Torfowisko Gudzisz
Ostoja położona jest 1 km na południowy-wschód od miejscowości Gudzisz (gm. Boleszkowice) na granicy kompleksu leśnego z polami. Do projektu zgłoszony został przez pana Macieja Sałańskiego nauczyciela Szkoły Podstawowej w Gudziszu. Powierzchnia ostoi wynosi około 21 ha.
Jest to kompleks środowisk podmokłych składający się z kilku części. Pierwszą z nich jest torfowisko powstałe przez wypełnienie dawnego zbiornika wodnego materią organiczną. W obecnej chwili pozostałością po dawnym zbiorniku wodnym są trzy niewielkie oczka wodne, znajdujące się w części północnej, południowej i centralnej. Bezpośrednio do jednego z jeziorek przylega ols porzeczkowy. W omawianym fragmencie olszyny, mimo zaznaczającego się przesuszenia, można wyróżnić charakterystyczną strukturę kępkowo-dolinkową zbiorowiska. Znaczna część dolinek w czasie prowadzonych obserwacji była zalana wodą.
W dalszej części torfowiska dominuje mszar zaroślowy sosnowo-olszowy.
W centralnej części, wokół niewielkiego oczka wodnego, można wyróżnić kilka zbiorowisk roślinnych z różnych klas. Po zachodniej stronie oczka, na krawędzi z podłożem mineralnym, niewielki obszar zajmuje oles porzeczkowy. Po przeciwnej stronie jeziorka występuje długi, wąski pas zarośli wierzbowych. Jednak bardziej interesująco przedstawia się układ zbiorowisk roślinnych, w samym jeziorku oraz wzdłuż jego brzegów. Na tafli jeziora występuje zespół lilii wodnych oraz duże płaty osoki aleosowej .Miejscami, kępy narecznicy wraz z turzycą prosową, bez udziału trzciny, tworzą pływającą matę. Szczególnie dobrze rozwinięta jest w tym zbiorowisku warstwa mszaków. Dominują Calliergon giganteum, Drepanocladus aduncus oraz Caliergonella cuspidata. Pływająca mata szuwarów przechodzi stopniowo w mszar. W wielu miejscach ma on charakter zbliżony do mszarów wysokotorfowiskowych, z licznym udziałem rosiczki okrągłolistnej, brzozy omszonej, żurawiny błotnej, modrzewnicy zwyczajnej, bagna zwyczajnego oraz mchu Aulacomnium palustre. W dużej części przybiera on postać torfowiska przejściowego z takimi gatunkami jak: wełnianka wąskolistna, turzyca gwiazdkowa, turzyca sina, turzyca bagienna, turzyca pospolita, przygiełka biała, siedmiopalecznik błotny, bobrek trójlistkowy, wąkrota, a także mech Calliergon stramineum. Miejscami spotyka się również płaty z dominującą turzycą nitkowatą. W warstwie mszystej dominuje torfowiec Shagnum fallax, tworzący wyraźnie różniące się płaty z turzycą dziubkowatą i trzęślicą modrą. Ostatnią, najdalej wysuniętą na północ część torfowiska, zajmują zarośla wierzbowe głównie wierzby szarej, uszatej i pięciopręcikowej. Otaczają one małe oczko wodne.Roślinność obiektu, mimo, że jest on niewielki, charakteryzuje się wyjątkowym zróżnicowaniem. Wynika to głównie z ciągłej sukcesji roślinności. W obrębie niewielkiego obszaru można zaobserwować poszczególne fazy lądowienia zbiornika wodnego. Niestety, ze względu na presję człowieka (głównie gospodarka rolna w sąsiedztwie torfowiska), procesy te wykazują duże zaburzenia. Na pierwszy plan wysuwa się tu przyspieszona eutrofizacja wód jeziorek, a także torfowiska i, co za tym idzie, zbyt szybkie zarastanie zbiornika.
Wśród licznie występujących tu ptaków wodno-błotnych na wymienienie zasługują: gęgawa, żuraw, błotniak stawowy, wodnik i kszyk. Przedmiotem ochrony obiektu powinny być przede wszystkim: proces sukcesji pierwotnej, zarastające jezioro, fitocenozy torfowiskowe, populacje rzadkich i chronionych gatunków roślin i zwierząt Dla pełnego zabezpieczenia obiektu już w roku 1997, w ramach projektu WWF "Zielona wstęga Odra Nysa" opracowana została dokumentacja przyrodnicza i projekt rezerwatu przyrody. Przekazana władzom wojewódzkim uzyskała akceptację Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody. Z uwagi na wyjątkowo długą procedurę powoływania rezerwatów Klub złożył wniosek o objęcie tej ostoi ochroną w formie użytku ekologicznego. Rozporządzeniem wojewody gorzowskiego z 10 grudnia 1998 r. ten użytek został powołany.