OŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 8 maja 2002 r.
w sprawie mocy obowiązującej Konwencji o różnorodności biologicznej, sporządzonej w Rio de Janeiro dnia 5 czerwca 1992 r.
(Dz. U. Nr 184, poz. 1533)
Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 34 ustęp 1 Konwencji o różnorodności biologicznej, sporządzonej w Rio de Janeiro dnia 5 czerwca 1992 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 13 grudnia 1995 r. wyżej wymienioną konwencję. Dnia 18 stycznia 1996 r. złożono Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych jako depozytariuszowi dokument ratyfikacyjny.
Zgodnie z artykułem 36 ustęp 1 konwencja weszła w życie dnia 29 grudnia 1993 r., a w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z artykułem 36 ustęp 3, dnia 19 grudnia 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
1. Następujące państwa stały się stronami konwencji w podanych niżej datach:
Republika Południowej Afryki 2 listopada 1995 r.
Republika Albanii 5 stycznia 1994 r.
Algierska Republika Ludowo-Demokratyczna 14 sierpnia 1995 r.
Republika Angoli 1 kwietnia 1998 r.
Antigua i Barbuda 9 marca 1993 r.
Królestwo Arabii Saudyjskiej 3 października 2001 r.
Republika Argentyńska 22 listopada 1994 r.
Republika Armenii 14 maja 1993 r.
Australia 18 czerwca 1993 r.
Republika Austrii 18 sierpnia 1994 r.
Republika Azerbejdżańska 3 sierpnia 2000 r.
Bahamy 2 września 1993 r.
Państwo Bahrajnu 30 sierpnia 1996 r.
Ludowa Republika Bangladeszu 3 maja 1994 r.
Barbados 10 grudnia 1993 r.
Królestwo Belgii 22 listopada 1996 r.
Belize 30 grudnia 1993 r.
Republika Beninu 30 czerwca 1994 r.
Bhutan 25 sierpnia 1995 r.
Republika Białoruś 8 września 1993 r.
Republika Boliwii 3 października 1994 r.
Republika Botswany 12 października 1995 r.
Federacyjna Republika Brazylii 28 lutego 1994 r.
Republika Bułgarii 17 kwietnia 1996 r.
Burkina Faso 2 września 1993 r.
Republika Burundi 15 kwietnia 1997 r.
Republika Chile 9 września 1994 r.
Chińska Republika Ludowa 5 stycznia 1993 r.
Republika Chorwacji 7 października 1996 r.
Republika Cypryjska 10 lipca 1996 r.
Republika Czadu 7 czerwca 1994 r.
Republika Czeska 3 grudnia 1993 r.
Królestwo Danii 21 grudnia 1993 r.
Dominika 6 kwietnia 1994 r.
Republika Dominikańska 25 listopada 1996 r.
Republika Dżibuti 1 września 1994 r.
Arabska Republika Egiptu 2 czerwca 1994 r.
Republika Ekwadoru 23 lutego 1993 r.
Państwo Erytrei 21 marca 1996 r.
Republika Estońska 27 lipca 1994 r.
Federalna Demokratyczna Republika Etiopii 5 kwietnia 1994 r.
Fidżi 25 lutego 1993 r.
Republika Filipin 8 października 1993 r.
Republika Finlandii 27 lipca 1994 r.
Republika Francuska 1 lipca 1994 r.
Republika Gabońska 14 marca 1997 r.
Republika Gambii 10 czerwca 1994 r.
Republika Ghany 29 sierpnia 1994 r.
Republika Grecka 4 sierpnia 1994 r.
Grenada 11 sierpnia 1994 r.
Gruzja 2 czerwca 1994 r.
Kooperacyjna Republika Gujany 29 sierpnia 1994 r.
Republika Gwatemali 10 lipca 1995 r.
Republika Gwinei 7 maja 1993 r.
Republika Gwinei Bissau 27 października 1995 r.
Republika Gwinei Równikowej 6 grudnia 1994 r.
