daglezja (Pseudotsuga menziesii)
Iglaste drzewo pochodzenia północnoamerykańskiego, dość pospolicie rozpowszechnione w naszych lasach. Jest zwana również jedlicą. Miękkie, dość długie igły mają na spodniej stronie dwa równoległe, jaśniejsze paski; po roztarciu pachną cytryną. W upalne, letnie dni zapach lejków eterycznych wydzielanych przez igły daglezji przesyca całe drzewostany tego gatunku. Niewielkie szyszki są bardzo charakterystyczne dzięki wystającym spomiędzy łusek nasiennych, długim, trójzębnym łuskom wspierającym.
W swojej ojczyźnie daglezja dorasta do 100 m wysokości i 4 m grubości ! Rośnie w zachodniej części Ameryki Północnej, od Oceanu Spokojnego po wysokość ok. 3000 m w Górach Skalistych, tworząc tam unikatowe zbiorowiska leśne. Do Europy sprowadzono ten gatunek w 1827 r. Od tego czasu w Anglii, Francji i Niemczech stal się lubianym drzewem parkowym, był tez pospolicie wprowadzany do lasów. Niewielkie płaty drzewostanów daglezjowych albo pojedyncze drzewa tego gatunku spotyka się tu i ówdzie w Puszczy Drawskiej.