszłych opłat, chyba, że zakład zgłosi wniosek o ich zwrot.

Art. 150.

1. kontroli, a zwłaszcza wyników pomiarów dokonywanych w ich trakcie albo innych ustaleń,
2. wyników pomiarów prowadzonych przez korzystającego z wód.

Art.151.

1. Karę za przekroczenie ilości pobranej wody wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza, z zastrzeżeniem ust. 3, na podstawie prowadzonych przez zakład pomiarów ilości pobieranej wody, wykonywanych przy pomocy urządzeń posiadających legalizację.
2. Wielkość przekroczenie, o którym mowa w ust. 1, ustala się jako ilość wody pobranej z naruszeniem warunków pozwolenia wodnoprawnego w okresie między kontrolami.
3. Jeżeli zakład nie prowadzi pomiaru, o którym mowa w ust. 1, dla ustalenia przekroczenia przyjmuje się maksymalną, techniczną wydajność użytkowanych urządzeń do poboru wody przemnożoną przez ustalony szacunkowo czas ich wykorzystywania.