Republika Haiti 25 września 1996 r.
Królestwo Hiszpanii 21 grudnia 1993 r.
Republika Hondurasu 31 lipca 1995 r.
Republika Indii 18 lutego 1994 r.
Republika Indonezji 23 sierpnia 1994 r.
Islamska Republika Iranu 6 sierpnia 1996 r.
Irlandia 22 marca 1996 r.
Republika Islandii 12 września 1994 r.
Państwo Izrael 7 sierpnia 1995 r.
Jamajka 6 stycznia 1995 r.
Japonia 28 maja 1993 r.
Republika Jemenu 21 lutego 1996 r.
Jordańskie Królestwo Haszymidzkie 12 listopada 1993 r.
Federalna Republika Jugosławii 1 marca 2002 r.
Królestwo Kambodży 9 lutego 1995 r.
Republika Kamerunu 19 października 1994 r.
Kanada 4 grudnia 1992 r.
Państwo Kataru 21 sierpnia 1996 r.
Republika Kazachstanu 6 września 1994 r.
Republika Kenii 26 lipca 1994 r.
Republika Kirgiska 6 sierpnia 1996 r.
Kiribati 16 sierpnia 1994 r.
Republika Kolumbii 28 listopada 1994 r.
Federalna Islamska Republika Komorów 29 września 1994 r.
Demokratyczna Republika Konga 3 grudnia 1994 r.
Republika Konga 1 sierpnia 1996 r.
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna 26 października 1994 r.
Republika Korei 3 października 1994 r.
Republika Kostaryki 26 sierpnia 1994 r.
Republika Kuby 8 marca 1994 r.
Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna 20 września 1996 r.
Królestwo Lesotho 10 stycznia 1995 r.
Republika Libańska 15 grudnia 1994 r.
Republika Liberii 8 listopada 2000 r.
Wielka Libijska Arabska Dżamahirija Ludowo-Socjalistyczna 12 lipca 2001 r.
Księstwo Liechtensteinu 19 listopada 1997 r.
Republika Litewska 1 lutego 1996 r.
Wielkie Księstwo Luksemburga 9 maja 1994 r.
Republika Łotewska 14 grudnia 1995 r.
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii 2 grudnia 1997 r.
Republika Madagaskaru 4 marca 1996 r.
Republika Malawi 2 lutego 1994 r.
Republika Malediwów 9 listopada 1992 r.
Malezja 24 czerwca 1994 r.
Republika Mali 29 marca 1995 r.
Republika Malty 29 grudnia 2000 r.
Królestwo Maroka 21 sierpnia 1995 r.
Republika Wysp Marshalla 8 października 1992 r.
Mauretańska Republika Islamska 16 sierpnia 1996 r.
Republika Mauritius 4 września 1992 r.
Meksykańskie Stany Zjednoczone 11 marca 1993 r.
Mikronezja 20 czerwca 1994 r.
Republika Mołdowy 20 października 1995 r.
Księstwo Monako 20 listopada 1992 r.
Mongolia 30 września 1993 r.
Republika Mozambiku 25 sierpnia 1995 r.
Związek Myanmar 25 listopada 1994 r.
Republika Namibii 16 maja 1997 r.
Nauru 11 listopada 1993 r.
Królestwo Nepalu 23 listopada 1993 r.
Królestwo Niderlandów 1 12 lipca 1994 r.
Republika Federalna Niemiec 21 grudnia 1993 r.
Federalna Republika Nigerii 29 sierpnia 1994 r.
Republika Nigru 25 lipca 1995 r.
Republika Nikaragui 20 listopada 1995 r.
Niue 28 lutego 1996 r.
Królestwo Norwegii 9 lipca 1993 r.
Nowa Zelandia 16 września 1993 r.
Sułtanat Omanu 8 lutego 1995 r.
Islamska Republika Pakistanu 26 lipca 1994 r.
Palau 6 stycznia 1999 r.
Republika Panamy 17 stycznia 1995 r.
Papua-Nowa Gwinea 16 marca 1993 r.
