Drawieński Park Narodowy - walory i zagrożenia

Walory i zagrożenia poszczególnych elementów przyrody Drawieńskiego Parku Narodowego
Zestawienie na podstawie operatów Planu Ochrony Parku, wykonane i udostępnione nam przez Autorów syntezy planu

[Pokrywa glebowa] [Hydrologia] [Lasy] [Łąki] [Torfowiska] [Źródliska] [Ekosystemy wodne] [Fauna wód] [Fauna ogólnie] [Flora] [Roślinność] [Wartości kulturowe] [Otoczenie parku] [Turystyka] [Uwarunkowania społeczne]

Pokrywa glebowa

Silne strony

Bardzo wysokie zróżnicowanie pokrywy glebowej w zagłębieniach rynnowych i w dolinach rzecznych zarówno w aspekcie typologicznym jak i chorycznym (niewielkie jest natomiast zróżnicowanie pokrywy glebowej sandru). Dobre rozpoznanie tego zróżnicowania
Występowanie całej gamy typów i podtypów gleb typowych dla niżu polskiego
Odbiegające od przyjmowanych powszechnie schematów kształtowanie się relacji między typami gleby a typami siedliskowymi lasu (siedliska lasowe na glebach rdzawych !)
Obecność płatów gleb nie zniekształconych działalnością antropogeniczną (gleby rdzawe właściwe, brunatno-rdzawe i brunatne), o charakterze reperowym
Duża dynamika spontanicznej regeneracji fitocenoz na LMśw i Lśw
Równowaga procesów bio- i pedocenotycznych w borach świeżych i w buczynach, a także w biocenozach hydrogenicznych
Niewielka dynamika zniekształceń gleb na siedliskach torfowych. Niewielka skala zmiany stosunków wodnych
Zabezpieczenie "reperowych" powierzchni glebowo-fitocenotycznych o charakterze dokumentacyjnym, istotnych dla poznania procesów glebowych Pomorza
Badanie procesów degeneracji i regeneracji gleb; szeroki wachlarz możliwych zagadnień badawczych

Słabe strony

Duże powierzchnie gleb zniekształconych dawniejszą uprawą rolną
Duże powierzchnie gleb zniekształconych uprawą monokultur sosnowych oraz pozrębowym przygotowaniem gleby
Obecność płatów gleb całkowicie zdegradownych
Słaby przebieg (z przyczyn antropogenicznych) procesu wykrotowego kształtującego właściwości gleb
Lokalny, destabilizujący wpływ zwartych łanów trzcinnika piaskowego na kształtowanie się właściwości gleb rdzawych
Nikła dynamika regeneracji fitocenoz i gleb na siedliskach BMśw
Postępujący proces degeneracji gleb pod wpływem monokulturowych drzewostanów sosnowych a nawet pod wpływem udziału sosny w składzie fitocenoz
Blokowanie spontanicznej regeneracji gleb przez presję zwierzyny płowej eliminującej gatunki liściaste
Prawdopodbnieństwo powiększania się powierzchni opanowanych przez trzcinnik i zwiększania się areału jego niekorzystnego wpływu
Ewentualność degeneracji gleb pod wpływem pożarów

Szanse

Generalna presja na dostosowywanie składów drzewostanów do uwarunkowań siedliskowych
Możliwość dotowania działań z zakresu przebudowy drzewostanów ze źródeł zewnętrznych

Zagrożenia

Ewentualne zmiany w glebach hydrogenicznych w konsekwencji zmian klimatycznych (susze; +)
Ewentualność zmian w glebach pod wpływem imisji przemysłowych (hipotetyczna;+)

Hydrologia

Silne strony

Liczne systemy wypływów wód podziemnych: duże źródliska, źródła basenowe, źródła wstępujące.
Unikatowo wykształcone geoekosystemy źródeł (Moczele, Jamno, Zdroje, Miradz, Płociczno)
Unikatowo wykształcone geoekosystemy jeziorne (Piaseczno Małe i Duże, Sitno, Czarne, Płociowe)
Funkcjonowanie ponoru przy jez. Czarnym - unikat na niżu !
Delta przy jez. Płociczno - unikatowy w skali kraju zabytek przyrody nieożywionej
Mała dynamika zmian stanów wody rzek Drawieńskiego Parku Narodowego a ponadto łagodny przebieg zmian stanów wody wynika ze struktury krążenia wód zlewni Drawy
Geogeniczna dynamika poziomów wód jezior, związana z ich zasilaniem wodami podziemnymi
Istnienie licznych jezior w górnej części zlewni Drawy (retencja, wyrównanie przepływów, akumulacja zanieczyszczeń) oraz jezior w otulinie parku (23 akweny). Ich usytuowanie na linii wejścia": wód Drawy, Korytnicy, Runicy, Cieszynki na obszar parku jest korzystne z uwagi na sedymentację osadów i zawiesin oraz potencjalnych zanieczyszczeń
Przejmowanie gruntów od Agencji Własności Rynku Rolnego i ich zalesianie
Łatwe lokalne ograniczenie obniżania się poziomu wód przez odbudowę i budowę zastawek: Stawy Zawiślaka, Zdroje, Jamno, Pustelnik, Arkońskie
Wyhamowanie obniżania się bazy erozyjnej Drawy przez odbudowę progów pod mostami

Słabe strony

Granice parku przecinające naturalne układy hydrologiczne
Położenie parku w centralnej części zlewni Drawy, u zbiegu dużych dopływów: Korytnicy, Słopicy, Płocicznej, Runicy i Cieszynki wnoszących ładunek zanieczyszczeń antropogenicznych i geogenicznych (denudacja chemiczna obszaru zlewni).
Obniżenie poziomu dna koryta rzek, odziaływujące na poziom wód rzek, jezior, torfowisk i wód podziemnych w zlewni, będące wynikiem prac udrożniających koryta w II połowie XIX wieku
Zniszczenie zastawek i przepustów, utrzymujących retencję wody po przeprowadzeniu prac melioracyjnych.
Zatrzymanie osadów rzeki Drawy powyżej stopnia wodnego Kamienna i erozja w korycie rzeki poniżej elektrowni.
Antropogeniczna dynamika poziomu wód jezior Zdroje, Jamno, Pustelnik, Arkońskie
Otwarty charakter geoekosystemu Płocicznej: brak jezior powyżej Parku, ich występowanie w parku
Zrzut ścieków z oczyszczalni w Drawie do Drawy, osady denne Drawy jako "bomba bioogeochemiczna"
Pobór wód z Drawy dla potrzeb nawadniania szkółek leśnych nadleśnictw Drawno i Głusko,
Eksploatacja i utrzymaniem stopnia wodnego Elektrownia Kamienna, osady denne Drawy jako "bomba biogeochemiczna"
Przerzut wód z Jezior Ostrowieckiego dla potrzeb gospodarstwa rybackiego w Głusku,
Wędkarstwo
Turystyka kajakowa
Projektowany zrzut ścieków z oczyszczalni w Głusku

