wiąz górski (Ulmus glabra)
Okazałe, ale dość rzadkie w Puszczy Drawskiej drzewo. Ma niesymetryczne, grubo ząbkowane, typowe dla wiązów liście, które w odróżnieniu od gatunków pokrewnych są z wierzchu bardzo szorstkie. Na silnych pędach występują liście w górnej części blaszki rozszerzone i trójzębne. Wiąz kwitnie w marcu a owocuje w czerwcu, oskrzydlone brzegiem orzeszki bardzo szybko opadają. Drewno wiązowe jest cenne, ale ze względu na rzadkość tego drzewa w Puszczy nie ma znaczenia gospodarczego.
W ostatnich dziesięcioleciach wiązy w całej Europie zostały zdziesiątkowane przez tzw. holenderską chorobę wiązów. Jest to choroba powodowana przez mikroskopijny grzyb Ceratocystis ulmi, rozwijający się wewnątrz naczyń przewodzących w łyku drzewa i zatykający je, co prowadzi do uschnięcia drzewa. Grzyb jest przenoszony z drzewa na drzewo przez kornika - ogłodka wiązowca. Epidemia tej choroby spowodowała, że wiązy - i tak nieczęste - stały się drzewami bardzo rzadkimi.
W Puszczy Drawskiej wiąza górskiego spotkać można na siedliskach żyznych i umiarkowanie wilgotnych, najczęściej w dolinach rzecznych. Okazałe wiązy górskie rosną np. nad Drawą w Barnimiu (390 cm obwodu) i w Drawniku (375 cm obwodu)