Republika Paragwaju 24 lutego 1994 r.
Republika Peru 7 czerwca 1993 r.
Republika Portugalska 2 21 grudnia 1993 r.
Federacja Rosyjska 5 kwietnia 1995 r.
Republika Ruandyjska 29 maja 1996 r.
Rumunia 17 sierpnia 1994 r.
Saint Kitts and Nevis 7 stycznia 1993 r.
Saint Lucia 28 lipca 1993 r.
Saint Vincent i Grenadyny 3 czerwca 1996 r.
Republika Salwadoru 8 września 1994 r.
Samoa 9 lutego 1994 r.
Republika San Marino 28 października 1994 r.
Republika Senegalu 17 października 1994 r.
Republika Seszeli 22 września 1992 r.
Republika Sierra Leone 12 grudnia 1994 r.
Republika Singapuru 21 grudnia 1995 r.
Republika Słowacka 25 sierpnia 1994 r.
Republika Słowenii 9 lipca 1996 r.
Demokratyczno-Socjalistyczna Republika Sri Lanki 23 marca 1994 r.
Królestwo Suazi 9 listopada 1994 r.
Republika Sudanu 30 października 1995 r.
Republika Surinamu 12 stycznia 1996 r.
Syryjska Republika Arabska 4 stycznia 1996 r.
Konfederacja Szwajcarska 21 listopada 1994 r.
Królestwo Szwecji 16 grudnia 1993 r.
Republika Środkowoafrykańska 15 marca 1995 r.
Republika Tadżykistanu 29 października 1997 r.
Zjednoczona Republika Tanzanii 8 marca 1996 r.
Republika Togijska 4 października 1995 r.
Tonga 19 maja 1998 r.
Republika Trynidadu i Tobago 1 sierpnia 1996 r.
Republika Tunezyjska 15 lipca 1993 r.
Republika Turcji 14 lutego 1997 r.
Turkmenistan 18 września 1996 r.
Republika Ugandy 8 września 1993 r.
Ukraina 7 lutego 1995 r.
Wschodnia Republika Urugwaju 5 listopada 1993 r.
Republika Uzbekistanu 19 lipca 1995 r.
Republika Vanuatu 25 marca 1993 r.
Boliwariańska Republika Wenezueli 13 września 1994 r.
Republika Węgierska 24 lutego 1994 r.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej 3 3 czerwca 1994 r.
Socjalistyczna Republika Wietnamu 16 listopada 1994 r.
Republika Włoska 15 kwietnia 1994 r.
Republika Wybrzeża Kości Słoniowej 29 listopada 1994 r.
Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej 29 września 1999 r.
Wspólnota Europejska 21 grudnia 1993 r.
Wyspy Cooka 20 kwietnia 1993 r.
Wyspy Salomona 3 października 1995 r.
Republika Zambii 28 maja 1993 r.
Republika Zielonego Przylądka 29 marca 1995 r.
Republika Zimbabwe 11 listopada 1994 r.
Zjednoczone Emiraty Arabskie 10 lutego 2000 r.
2. Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych następujące państwa złożyły podane niżej deklaracje:
REPUBLIKA ARGENTYŃSKA
Rząd Argentyny uznaje, że niniejsza konwencja stanowi krok naprzód przez wskazanie wśród swoich celów zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej. Podobnie definicje zawarte w artykule 2 oraz w innych postanowieniach konwencji wskazują, że pojęcia "zasoby genetyczne", "zasoby biologiczne", "materiał biologiczny" nie obejmują ludzkiego genomu. W związku z zobowiązaniami włączonymi do konwencji Argentyna przeprowadzi procedurę legislacyjną pod warunkiem dostępu do zasobów biologicznych oraz własności przyszłych praw i korzyści stąd wynikających. Konwencja jest całkowicie zgodna z zasadami ustanowionymi w "Porozumieniu dotyczącym obrotu prawami własności intelektualnej", jak również z postanowieniami zawartymi w Akcie końcowym Rundy Urugwajskiej GATT, dotyczącymi obrotu towarami podrabianymi.