Szanse

Możliwości zewnętrznego finansowania lub współfinansowania działań na rzecz poprawy jakości wód w dorzeczu parku narodowego

Zagrożenia

Każda nierozważna ingerencja w naturalny system odpływu, szczególnie na rzekach powyżej parku może zwiększyć amplitudę stanów wody, zakłócając ukształtowaną strukturę przyrodniczą dolin rzek Drawieńskiego Parku Narodowego

Skomplikowany system krążenia wód w zlewniach jezior wschodniego ramienia, podkreślony istnieniem systemów źródliskowych o dużej wydajności, stać się może nośnikiem zanieczyszczeń z rejonu wsi Martew, Brzeźniak, Golin, Jelenie. Podobna sytuacja występuje wzdłuż prawego brzegu Drawy od Drawna do Konotopu.
Funkcjonujące w zlewni duże gospodarstwa rolne z racji posiadania infrastruktury (stacje paliw, magazyny nawozów i środków ochrony roślin, duże składy obornika, wylewiska gnojowicy, ujęcia wody i brak oczyszczalni ścieków),
Funkcjonujące w zlewni zakłady związane z przeróbką drewna, skór, magazynowaniem i dystrybucją paliw,
Funkcjonujące w zlewni wysypiska komunalne, dzikie wysypiska i zrzuty ścieków,
Generalne obniżanie się poziomu wód podziemnych

Lasy

Silne strony

Występowanie w DPN prawie wszystkich zespołów leśnych typowych dla Pomorza
Wysokie zróżnicowanie (mozaikowość) siedlisk leśnych
Wysoka różnorodność biologiczna związana z ekosystemami leśnymi (fauna, flora naczyniowa, flora roślin zarodnikowych)
Wysoka naturalna różnorodność gatunkowa dendroflory
Wysoki udział starodrzewi (22% powierzchni DPN zajęte przez drzewostany > 100 lat)
Wysoka średnia zasobność drzewostanów i wysoki jej przyrost w rezultacie istniejącej struktury klas wieku
Generalnie dobre zwarcie upraw i młodników
Brak aktualnego zagrożenia ze strony tzw. szkodników pierwotnych
Naturalne odnawianie się wszystkich gatunków drzew leśnych
Dobry stan: granic, dróg, osad służbowych, mostów, umożliwiający sprawną
realizację funkcji administracyjnych
Łatwe unaturalnienie dwupiętrowych drzewostanów sosnowo-bukowych (przez usunięcie sosny)
Duże możliwości odnowień naturalnych
Zachowanie i obserwowanie spontanicznego przebiegu procesów fluktuacji, regeneracji i sukcesji wtórnej ekosystemów w wydzielonych strefach ochrony ścisłej
Zachowanie zasobów genowych drzew i krzewów leśnych typowych dla Pomorza w formie drzewostanów nasiennych i drzew dobowych
Poznanie naturalnej dynamiki ekosystemów leśnych drogą obserwacji na stałych powierzchniach badawczych
Modelowy obiekt do wypracowania metod unaturalniającej przebudowy drzewostanów

Słabe strony

Wysoki stopień niezgodności drzewostanowo-siedliskowej, zwłaszcza zbyt duży udział So na Lśw (30%), LMśw (85%!) i BMśw
Dominacja monolitycznych drzewostanów sosnowych jako efekt dawnej gospodarki leśnej. Zatarcie naturalnej zmienności siedliskowej
Duży udział lasów na siedliskach porolnych
Łączny udział siedlisk zniekształconych przez użytkowanie rolnicze lub uprawę monokultury sosnowych przekraczający 50% powierzchni Parku
Zniekształcenia spowodowane przez gospodarkę leśną widoczne nawet w prawie naturalnych buczynach, w postaci zahamowania procesu wykrotowego
Udział niepożądanych gatunków obcych w dendroflorze
Nierównomierny rozkład klas wieku z dominacją II klw
Generalnie zły skład gatunkowy upraw i młodników (50% upraw i młodników o niewłaściwym składzie gatunkowym)
Presja zwierzyny płowej na uprawy na pożarzysku i ewentualnych gruntach zalesianych
Duże i stałe zagrożenie ze strony szkodników wtórnych (przypłaszczek granatek, cetyńce, drwalnik paskowany)
Zagrożenie hubą korzeni lasów na gruntach porolnych
Zagrożenie opieńką miodową drzewostanów na pożarzysku
Postępujący proces zniekształceń gleb (zwłaszcza rdzawych) pod wpływem rosnących na nich monolitycznych drzewostanów sosnowych
Masowy rozwój trzcinnika piaskowego na zrębach i pożarzyskach i jego ekspansja w prześwietlonych drzewostanach
Trudność przebudowy powierzchni z trzcinnikiem oraz powierzchni na których uprawiano już kilka pokoleń sosny
Trudność regeneracji ekosystemów leśnych na gruntach porolnych
Bardzo duża presja zwierzyny na podsadzenia podokapowe
Niestabilność monokulturowych drzewostanów sosnowych zwłaszcza młodych klw na żyznych siedliskach - konieczność ich stabilizacji trzebieżami
Brak doświadczeń w realizacji unaturalniającej przebudowy na potrzebną skalę

Szanse

Brak serwitutów, lasów prywatnych, roszczeń reprywatyzacyjnych
Generalna polityka leśna państwa w kierunku półnaturalnej hodowli lasu, zgodna z kierunkiem działań potrzebnych w DPN
Możliwość dotowania działań z zakresu przebudowy ze źródeł zewnętrznych

Zagrożenia

Zagrożenie pożarami powstającymi poza terenem DPN
Wysokie prawdopodobieństwo zmian klimatycznych (susze !)
Wysokie prawdopodbnieństwo wystąpienia wielkoobszarowych zjawisk hylopatologicznych

Łąki

Silne strony

Zachowane cenne taksony flory łąkowej (storczyki 6 gatunków !, goździk pyszny, groszek błotny, fiołek mokradłowy)
Znacząca rola ekosystemów łąkowych DPN w zachowaniu zasobów ginących gatunków roślin ważnych dla Pomorza i sąsiadujacej Wielkopolski. Potencjał florystyczny łąk w DPN jest wyraźnie większy niż na przeważającej części Pomorza
Obecność fitocenoz należących do ginących w Polsce
Względnie dobry stan zachowania części fitocenoz
Różnorodność stadiów sukcesyjnych, ważnych dla badań naukowych nad ekologią łąk
Reprezentatywność niektórych fitocenoz pod względem siedliskowym i florystycznym
Delta Płocicznej i Żółwia Kłóć cenne obiekty łąkowo-bagienne z zachowanymi procesami bioakumulacji i tworzenia się pierwotnych siedlisk

