Przewodnik dla leśniczych. Zbiór wiadomości z gospodarstwa lasowego i odnośnych nauk pomocniczych dla użytku właścicieli lasów i poświęcających się zawodowi leśnemu. Wydanie drugie znacznie pomnożone i przerobione. We Lwowie, nakładem Księgarni Gubrynowicza i Schmidta przy placu Katedralnym, 1886 r.: Znaczenie wiewiórki w gospodarstwie lasowem jest wielkiej doniosłości, bo przeważnie szkodliwe. Właściwe jej pożywienie składa się z najrozmaitszych nasion leśnych i gdzie w wielkiej ilości się rozmnoży, tam znaczne szkody wyrządza, niszcząc bukwę, żołądź, nasiona drzew szpilkowych, czem stoi na przeszkodzie samorodnemu obsiewowi lasów. Oprócz tego wyrządzają wiewiórki nie tylko z potrzeby lecz także jakby z psoty szkody ucinaniem pędów drzew szpilkowych. Znaczne także szkody sprawiają wiewiórki w lasach tak szpilkowych jak i liściowych ogryzaniem kory u drzew w formie bądź to pierścionków, bądź linii spiralnej, w skutek czego drzewko prawie zawsze ginie. W końcu oprócz wyżej nadmienionych rodzajów szkód, są wiewiórki uprzykrzonymi dla leśnika, tępią bowiem pisklęta bardzo wielu użytecznych ptaków. Najodpowiedniejszym więc środkiem zaradczym jest strzelaniem jak najprędzej je wygubiać. Kot żbik (Felis catus K, die Wildkatze), popielatoszary w czarne prążki i plamki, ma ogon gruby czarno obrączkowany, zamieszkuje samotnie odludne i niedostępne lasy, najchętniej w drzewostanach wysokich w pobliżu bagien. W podobny sposób jak rysie czają się żbiki na swą zdobycz i ścigają młode sarny, w tatrach kozice, zające i ptactwo. Drapieżnik ten u nas w kraju największe zrządza szkody w zwierzynie i dlatego na bezwzględne tępienie zasługuje. Pies wilk (Canis lupus K., der gemeinde Wolf) o włosie płowym w różnych odcieniach, ogonie kudłatym, uszach stojących. Wilki prawdziwie uważane być mogą za istną klęskę w kraju, gdyż z natury silne, chciwe krwi, do zwinnego i podstępnego podejścia zdobyczy wprawione, wyrządzają nietylko szkody w kniei, lecz często zbliżają się do domostw, niebezpieczne dla ludzi i dobytku. Nocną porą łupieżą w okolicach więcej zaludnionych. jak widzimy z całego sposobu życia wilków, okazują się one jako bardzo szkodliwe drapieżce, które na każdym kroku winne być tępione Puchacz właściwy gnieździ się w starych zwaliskach, między skałami, na drzewach w ciemnych borach, w nocy opuszcza swe kryjówki i ugania się za zdobyczą; w ciszy nocnej wydaje głos hukający, niemiły i przejmujący. Z powodu swej drapieżności wielkiej i żarłoczności wyrządza w pożytecznych tak w gospodarstwie lasowem, jakoteż w łowiectwie zwierzętach i ptakach bardzo wielkie szkody, dlatego też przez wybieranie jaj i pilne strzelanie starych na każdym kroku tępić go należy.