REPUBLIKA AUSTRII
Republika Austrii oświadcza, że zgodnie z artykułem 27 ustęp 3 konwencji uznaje oba sposoby rozstrzygania sporów wskazanych w tym ustępie jako obowiązkowe w stosunku do każdej ze Stron, która przyjęła, jako obowiązkowy, jeden lub obydwa ze wskazanych sposobów rozstrzygania sporów.
REPUBLIKA CHILE
Rząd Chile, ratyfikując Konwencję o różnorodności biologicznej z 1992 r., pragnie umieścić zapis, że sosna i inne gatunki, które państwo wykorzystuje jako jeden ze swoich zasobów leśnych, są uważane za egzotyczne oraz są wyłączone z zakresu regulacji konwencją.
REPUBLIKA FRANCUSKA
W stosunku do artykułu 3 przyjmuje się, że stanowi on wiodącą zasadę, którą powinno się brać pod uwagę przy implementacji konwencji.
Republika Francuska ponownie wyraża swoje przekonanie o ważności transferu technologii i biotechnologii w celu zapewnienia ochrony oraz długoterminowego wykorzystywania różnorodności biologicznej. Poszanowanie praw własności intelektualnej stanowi istotny element wdrażania polityki dotyczącej transferu technologii oraz współinwestowania.
Republika Francuska ponownie potwierdza, że transfer technologii oraz dostęp do biotechnologii, jak określono w Konwencji o różnorodności biologicznej, będą dokonywane zgodnie z artykułem 16 konwencji oraz zgodnie z zasadami i regułami dotyczącymi ochrony własności intelektualnej, włącznie z wielostronnymi porozumieniami podpisanymi lub negocjowanymi przez Umawiające się Strony niniejszej konwencji.
Republika Francuska będzie zachęcać do stosowania mechanizmów finansowych ustanowionych w konwencji w celu popierania dobrowolnego przekazywania praw własności intelektualnej znajdujących się w posiadaniu Francji, inter alia, udzielania licencji przy zastosowaniu obowiązujących handlowych mechanizmów i decyzji przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniej i skutecznej ochrony parw własności.
W stosunku do artykułu 21 ustęp 3 Republika Francuska oświadcza, że decyzje podejmowane okresowo przez Konferencję Stron dotyczą "wielkości potrzebnych środków" oraz że żadne z postanowień konwencji nie uprawnia Konferencji Stron do podejmowania decyzji dotyczących wielkości, charakteru oraz częstotliwości wkładów dokonywanych przez Strony konwencji.
REPUBLIKA GRUZJI
Republika Gruzji stosuje oba sposoby rozstrzygania sporów określone w konwencji:
1. Arbitraż, zgodnie z procedurą określoną w części I załącznika II.
2. Przedłożenie sporu Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości.
IRLANDIA
Irlandia pragnie ponownie potwierdzić wagę, jaką przypisuje transferom technologii oraz biotechnologii w celu zapewnienia ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej. Zgodność z prawami własności intelektualnej stanowi istotny element implementacji polityki dotyczącej transferu technologii i współinwestowania.
Dla Irlandii transfer technologii i dostęp do biotechnologii w rozumieniu konwencji o różnorodności biologicznej będą wykonywane zgodnie z zasadami i regułami dotyczącymi ochrony własności intelektualnej, w szczególności z wielostronnymi i dwustronnymi porozumieniami podpisanymi lub negocjowanymi przez Umawiające się Strony niniejszej konwencji.
Irlandia zachęca do stosowania mechanizmów finansowych ustanowionych w konwencji w celu popierania dobrowolnego przekazywania praw własności intelektualnej znajdujących się w posiadaniu operatorów Irlandii; w szczególności dotyczy to udzielania licencji przy zastosowaniu obowiązujących handlowych mechanizmów i decyzji przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniej i skutecznej ochrony praw własności.