Słabe strony

Generalnie zły stan zachowania łąk. Powszechność postaci degeneracyjncyh fitocenoz i wtórnych, niestabilnych fitocenoz powstałych po zaprzestaniu koszenia
Bardzo niewielki udział płatów fitocenoz o stabilnej dynamice
Tradycja dotychczasowej ochrony, która jest "niewystarczająca i wręcz szkodliwa; grożąca realnym zanikiem wielu fitocenoz w stosunkowo niedługim czasie"
Niemożność precyzyjnego przewidzenia reakcji na przywrócenie koszenia
Brak wiedzy o dynamice łąk w lokalnych warunkach DPN
Złożoność historii przemian siedliskowych i sposobów użytkowania które doprowadziły do obecnego stanu zróżnicowania ekosystemów łąkowych. "Chwilowość" obecnego stanu.
Sztuczność niektórych stanów równowagi

Szanse

Możliwość przywrócenia koszenia jeszcze wielu obiektów
Charakter łąk prawdopodobna stabilność ekosystemów w warunkach stałego użytkowania
Możliwości finansowania ochrony łąk ze środków pomocowych (ekosystemy specjalnej troski, także w rozumieniu Unii Europejskiej)
Możliwość uzyskania cennej wiedzy od dynamice łąk, w tym pod wpływem ich czynnej ochrony, na przykładzie DPN, który stałby się tym samym obiektem modelowym

Zagrożenia

Charakter łak, jako "najbardziej zmiennych i nieprzewidywalnych typów roślinności"
Brak kośnego i pastwiskowego użytkowania
Zmiany w siedliskach związane z brakiem konserwacji dawnych urządzeń wodnych
Planowe zalesienia dawnych łąk i pastwisk

Torfowiska

Silne strony

Stanowisko lipiennika Loesela, zagrożonego w Europie
Ważne fitogeograficznie stanowisko chamedafne północnej
Wybitna rola torfowisk w zachowaniu zasobów florystycznych istotnych dla Pomorza Zachodniego i sąsiadującej Wielkopolski; bogate i niezagrożone populacje roślin wysokotorfowiskowych
Wybitna rola torfowisk w zachowaniu torfowiskowych gatunków roślin zarodnikowych (mchy: Tomenthypnum nitens, Helodium blandowii, Sphagnum balticum, Sphagnum fuscum, Sphagnum papillosum, Sphagnum tenellum)
Względnie dobry stan ekosystemów torfowiskowych w Parku. Obecność żywych torfowisk z zachodzącą bioakumulacją.
Cenne fitocenozy: Rhynhosporetum albae, Caricetum limosae, Ledo-Sphagnetum fusci, Menyantho-Sphagnetum (ważne także w skali Unii Europejskiej)
Bogata reprezentacja fitocenoz typowych dla żywych, dobrze zachowanych torfowisk mezo- i oligotroficznych, należących w skali Polski i Europy do najbardziej zagrożonych typów siedlisk
Cenne przykłady układu przestrzennego oraz czasowego następstwa fitocenoz
Dokumentacyjny walor złóż torfowych

Słabe strony

Niejasne pochodzenie stanowiska chamedafne i jego młodość, prawdopodobieństwo jego pochodzenia antropogenicznego
Częste występowanie płatów roślinności mszarnej nie mającej warunków do rozwoju. Częste występowanie przesuszonych torfowisk kotłowych.
Naturalne i utrwalone obniżenie poziomu lustra wody
Sztuczne odwodnienia w historii

Szanse

Możliwość zablokowania odpływu i tym samym poprawy sytuacji hydrologicznej kilku torfowisk
Ochrona lasów w zlewniach torfowisk w granicach parku narodowego, zmniejszająca prawdopodobieństwo drastycznych zmian w ich zalesieniu.

Zagrożenia

Ewentualność dalszego obniżania się poziomu wód gruntowych
Ewentualność zmiany trofii torfowisk w związku ze zmianami hydrologicznymi
Ewentualność zmiany uwodnienia torfowisk przez odlesienie powierzchni w ich zlewni

Źródliska

Silne strony

Unikatowa koncentracja ekosystemów zasilanych wodami podziemnymi ponad 50 obiektów
Duże wydajności systemów źródliskowych i ciśnienia wypływów (swobodny poziom wody do 140 cm nad pow. terenu)
Duże zróżnicowanie obiektów pod względem ekologicznym (różne typy zasilania, różna budowa stratygraficzna, różna hydrochemia wód nawet w ramach jednego obiektu)
Zasilanie źródlisk głównie wodami długo przebywającymi w warstwach podziemnych można oczekiwać braku szybkiej reakcji na zaburzenia w alimentacji np. w wyniku anomalii pogodowych
Obecność mechowisk źródliskowych i pojeziernych z unikatową florą
Obecność erozyjnych kompleksów źródliskowych z cenną florą roślin zarodnikowych
Obecność rzadkich gdzie indziej fitocenoz, biotopów i układów krajobrazowych

Słabe strony

Zasilanie źródlisk głównie wodami długo przebywającymi w warstwach podziemnych można oczekiwać przedłużonego utrzymywania się reakcji na zaburzenia w alimentacji
Generalnie roślinność nie stanowiąca naturalnych rich fen; odcięcie powierzchni torfowisk źródliskowych od wpływu wód źródliskowych
Dominacja fitocenoz wtórnych w roślinności kompleksów źródliskowych
Najceniejsze płaty roslinności funkcjonują w suboptymalnych warunkach ekologicznych
Rozpowszechnienie antropogenicznych procesów degradacyjnych, np. procesów erozyjnych na źródliskach. W wyniku dawniejszych, antropogenicznych zmian hydrologii, większość torfowisk źródliskowych nie akumuluje już torfu.
Zmineralizowana wierzchnica na powierzchni prawie wszystkich torfowisk. Zniszczony zapis najnowszych etapów historii torfowisk źródliskowych
Powszechne zakwaszanie się powierzchni alkalitroficznych torfowisk źródliskowych pod wpływem wód opadowych

Szanse

Wykorzystanie obiektu do sprawdzenia i wypracowania modelowych metod ochrony ekosystemów źródliskowych (np. sprawdzenie mechanizmu koncentrowanie zwierzyny leśnej -> mechowiska)
Możliwości finansowania ochrony źródlisk ze środków pomocowych (ekosystemy specjalnej troski, także w rozumieniu Unii Europejskiej)

