jabłoń (Malus sylvestris, Malus domestica)
Drzewo dorastające do 10-15 m. wysokości, niekiedy nieco cierniste, o szerokoeliptycznych lub jajowatych listkach, obradzające charakterystyczne, powszechnie znane owoce. Stały i charakterystyczny element krajobrazu współczesnych lub historycznych osad ludzkich, szczególnie piękna jest w maju, gdy obsypana jest białoróżowymi kwiatami oraz jesienią, gdy złocą się i czerwienią dojrzałe jabłuszka. Jabłka, a często pozostają na drzewie do zimy, są ulubionym przysmakiem zwierzyny leśnej. W Puszczy Drawskiej występują:
- jabłoń dzika (Malus sylvestris) ma dorosłe liście drobne i nagie. Jest to już bardzo rzadki w całej Europie gatunek, niemal zewsząd wyparty przez jabłonie domowe. Kwaśne owoce mają najwyżej 3 cm średnicy. Rośnie wewnątrz zwartych lasów liściastych, stanowiąc pojedynczą domieszkę w ich drzewostanach.
- jabłoń domowa (Malus domestica) ma liście od spodu zawsze owłosione. W Puszczy Drawskiej jest to pospolite drzewo. Stare jabłonie rosną do dziś, corocznie rodząc owoce, przy dawnych osadach ludzkich i na ruinach nieistniejących wsi. Wewnątrz lasów także pojawiają się drzewa zdziczałych jabłoni, zasiane tam z pestek przeniesionych np. przez dziką zwierzynę. Zdziczałe formy tego gatunku są znacznie pospolitsze, niż typowa jabłoń dzika.