KUBA
Rząd Republiki Kuby oświadcza w związku z artykułem 27 Konwencji o różnorodności biologicznej, że w takim zakresie, w jakim dotyczy to Republiki Kuby, powstające pomiędzy stronami spory dotyczące interpretacji lub stosowania tego instrumentu prawa międzynarodowego powinny być rozstrzygane kanałami dyplomatycznymi w drodze negocjacji lub, jeśli te zawiodą, w drodze arbitrażu, zgodnie z procedurą przewidzianą w załączniku II konwencji, dotyczącym arbitrażu.
KSIĘSTWO LIECHTENSTEINU
Księstwo Liechtensteinu pragnie ponownie potwierdzić wagę, jaką przypisuje transferom technologii oraz biotechnologii w celu zapewnienia ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej. Zgodność z prawami własności intelektualnej stanowi istotnych element implementacji polityki dotyczącej transferu technologii i współinwestowania.
Dla Księstwa Liechtensteinu transfery technologii i dostęp do biotechnologii w rozumieniu konwencji, będą wykonywane zgodnie z artykułem 16 konwencji oraz zgodnie z zasadami i regułami dotyczącymi ochrony własności intelektualnej, w szczególności z wielostronnymi i dwustronnymi porozumieniami podpisanymi lub negocjowanymi przez Umawiające się Strony niniejszej konwencji.
Księstwo Liechtensteinu będzie zachęcać do stosowania mechanizmów finansowych ustanowionych w konwencji w celu popierania dobrowolnego przekazywania praw własności intelektualnej znajdujących się w posiadaniu operatorów Księstwa Liechtensteinu, w szczególności dotyczy to udzielania licencji przy zastosowaniu obowiązujących handlowych mechanizmów i decyzji przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniej i skutecznej ochrony praw własności.
REPUBLIKA ŁOTEWSKA
Republika Łotewska oświadcza, zgodnie z artykułem 27 ustęp 3 konwencji, że uznaje sposoby rozstrzygania sporów określone w artykule 27 ustęp 3 konwencji.
PAPUA-NOWA GWINEA
Rząd niepodległego Państwa Papui-Nowej Gwinei wyraża zrozumienie, że ratyfikacja konwencji nie stanowi w żaden sposób zrzeczenia się praw wynikających z prawa międzynarodowego, dotyczących międzynarodowej odpowiedzialności państwa za ujemne skutki stosowania Konwencji o różnorodności biologicznej, rozumianych jako naruszenie prawa międzynarodowego.
SUDAN
W odniesieniu do zasady określonej w artykule 3 Rząd Sudanu popiera ideę wyrażoną w tym artykule i interpretuje ją w ten sposób, że żadne państwo nie jest odpowiedzialne za działania, które nie podlegają jego kontroli, nawet jeśli wchodzą w zakres jurysdykcji tego państwa i mogą spowodować zniszczenie środowiska naturalnego innych państw lub obszarów leżących poza granicami jego jurysdykcji.
Odnośnie do artykułu 14 ustęp 2 Sudan uważa również, że kwestia odpowiedzialności za szkody wyrządzone w różnorodności biologicznej oraz odszkodowanie za ich wyrządzenie nie powinny stanowić priorytetu na podstawie porozumienia, ponieważ w świetle tego artykułu istnieje dwuznaczność dotycząca istoty i zakresu badań koniecznych do przeprowadzenia. Ponadto Sudan wierzy, że jakakolwiek analiza kwestii odpowiedzialności oraz odszkodowania nie powinna odnosić się do skutków zjawisk takich, jak produkty biotechnologiczne, zmiany środowiskowe, produkty genetycznie modyfikowane oraz kwaśne deszcze.
KONFEDERACJA SZWAJCARSKA
Rząd Szwajcarii pragnie szczególnie podkreślić postęp dokonany w dziedzinie ustanowienia standardowych kategorii współpracy pomiędzy państwami, dotyczących bardzo ważnych obszarów: działalności badawczej oraz działań dotyczących transferu technologii istotnych dla zasobów państw trzecich.