Zagrożenia

Generalne obniżanie się zwierciadła wód podziemnych
Obniżanie się bazy erozyjnej rzek
Wiele układów jest zależnych od ekstensywnych form gospodarowania (koszenie) uwarunkowania ekonomiczne nie sprzyjają kontynuacji tych form

Ekosystemy wodne

Silne strony

Jezioro meromiktyczne, jedno z trzech udokumentowanych w Polsce, wraz ze specyficzną mkkroflorą bakteryjną
Mezotroficzne jeziora ramienicowe
Jeziora dystroficzne
Różne etapy procesu dystrofizacji jezior
Zróżnicowanie ekologiczne jezior DPN
Populacje ramienic i kryniczników
Populacje jezierzy morskiej
Rzadkie gatunki glonów planktonowych
Wewnętrzne zróżnicowanie charakteru ekologicznego jez. Ostrowiec
Cenne kompleksy roślinne torfowisk wysokich (Głodne Jeziorka, Sicienko, Pustelnia)
Cenne kompleksy roślinne torfowisk przejściowych (Zdroje, Piaseczno Małe, Płociowe
Kłociowiska mszyste
Dobrze zachowane kompleksy lasów łęgowo-olsowych
Dobrze zachowane kompleksy eutroficznej roślinności wodnej i bagiennej
Leśny charakter większości zlewni jezior DPN

Słabe strony

Niska jakość wód jezior przepływowych
Stałe pogarszanie się jakości wód jezior przepływowych Kumulacja zanieczyszczeń w jeziorach przepływowych
Stosunkowo niska jakość wód rzek
Tendencje ekosystemów do kumulacji zanieczyszczeń, opóźniona reakcja układu na zmniejszenie ilości wprowadzanych zanieczyszczeń
Zlewnie wielu jezior wykraczające poza obszar parku
Niszczenie roślinności przez wędkarstwo
Niszczenie roślinności przez plażowanie
Eutrofizacja w wyniku zanęt wędkarskich
Ew. protegowanie i wprowadzanie ryb bentofagicznych
Intensywna przebudowa drzewostanów w zlewniach jezior, połączona z cięciami rębnymi

Szanse

Możliwości zewnętrznego finansowania lub współfinansowania działań na rzecz poprawy jakości wód w dorzeczu parku narodowego
Dydaktyczne wykorzystanie zróżnicowania jezior DPN

Zagrożenia

Dopływ zanieczyszczeń rzekami oraz z części zlewni poza obszarem Parku
Wylewanie gnojowicy na pola w otoczeniu parku
Rozwój zabudowy rekreacyjnej w otoczeniu parku
Intensywne rolnictwo w otoczeniu parku
Melioracje wodne i osuszanie gruntów w otoczeniu parku
Lokalizacja wysypisk i wylewisk w otoczeniu parku
Pobór wody do stawów w Głusku i zrzut ścieków ze stawów

Ichtiofauna

Silne strony

Duże zróżnicowanie przyrodnicze środowisk wodnych
Środowiska rzeczne silnie zmienne, nie poddające się schematycznej klasyfikacji
Unikatowy charakter zespołów ichtiofauny w niektórych jeziorach (suchary dystroficzne, jeziora na linii Płocicznej z populacjami gat. dwuśrodowiskowych
Obfitość gatunków ryb chronionych (minogi, koza, piekielnica, strzebla potokowa, różanka), zagrożonych i rzadkich (m. in. troć jeziorowa i wędrowna, pstrąg, sieja, sielawa, lipień, brzana, certa, sum)
Rozpoczęty program reintrodukcji łososia
Występowanie troci jeziorowej
Tarliska ryb łososiowatych, lipienia i certy
Unikatowe pod względem parametrów populacje okonia w jez. Arkońskim i Głodnych
Unikatowa, stacjonarna populacja certy (prawdopodobna)
Różnorodność gatunkowa płazów i obecność gatunków rzadkich (kumak nizinny, rzekotka, traszki, żaba moczarowa)
Obecność populacji żółwia błotnego
Obecność gatunków cennych wśród ptaków związanych z ekosystemami wodnymi (rybołów, bielik, orlik krzykliwy, kania czarna, nurogęś, gągoł, kormoran)
Silne populacje bobra i wydry
Unikatowy wędkarsko charakter Drawy
Przydatność obiektu do programu reintrodukcji łososia (ostatnie śródlądowe tarlisko łososia)
Przydatność do programu reintrodukcji jesiotra
Przydatność do programu reintrodukcji raka błotnego i szlachetnego
Wzmocnienie populacji szczupaka i okonia, łatwo możliwe w wyniku działań rybackich, zwiększające pozytywny wpływ tych populacji na funkcjonowanie ekosystemów wodnych
Zastąpienie w strukturze funkcjonalnej ekosystemów wymierającego węgorza sumem
Wzmocnienie populacji ryb łososiowatych łatwo możliwe wobec niewykorzystania potencjalnych możliwości biotopowych i tarliskowych przez tą grupę ryb
Wspomaganie zadania ograniczania leszcza, płoci i krąpia przez wędkarstwo przy dobrej jego organizacji
Budowa akceptacji społecznej przez ograniczone udostępnienie Parku do wędkarstwa, możliwe bez szkody dla ekosystemów wodnych i populacji ryb pod warunkiem odpowiedniej organizacji wędkarstwa

Słabe strony

Skutki nieuporządkowanej działalności rybackiej i rekreacyjnej przed powstaniem DPN
Generalnie zły stan populacji ryb łososiowatych. Niewykorzystanie potencjalnych możliwości biotopowych i tarliskowych przez tą grupę ryb
Słaby stan populacji rzekotki i żółwia błotnego
Szczątkowy charakter populacji żółwia błotnego
Osuszenie bagienek śródleśnych - niewykorzystanie możliwości rozwoju populacji płazów
Procesy eutrofizacji prowadzące do przebudowy zespołów ryb w kierunku mniej cennych
Duża możliwość przyspieszenia zmian degradacyjnych ichtiofauny pod wpływem eutrofizacji w wyniku błędów w aktywnej ochronie ryb (w działaniach rybackich)
Duża możliwość przyspieszenia zmian degradacyjnych ichtiofauny pod wpływem eutrofizacji w wyniku złej organizacji wędkarstwa
Przegęszczona populacja leszcza, płoci i krąpia w większości jezior, wywierająca niekorzystną presję na ekosystem
Presja drapieżnicza wydry i norki amerykańskiej na populacje ryb
Ewentualna presja drapieżnicza kormoranów na populacje ryb
Całkowite zarażenie populacji węgorza nicieniami
Niestabilny stan zdrowotny populacji ryb w jeziorach
Niewyznaczone strefy ochronne wokół niektórych gniazd ptaków strefowych
Ewentualne cięcia rębne w starodrzewach wpływające niekorzystnie na populacje ptaków
Dzika penetracja półwyspu Dębowego i wysp oraz dzikie połowy ryb z łodzi
Dzika penetracja Parku przez zbieraczy runa leśnego
Presja niezorganizowanego ruchu turystycznego na tarliska ryb
Niewłaściwe funkcjonowanie urządzeń hydrotechnicznych na terenie DPN