Ważne będą postanowienia dotyczące tworzenia platformy dla jeszcze bliższej współpracy z publicznymi jednostkami badawczymi lub instytucjami w Szwajcarii oraz dla transferu technologii dostępnych dla rządowych i publicznych jednostek, w szczególności dla uniwersytetów oraz różnych państwowych centrów badawczych i rozwojowych.
W naszym rozumieniu zasoby genetyczne nabyte zgodnie z procedurą określoną w artykule 15 oraz przetwarzane w prywatnych instytucjach badawczych będą przedmiotem programu współpracy, wspólnych badań i transferu technologii przy zachowaniu zasad ochrony własności intelektualnej.
Powyższe zasady są istotne dla badań i prywatnych inwestycji dotyczących w szczególności najnowocześniejszych technologii, takich jak nowoczesna biotechnologia, które wymagają poważnych nakładów finansowych. Na podstawie tej interpretacji Rząd Szwajcarii pragnie oświadczyć, że jest gotowy, w odpowiednim czasie, podjąć właściwe środki polityczne, w szczególności zgodnie z artykułem 16 i 19, w celu popierania i pobudzenia współpracy na zasadach handlowych pomiędzy firmami szwajcarskimi a prywatnymi lub jednostkami rządowymi innych umawiających się Stron.
W kwestii współpracy finansowej Szwajcaria interpretuje postanowienia artykułu 20 i 21 w następujący sposób: system zarządzania zasobami przeznaczonymi do rozdziału będzie w sprawiedliwy sposób uwzględniał potrzeby i interesy państw rozwijających się i możliwości państw rozwiniętych.
Szwajcaria pragnie ponownie potwierdzić wagę, jaką przypisuje transferom technologii oraz biotechnologii w celu zapewnienia ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej. Zgodność z prawami własności intelektualnej stanowi istotny element implementacji polityki dotyczącej transferu technologii i współinwestowania.
Dla Szwajcarii transfery technologii i dostęp do biotechnologii w rozumieniu konwencji będą wykonywane zgodnie z artykułem 16 konwencji oraz zgodnie z zasadami i regułami dotyczącymi ochrony własności intelektualnej, w szczególności z wielostronnymi i dwustronnymi porozumieniami podpisanymi lub negocjowanymi przez Umawiające się Strony niniejszej konwencji.
Szwajcaria będzie zachęcać do stosowania mechanizmów finansowych ustanowionych w konwencji w celu popierania dobrowolnego przekazywania praw własności intelektualnej znajdujących się w posiadaniu operatorów Szwajcarii; w szczególności dotyczy to udzielania licencji przy zastosowaniu obowiązujących handlowych mechanizmów i decyzji przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniej i skutecznej ochrony praw własności.
SYRYJSKA REPUBLIKA ARABSKA
Podpisanie konwencji nie powoduje uznania Izraela i nie ustanawia z nim żadnych związków.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej wyraża swoje zrozumienie, że artykuł 3 konwencji ustanawia przewodnie zasady, które powinny zostać wzięte pod uwagę przy implementacji konwencji.
Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej wyraża również swoje zrozumienie, że decyzje podejmowane przez Konferencję Stron zgodnie z artykułem 21 ustęp 1 dotyczą "sumy zasobów" wymaganych przez mechanizm finansowy oraz że żadne z postanowień zawartych w artykule 20 lub 21 nie upoważnia Konferencji Stron do podejmowania decyzji dotyczących sumy, charakteru, częstotliwości lub rozmiaru udziałów Stron dokonywanych zgodnie z konwencją.
REPUBLIKA WŁOSKA
Rząd włoski (...) wyraża zrozumienie, że decyzja podejmowana przez Konferencję Stron zgodnie z artykułem 21 ustęp 1 dotyczy "sumy zasobów wymaganych" przez mechanizm finansowy, a nie zakresu, charakteru i formy dotacji Stron.