Szanse

Zewnętrzne programy ochrony jesiotra i łososia
Duże zainteresowanie społeczne wędkarstwem w DPN

Zagrożenia

Brak jednolitego, skoordynowanego zarządzania ekosystemami wodnymi Parku (obwód rybacki)
Brak skutecznych mechanizmów oddziaływania DPN na plany i decyzje z zakresu zagospodarowania przestrzennego i gospodarki wodnej, zwłaszcza dotyczące terenów w otulinie parku i poza nią
Możliwe zanieczyszczenia wód zlewni ściekami komunalnymi, rolniczymi i przemysłowymi
Zmiany bilansu wodnego w wyniku niewłaściwej gospodarki wodnej
Melioracje wodne zmieniające bilans wodny, realizowane w wyższych częściach zlewni
Presja na udostępnienie wędkarskie w szerszym zakresie form i miejsc, niż jest to możliwe bez szkody dla przyrody
Bardzo nasilone kłusownictwo
Presja na udostępnienie kajakowe i wędkarskie Płocicznej
Tarliska ryb łososiowatych na Korytnicy i Runicy wykraczające poza lub bezpośrednio przylegające do granic Parku
Pośredni, ewentualny wpływ rozwoju rekreacji a zwłaszcza zabudowy rekreacyjnej w otulinie Parku
Przeloty samolotów wojskowych i działalność strzelnicy sportowej, wpływające na teren Parku
Krytyczna ocena społeczna gospodarowania populacjami ryb przez park

Fauna ogólnie

Silne strony

Wysoki, znacznie przewyższający przecietną stopień naturalności fauny, wyrażający się niewielkim zróznicowaniem i nikłą liczebnością gatunków ubikwistycznych, kosmopolitycznych i synantropijnych
Występowanie i wysoka liczebność szeregu gatunków puszczańskich, charakterystycznych dla dużych, zwartych kompleksów leśnych a także dla naturalnego, młodoglacjalnego krajobrazu Pomorza
Bardzo cenna ichtiofauna, o wyjątkowej różnorodności; słabo dotknięta przez antropogeniczne procesy degeneracyjne, z udziałem ryb litofilnych oraz reofilnych karpiowatych.
Występowanie minogów, łososia, troci wędrownej i certy. Silne populacje lipienia, pstrąga potokowego, strzebli potokowej, głowacza białopłetwego; występowanie troci jeziorowej, siei i sielawy w jeziorach
Stabilne populacje większości płazów i gadów
Występowanie cennych składników herpetofauny: rzekotki, kumaka nizinnego, ropuchy zielonej, ropuchy paskówki, traszki grzebieniastej, grzebiuszki ziemnej, żmii zygzakowatej, gniewosza plamistego
Bardzo bogata awifauna (55% awifauny krajowej na niewielkim obszarze). Występowanie gatunków ginących. Występowanie: bociana czarnego, nurogęsia, kani czarnej, kani rudej, bielika, rybołowa, orlika krzykliwego, jarząbka, puchacza, włochatki
Wstępowanie gatunków ptaków związanych z zanikającymi typami ekosystemów: kormoran, gągoł, trzmielojad, krogulec, kobuz, derkacz, żuraw, kszyk, samotnik, siniak, zimorodek, krętogłów, dzięcioł zielony, dzięcioł średni, pliszka górska, strumieniówka, zniczek, srokosz, czyż, krzyżodziób świerkowy, siniak, muchołówka mała, jerzyk (niesynantropijna populacja)
Duże zagęszczenie populacji rybołowa, bielika, żurawia
Silne populacje bobra i wydry
Liczne występowanie nietoperzy
Cenne zespoły chruścików, zwłaszcza w źródliskach, rzekach oraz jeziorach dystroficznych i mezotroficznych
Bardzo cenna fauna ważek z udziałem gatunków chronionych; najcenniejsze gatunki związane z torfowiskami i jeziorami o niskiej trofii
Występowanie bardzo rzadkiej ważki iglicy, związanej z jeziorkami dystroficznymi
Wysoka różnorodność fauny owadów kózkowatych, związana ze zróżnicowaniem środowisk i roślin żywicielskich
Występowanie rzadkich kózek: płaskosza jałowcowca i obwężyna lipowca a także licznych gatunków ciepłolubnych
Występowanie ginącego w Europie motyla, czerwończyka dispar
Występowanie kilku rzadkich gatunków motyli (dostojka laodyce, kosternik palemon, modraszek kordyon)
Duże prawdopodbieństwo unikatowego charakteru innych grup bezkręgowców i znalezienia wśród nich cennych i rzadkich gatunków
Tendencje dynamiczne fauny w kierunku jej spontanicznej renaturyzacji
Obecność opuszczonych siedlisk ludzkich, resztek bunkrów i piwniczek, starych drzew owocowych, stanowiących specyficzne, ale cenne siedliska, zwłaszcza dla drobnej fauny
Ewentualna introdukcja ważek - szklarnika i żagnicy zielonej
Program dydaktyczny dotyczący owadów kózkowatych
Program dydaktyczny obserwacji ptaków w centralnej części jez. Ostrowieckiego
Łatwe do realizacji wzmocnienie populacji rzadkich ryb zarybieniami (sieja, sielawa, szczupak, certa, pstrąg, lipień, sum, świnka
Polepszenie biotopów ptaków i nietoperzy przez wprowadzenie odpowiednich skrzynek lęgowych
Reintrodukcja raka szlachetnego
Czynna ochrona żółwia błotnego (aktywne kształtowanie biotopów lęgowych; dosiedlenie żółwi)
Polepszenie biotopów płazów przez niskie podpiętrzenia dawnych stawów

Słabe strony

Bariera ekologiczna elektrowni Kamienna, blokująca korytarz Drawy dla ryb wędrownych
Brak dużych drapieżników (ryś, wilk) mogących wpływać na populacje kopytnych
Brak miejsc gniazdowych dla dziuplaków
Zbyt mała ilość i zróżnicowanie jakościowe mikrobiotopów związanych z martwym, rozkładającym się drewnem i wykrotami
Prowadzona przez park narodowy szablonowa gospodarka leśna, nie uwzględniająca potrzeb ochrony przyrody. Powszechne wykonywanie TP i cięć obsiewnych w starodrzewach bukowych
Eliminacja martwego, stojącego i leżącego drewna, wykrotów i złomów w wyniku cięć sanitarnych i innych zabiegów gospodarki leśnej
Niepokojenie wrażliwych gatunków w wyniku prowadzenia prac leśnych prowadzonych późną wiosną
Niepokojenie wrażliwych gatunków na jez. Ostrowieckim w wyniku udostępnienia do wędkowania
Rozbijanie stadek rodzinnych ptaków na rzece w wyniku turystyki kajakowej i wędkarstwa realizowanych wiosną na Drawie
Udostępnienie kompleksów leśnych przez remonty i rozbudowę sieci dróg i mostów, wpływające niekorzystnie na faunę
Procesy zarastania dawnych łąk
Realizowana presja wędkarska i łowiecka

Szanse

Istnienie organizacji społecznej wywierającej presję na ochronę fauny
Duże możliwości finansowania przedsięwzięć ochrony fauny ze źródeł zewnętrznych
Zewnętrzne programy ochrony gatunków (łososia, jesiotra, ptaków drapieżnych,

Zagrożenia

Zanieczyszczenia wód wnoszone na teren parku przez Drawę, Płociczną, ciek wpadający do jez. Jamno, Korytnicę i Słopicę
Niebezpieczeństwo awaryjnego zrzutu osadów ze zbiornika Kamienna
Kłusownictwo, zwłaszcza dotyczące ryb i dużych ssaków
Presja na szersze udostępnienie wędkarskie wód parku
Silna presja łowiecka na populacje zwierząt realizowana w otoczeniu parku
Wzrost ruchu turystycznego

Flora

Silne strony

Flora bogata i różnorodna
Interesująca historia flory terenu
Niski udział gatunków synantropijnych i liczebność ich populacji
Populacje roślin z polskiej czerwonej listy i z list regionalnych
Ważna fitogeograficznie kresowa populacja chamedafne
Dobrze zachowane populacje roślin typowych dla mszarów i torfowisk wysokich i przejściowych
Dobrze zachowane populacje gatunków leśnych typowych dla Pomorza
Bogata i interesująca flora hydrofitów i helofitów (gatunków wodnych i błotnych)
Ciekawa flora reliktów antropogenicznych w miejscach dawnych osad ludzkich i parków
Cenna flora grzybów i porostów, zwłaszcza leśnych
Cenna flora roślin zarodnikowych w źródliskach i na torfowiskach przejściowych
Cenne gatunki epifitycznych mszaków i porostów, zwłaszcza w zbliżonych do naturalnych buczynach, na starych drzewach
Ocalenie gatunków łąkowych metodami ochrony czynnej
Łatwość zachowania gatunków leśnych metodami ochrony biernej
Punktowy charakter występowania większości cennych gatunków, umożliwiający wykonywanie ochrony aktywnej jeśli potrzeba

Słabe strony

Wysoki stopień apofityzmu, wyrażający się przede wszystkim rozprzestrzenieniem gatunków nieleśnych w lasach
Duży powierzchniowy udział fitocenoz mało cennych florystycznie
Zubożenie florystyczne od czasów historycznych (ostatnie 100 lat)
Punktowy charakter występowania większości cennych gatunków i ich związek z fitocenozami nie dominującymi powierzchniowo
Zarastanie porzuconych łąk i pastwisk
Fizyczne niszczenie cennych gatunków przy pracach leśnych
Nieświadome niszczenie biotopów cennych gatunków przy pracach leśnych, budowie dróg leśnych, budowie infrastruktury turystycznej, pracach hydrotechnicznych, czasowym składowaniu odpadów z prac leśnych itp.
Postępujące procesy przesuszania i degradacji torfowisk, choć na terenie parku nie są jeszcze zaawansowane
Wysoka penetracja ludzka i drożność terenu
Presja na ograniczanie lokalnej erozji

Szanse

Zwartość kompleksu leśnego i położenie parku w centrum tego kompleksu, ograniczające synantropizację flory

Słabe strony

Presja na zwiększenie penetracji ludzkiej

Zanieczyszczenia wód zagrażające florze rzek

Roślinność

Silne strony

Występowanie w postaci dobrze zachowanych płatów biotopów ważnych dla Europy (z listy Natura 2000): jeziora ramienicowe, jeziora rdestnicowe, jeziora dystroficzne, zbiorowiska włosieniczników w nurcie rzeki, torfowiska wysokie, torfowiska przejściowe, depresje na torfowiskach wysokich, wapienne torfowiska z kłocią, kwaśne buczyny, żyzne buczyny, grądy, łęgi olszowe
Występowanie w postaci gorzej zachowanych płatów dalszych zbiorowisk ważnych dla Europy: murawki strzęplicowe, łąki trzęślicowe, łąki wilgotne
Naturalne zbiorowiska leśne zachowane na ponad 1/3 powierzchni Parku
Płaty buczyn i borów sosnowych ze starymi drzewostanami zachowane w sposób unikatowy w skali regionu (Radęcin, Puchaczowy Bór)
Wysoka różnorodność i mozaikowość roślinności wyrażona liczbą zbiorowisk roślinnych
Dość niski stopień antropogenicznego przekształcenia inwentarza zbiorowisk roślinnych, wyrażony dominacją w nim zbiorowisk naturalnych i seminaturalnych
Tradycja ochrony ścisłej niektórych płatów, będąca trwającym eksperymentem nad ich spontaniczną dynamiką
Odtworzenie części łąk, jeszcze możliwe przez przywrócenie koszenia
Spontaniczne procesy fluktuacji i regeneracji umożliwiające bierną ochronę większości naturalnych fitocenoz leśnych, torfowiskowych, szuwarowych i wodnych
Zabezpieczenie i obserwowanie spontanicznych procesów dynamiki roślinności (w tym procesów unikatowych, jak np.: naturalna dynamika buczyn, fitogeodynamika zboczy dolin rzecznych, naturalna ewolucja jezior) na stałych powierzchniach badawczych
Śledzenie i udokumentowanie procesu spontanicznej regeneracji fitocenoz po uwolnieniu ich spod presji
Stosunkowo łatwe unaturalnienie fitocenoz leśnych z sosnowo-bukowym drzewostanem przez usunięcie sosny
Możliwości dydaktycznego wykorzystania przykładów naturalnego zróżnicowania (toposekwencji) roślinności
Stworzenie cennych fitocenoz hydrogenicznych przez płytkie podpiętrzenie zniszczonych stawów
Rozwój cennych fitocenoz sukcesyjnych w przypadku pozostawienia porzuconych pól do sukcesji wtórnej