WSPÓLNOTA EUROPEJSKA
W ramach swoich odpowiednich kompetencji, Wspólnota Europejska oraz jej państwa członkowskie pragną ponownie potwierdzić wagę, jaką przypisują transferom technologii oraz biotechnologii w celu zapewnienia ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej. Zgodność z prawami własności intelektualnej stanowi istotny element implementacji polityki dotyczącej transferu technologii i współinwestowania.
Dla Wspólnoty Europejskiej oraz jej państw członkowskich transfery technologii i dostęp do biotechnologii w rozumieniu konwencji będą wykonywane zgodnie z artykułem 16 konwencji oraz zgodnie z zasadami i regułami dotyczącymi ochrony własności intelektualnej, w szczególności z wielostronnymi i dwustronnymi porozumieniami podpisanymi lub negocjowanymi przez Umawiające się Strony niniejszej konwencji.
Wspólnota Europejska oraz jej państwa członkowskie będą zachęcać do stosowania mechanizmów finansowych ustanowionych w konwencji w celu popierania dobrowolnego przekazywania praw własności intelektualnej znajdujących się w posiadaniu operatorów Szwajcarii; w szczególności dotyczy to udzielania licencji przy zastosowaniu obowiązujących handlowych mechanizmów i decyzji przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniej i skutecznej ochrony praw własności.
REPUBLIKA PORTUGALSKA (9 grudnia 1999 r.):
Zgodnie ze Wspólną Deklaracją Rządu Republiki Portugalskiej i Rządu Chińskiej Republiki Ludowej, dotyczącą Makao podpisaną 13 kwietnia 1987 r., Republika Portugalska nadal ponosi międzynarodową odpowiedzialność za Makao, do dnia 19 grudnia 1999 r., a począwszy od dnia 20 grudnia 1999 r. zwierzchnictwo nad Makao przejmuje Chińska Republika Ludowa.
Od dnia 20 grudnia 1999 r. Republika Portugalska przestaje ponosić odpowiedzialność międzynarodową za prawa i zobowiązania wynikające z zastosowania niniejszej konwencji w stosunku do Makao.
CHIŃSKA REPUBLIKA LUDOWA (15 grudnia 1999 r.):
Zgodnie ze Wspólną Deklaracją Rządu Chińskiej Republiki Ludowej i Rządu Republiki Portugalskiej, dotyczącą Makao (zwaną dalej Wspólną Deklaracją), Rząd Chińskiej Republiki Ludowej przejmuje wykonywanie zwierzchnictwa nad Makao z dniem 20 grudnia 1999 r. Od tego dnia Makao staje się Specjalnym Regionem Administracyjnym Chińskiej Republiki Ludowej oraz będzie posiadało szeroką autonomię, oprócz spraw zagranicznych i obronności, za które odpowiedzialny jest Rząd Chińskiej Republiki Ludowej.
W związku z tym Rząd Chińskiej Republiki Ludowej informuje Sekretarza Generalnego o tym, co następuje:
Konwencja o różnorodności biologicznej, podpisana w Nairobi dnia 5 czerwca 1992 r. (zwana dalej "Konwencją"), do której Rząd Chińskiej Republiki Ludowej złożył dokument ratyfikacyjny dnia 5 stycznia 1993 r., ma zastosowanie do Specjalnego Regionu Administracyjnego Macao od dnia 20 grudnia 1999 r.
Minister Spraw Zagranicznych: W. Cimoszewicz
1 Od dnia 4 czerwca 1999 r. konwencję stosuje się również do Antyli Holenderskich i Aruby.
2 Dnia 28 czerwca 1999 r. Rząd Portugalii poinformował Sekretarza Generalnego, że konwencja będzie również miała zastosowanie do Makao. Następnie Sekretarz Generalny otrzymał następujące oświadczenia w podanych niżej datach:
3 W odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Bailiwick Jersey, Wysp Dziewiczych, Kajmanów, Gibraltaru, Wysp Świętej Heleny i jej terytoriów zależnych.