Słabe strony

Duża powierzchnia zdegradowanych fitocenoz leśnych - na ponad 60% powierzchni parku leśne zbiorowiska zastępcze zamiast zbiorowisk naturalnych
Powszechna obecność i dominacja gatunków nieleśnych w lasach
Porolny charakter wielu fitocenoz leśnych
Całkowity zanik występujących dawniej na tym terenie murawek kserotermicznych i zanik znacznej części łąk
Powszechność degeneracji torfowisk pod wpływem ich przesuszenia
Procesy sukcesji uruchomione po porzuceniu łąk, prowadzące do ich bardzo szybkiego zarastania
Postępująca degeneracja fitocenoz leśnych pod wpływem monokulturowych drzewostanów sosnowych
Cięcia rębne w naturalnych fitocenozach, "cofające" ich rozwój
Uchylenie dotychczasowej ochrony ścisłej lub ochrony powierzchni badawczych, niweczące szansę na zyski poznawcze
Zalesienia gruntów nieleśnych, przekształcające cenne fitocenozy nieleśne w mało cenne zbiorowiska zastępcze
Zwiększenie drożności terenu i jego penetracji, zarówno turystycznej jak i administracyjnej, umożliwiające neofityzację fitocenoz
Usuwanie martwych drzew z nurtu rzeki, zmniejszające zróżnicowanie siedlisk jej koryta i w rezultacie zróżnicowanie jej roślinności
Rozwój ciągłego i zwartego, nieprzerwanego szpaleru olchowego wzdłuż brzegów rzek, zmniejszający zróżnicowanie biotopów rzecznych i w rezultacie ich roślinności
Dziki zbiór grzybów i owoców runa leśnego

Szanse

Możliwości zewnętrznego finansowania, zwłaszcza zadań z zakresu ekosystemów podmokłych oraz ekosystemów leśnych

Zagrożenia

Zanieczyszczenia wód rzecznych zagrażające roślinności nurtu rzeki

Eutrofizacja jezior ramienicowych
Ewentualna eutrofizacja ekosystemów borowych przez depozyty z zanieczyszczeń powietrza
Presja turystyki w przypadku jej rozwoju, zwłaszcza turystyki kajakowej na ekosystem rzeki

Wartości kulturowe

Silne strony

Koncentracja stanowisk archeologicznych z okresu mezolitu - ówcześnie jeden z najgęściej zasiedlonych regionów w Europie
Archeologiczne relikty nowożytnego hutnictwa szkła - unikatowy przykład dawnego przemysłu leśnego
Dawne systemy hydrotechniczne - unikatowy zabytek techniki
Resztki dawnych urządzeń wodnych (napędzane siłą wody: tartaki, młyny, wodociąg) - znaczące zabytki techniki
Linia umocnień Wału Pomorskiego - znaczący zabytek techniki fortyfikacji. Obecność unikatowych obiektów (łącznice telefoniczne, wieże pancerne, bunkry z napisami) na parkowym odcinku Wału Pomorskiego
Liczne i czytelne w terenie pozostałości opuszczonych siedlisk ludzkich
Rozproszone w terenie pozostałości dawnych cmentarzy z zachowanymi resztkami nagrobków
Czytelne w terenie pozostałości systemu dawnych bindug
Architektura osad leśnych (Ostrowiec, Mostniki, Zacisze, Rogoźnica, Międzybór, Moczele)
Rezerwat archeologiczny w Podszklu z prezentacją historii hutnictwa szkła
Rezerwat archeologiczny na Polanie Łęczyńskiej (poza parkiem), z prezentacją historii ludów mezolitycznych, z możliwością imprez o charakterze festynu archeologicznego; możliwość współpracy DPN w jego organizacji ponieważ tematyka dotyczy także obszaru Parku
Informacja o dziedzictwie archeologicznym przy istniejących i nowych szlakach turystycznych
Przywrócenie historycznej toponimii. Bogaty zasób toponimii historycznej.
Ekspozycja w terenie zabytków hydrotechniki i sztuki fortyfikacji
Uczytelnienie i ekspozycja bindug, cmentarzy, resztek dawnych osad
Kontynuacja tradycji architektonicznych w budynkach DPN i popularyzacja jej w regionie

Słabe strony

Słaba czytelność większości obiektów archeologicznych - z reguły nie posiadają własnej formy terenowej
Systemy hydrotechniczne wyłącznie nieczynne, o umiarkowanej czytelności w terenie
Urządzenia wodne wyłącznie w postaci resztek i ruin
Obiekty Wału Pomorskiego w większości silnie zniszczone i trudno czytelne
Architektura Punktu Informacyjnego w Głusku
Możliwość nieświadomego zniszczenia stanowisk archeologicznych przy pracach leśnych (orka pasów lub inne przygotowanie gleby), budowie i modernizacji dróg leśnych, innych pracach budowlanych
Możliwość zniszczenia resztek dawnych osad, resztek systemów hydrotechnicznych, resztek bindug, dawnych cmentarzy podczas prac leśnych
Utrata czytelności dawnych bindug w wyniku ich zalesienia i wzrostu upraw
Zniszczenie walorów architektonicznych osad leśnych w wyniku ich remontów i rozbudowy
Zalesienia przestrzeni otwartej zmieniające tradycyjne układy przestrzenne w krajobrazie

Szanse

Możliwości współpracy z samorządami, służbą ochrony zabytków, organizacjami turystyki w zakresie promocji i ekspozycji walorów kulturowych

Zagrożenia

Presja kolekcjonerska na zabytki ruchome
Tradycja "niszczenia śladów niemczyzny"
Pokusy gospodarczego wykorzystania fragmentów zabytków, np. elementów żeliwnych i żelaznych na złom, kamiennych nagrobków i gruzu z ruin osad do utwardzania dróg
Generalne przekształcenia architektoniczne zabudowy w otoczeniu parku, niszczące architektoniczny wyraz regionu

Przyroda otoczenia Parku

Silne strony

Liczne cenne przyrodniczo obiekty różnej rangi i wielkości
Obiekty o unikatowym charakterze: Torfowisko Konotop, Torfowisko Osowiec, rezerwat Stary Załom, rezerwat Mechowisko Tuczno
Liczne obiekty bardzo malownicze krajobrazowo, nadające się na zespoły przyrodniczo-krajobrazowe
Liczne potencjalne użytki ekologiczne
Liczne potencjalne pomniki przyrody

Słabe strony

Słaby stopień zrealizowania potrzeb ochrony (niewielka część obiektów zasługujących na ochronę jest chroniona)
Generalnie wysoki stopień degeneracji torfowisk
Generalnie wysoki stopień degeneracji lasów

Szanse

Ekologizacja gospodarki leśnej

Możliwość rozwoju proprzyrodniczych form turystyki, tworząca presję ekonomiczną na zachowanie walorów przyrodniczo-krajobrazowych, będących tej turystyki napędem

Zagrożenia

Słabo uregulowana gospodarka wodno-ściekowa
Słabość działania służb ochrony przyrody. Tolerancja dla bezprawnych działań szkodliwych dla przyrody.
Zalesianie przestrzeni otwartej
Bezmyślne melioracje. Istnienie silnego lobby melioracyjnego
Tendencje do zajmowania przestrzeni otwartej na cele zabudowy
Masowy i niekontrolowany rozwój turystyki
Podatność lokalnej administracji na naciski ze strony inwestorów

Turystyka

Silne strony

Malowniczość krajobrazu leśno-rzeczno - jeziornego
Rzeka Drawa; jeden z najpiękniejszych szlaków kajakowych w Polsce
Unikatowe elementy kulturowe i przyrodnicze i ich duża koncentracja
Istnienie parku narodowego - potencjalnego silnego podmiotu działań w sferze informacji turystycznej, infrastruktury turystycznej, udostępnienia i uczytelnienia walorów

Słabe strony

Silna dewastacja dziedzictwa kulturowego
Brak świadomości dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego w społecznościach lokalnych
Niska czytelność walorów przyrodniczych dla przeciętnego turysty (dopóki nie zostaną wyeksponowane)
Ograniczenia możliwości rozwoju turystyki w najatrakcyjniejszych krajobrazowo miejscach, wynikające z konieczności ochrony przyrody parku narodowego
Brak tradycji współpracy regionalnej w związku z podziałami administracyjnymi
Słabość infrastruktury turystycznej w regionie (rozmieszczenie, jakość usług, sezonowość)
Słabość komunikacji publicznej w regionie i jej niedostosowanie do potrzeb turystyki
Ubóstwo regionu skutkujące silną presją w kierunku rozwoju regionu, co stwarza ryzyko niezrównoważenia rozwoju
Brak istotnych alternatyw dla turystycznego kierunku rozwoju regionu, skutkujący presją na nielimitowany rozwój turystyki

Szanse

Tendencje rozwojowe turystyki w kierunku wzrostu znaczenia turystyki poznawczej i przyrodniczej
Wzrastające zainteresowanie społeczne walorami przyrodniczymi, w tym walorami parków narodowych
Względnie niewielka odległość od granicy polsko-niemieckiej
Potencjał środków pomocowych dostępnych na realizację zadań z zakresu turystycznego udostępnienia przyrodniczych obszarów chronionych oraz z zakresu edukacji przyrodniczej

Zagrożenia

Silne zapóźnienie w rozwoju turystycznej funkcji regionu, w tym w rozwoju infrastruktury turystycznej i w informacji na temat regionu
Duża odległość od ośrodków miejskich
Silna konkurencja innych obszarów w ramach wszystkich trzech województw

Uwarunkowania społeczne

Silne strony

Atrakcyjność szlaku kajakowego Drawy dla turystów
Atrakcyjność wędkarska Drawy
Generalna atrakcyjność terenu dla turystyki: grzybność lasów, malowniczość krajobrazu leśno-jeziornego
Brak istotnych i ostrych konfliktów między DPN a społecznościami lokalnymi. Sojusz w przeciwdziałaniu zagrożeniom środowiska.
Wysoka świadomość ekologiczna społeczeństwa lokalnego w aspekcie deklaratywnym

Zagrożenia wewnętrzne

Konflikt między udostępnieniem a ochroną przyrody terenu, zwłaszcza na polu wędkarstwa, zbioru runa leśnego, kąpieli w jeziorach, szlaku kajakowego Drawy
Brak w społeczności lokalnej wiedzy o metodach ochrony parku (o treści planu ochrony) i brak mechanizmów budowy takiej wiedzy
Brak chęci współpracy podmiotów lokalnych w przedsięwzięciach zintegrowanych wokół parku
Krytyczna sytuacja ekonomiczna jako norma w regionie; brak nadwyżek środków na działania tworzące wartości niematerialne; niebezpieczeństwo wyboru agresywnych wobec środowiska ale opłacalnych finansowo zachowań
Brak tradycji zauważania i poszanowania wartości przyrodniczych i kulturowych
Roszczeniowa postawa społeczności lokalnych wobec parku jako względnie bogatej instytucji budżetowej, zwłaszcza na polu przedsięwzięć które powinny być realizowane wspólnie
Trudna organizacja współpracy w regionie wobec podzielenia granicami administracyjnymi

Szanse

Rosnący udział form turystyki wrażliwej na przyrodę w całości turystyki
Generalna akceptacja społeczna dla parków narodowych
Funkcjonowanie w społeczeństwie stereotypu park narodowy=teren o czystym środowisku, przydatny do wypoczynku

Możliwość zewnętrznego finansowania przedsięwzięć z zakresu turystyki, zwłaszcza jeżeli mają one przynajmniej pośrednie oddziaływanie na ochronę przyrody
"Sojusz społeczny" parku ze społecznościami lokalnymi za cenę ograniczonego udostępnienia terenu parku np. do wędkowania
Park jako centrum integracji regionu
Park jako ośrodek wiedzy i informacji o regionie i jego walorach przyrodniczo-kulturowych
Obiekty odciążające wnętrze parku od ruchu turystycznego będące jednocześnie lokalnymi atraktorami dla turystyki i dostarczające mu zróżnicowanych możliwości aktywności
Stała i aktywna współpraca organów odpowiedzialnych za ochronę wartości regionu (DPN, służba ochrony zabytków, konserwatorzy przyrody, starostwa, gminy).
Twórczy charakter współpracy w regionie w związku z jej realizacją ponad granicami administracyjnymi i różnorodnością podmiotów w niej uczestniczących

Zagrożenia

Rosnąca presja turystyki

Pojawiające się projekty lokalizacji zagrażających środowisku zakładów przemysłowych i intensyfikacji rolnictwa
Presja lokalizacji zabudowy letniskowej
Zanieczyszczenia środowiska pochodzenia zewnętrznego

Do głównej strony serwisu "Drawieński Park Narodowy"
Do głównej strony Lubuskiego Klubu Przyrodników